بهاییان نیز قبله ای دارند که محلّ آن در شهر عکا (فلسطین اشغالی) است. عکا محلّ دفن میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) رهبر بهاییان است که بهاییان، اعمال عبادی خود را رو به سوی جنازه ی مدفون او به جا می آورند؛

البتّه دستور جناب بهاء الله آن بوده که بهاییان در زمان حیاتش نیز به سمت او عبادت کنند!!!

بحث خداشناسی در میان تعالیم بهاییان، بحثی گیج کننده است؛ چرا که مدّعی خدایی در این آیین کم نیست؛

باری سیّد باب خود را ذات خداوند معرفی می کند و گاهی جناب بهاءالله، خدایی همه ی خدایان را، رشحه ای از ترشّحات وجودی خود می داند. گاهی جناب بهاءالله خود را خالق تمام موجودات می‌پندارد و گاهی همین خدا زندانی می‌شود و گاهی در خراب‌ترین سرزمین‌ها مسکن می‌گزیند.

خدا شناسی در بهاییّت هر چه هست، با یکتاپرستی میان موحّدان تفاوت جدّی دارد و اینگونه ادّعاها در «عصر ارتباطات»، سخنان فرعون را به بنی اسراییل تداعی می کند که به آنان می گفت: “من خداوند بزرگتر شما هستم!”