بهائیت : حضرت محمّد (ص) رجعت پیامبران سابق است؟!

یکشنبه, 20 خرداد 1397 13:43 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

کوتاه اما خواندنی :

بهائیت در ایران : نویسندگان بهائی، اعتقاد شیعیان به موضوع رجعت را همانند سایر اعتقادات به انحراف برده و معتقدند ، ظهور حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) رجعت یکی از پیامبران گذشته است . این در حالیست که پذیرش چنین رجعتی به معنی تناسخ خواهد بود که مسلماً باطل است. از طرفی، اشتراک طریقت و انذار در دعوت پیامبران را نمی‌توان به بازگشت پیامبران گذشته تعبیر کرد.

یکی از مسائلی که به اعتقاد مذهب حقه‌ی شیعه در زمان ظهور محقق خواهد شد، مسئله‌ی رجعت است.(1)  مبلّغین بهائی مدعی هستنند : «در سوره‌ی نجم، آیه 56 می‌فرماید: «هذا نَذيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولي [نجم/56]؛ این (پیامبر) بیم دهنده‌ای از بیم دهندگان پیشین است». این آیه اشاره به حضرت رسول است و می‌فرماید این رسول الله، پیغمبری از پیغمبران گذشته است. بنابراین باید حضرت رسول، رجعت یکی از پیامبران قبل از خود باشد و از پیش دانستی که تقدم و تأخر نسبت به حقیقت واحده که در مظاهر الهی تجلّی می‌کند، یکی است. بنابراین حضرت رسول به تنهایی، رجعت جمیع انبیای سابق است. در این مقام، گذشته و آینده و حال را حکمی نیست».(2)
این ادعا به دلایلی باطل می‌باشد، چرا که:
اولاً: رجعت به معنای بازگشت برخی از مُردگان به دنیا، در دوران ظهور حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) است. لذا اگر قرار باشد کسی به جای دیگری به دنیا بازگردد که حلول و تناسخ خواهد بود و مسلّماً باطل و معتقد به آن، کافر است.(3)به عبارت دیگر، رجعت عینی و ذاتی و نه وصفی است؛ یعنی خود افراد برمی‌گردند نه کسی که مشابه آن‌هاست.
ثانیاً: در این آیه و آیات مشابه، به اشتراک طریقت و انذار در دعوت پیامبران اشاره شده است، نه آن‌که خود پیامبران برگشته باشند.
ثالثاً: اگر تفاوتی در تقدم و تأخر پیامبران الهی نیست و زمان موضوعیت ندارد، چرا خود پیامبر قبلی برنگردد تا لازم نباشد شخص دیگری به جای او رجعت کند؟!

پی‌نوشت:
1- جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به سایت ویکی شیعه، مقاله‌ی:
 رجعت
2-احمد حمدی آل‌محمد، دلیل و ارشاد، ترجمه‌ی: عبدالحمید اشراق خاوری، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 126 بدیع، ص 82-81.
3- ر.ک: شیخ صدوق، اعتقادات الإمامیه، قم: کنگره شیخ مفید، 1414 ق، چاپ دوم، ص 63.

 

خواندن 949 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

معرفی رهبران بهائیت

  • زرین تاج قزوینی

     

    زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).

     

    ادامه مطلب...
  • شوقي افندي

    شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.

    ادامه مطلب...
  • علی محمد باب

    علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.

    ادامه مطلب...
  • سید کاظم رشتی

    سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري  شيخيه را برعهده گرفت.

    ادامه مطلب...
  • عباس افندی (عبدالبهاء)

    عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.

    ادامه مطلب...

مبارزان با بهائیت

cache/resized/ccaca808332350bd352314a8e6bdb7dd.jpg
یکی از حوادث مهم زندگی آیت الله بروجردی تقارن سال
cache/resized/a2c88199bdee2998adc4f97d46fdb662.jpg
ملا محمد سعید بارفروشی معروف به سعید العلما یکی