بهائیت در ایران : در ادیان الهی خداوند متعال انبیائی که برگزیده به هر یک لقب خاصی داده و او را به آن لقب مفتخر نموده است. مانند لقب صفیّ الله برای حضرت آدم ابوالبشر‌. نبیّ الله برای حضرت نوح. خلیل الله برای حضرت ابراهیم. کلیم الله برای حضرت موسی بن عمران. روح الله برای حضرت عیسی و رسول الله، حبیب الله و خاتم النبیین برای حضرت محمّد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم

اما در مورد پیامبر خود خوانده فرقه ضالّه بهائیت یعنی میرزا حسینعلی نوری مازندرانی امر بر عکس بوده است. و چون جناب ایشان از جانب خلاق متعال مبعوث نشده، لهذا میرزا حسینعلی مازندرانی در واقعه بدشت و در جمع پیروان علی محمد شیرازی که در تیر ماه 1227 شمسی رخ داد، خود را پیامبر الهی و ظهورالله نامید و لقب بهاء را برای خویشتن انتخاب نموده و به آن افتخار می کرد

  عبدالحمید اشراق خاوری در کتاب تلخیص تاریخ نبیل زرندی صفحه ۲۶۱ سطر 15 می نویسد: «حضرت بهاءالله هر روز لوحی به میرزا اسماعیل نوری می دادند که در جمع احباء بخواند، هر یک از اصحاب در بدشت به اسم تازه ای موسوم شدند. از جمله خود هیکل مبارک باسم بهاء وآخرین حروف حی بنام قدوس و جناب قرة العین به طاهره مشتهر گشتند

شوقی ربانی نوه دختری عبدالبهاء و جانشین وی نیز در این مورد در کتاب قرن بدیع صفحه 94 سطر 7 می نویسد: « در هر یوم از آن ایام لوحی از قلم مبارک نازل و در جمع احباب تلاوت می گردید و از طرف آن وجود مبارک به هریک از حاضرین اسم جدیدی عنایت می شد بدون آنکه هویت نفسی که منزل این اسماء بود معلوم گردد از جمله هیکل مقدس بنفسه از آن تاریخ به نام بهاء خوانده شدند و آخرین حرف حی به لقب قدوس و قرة العین به عنوان طاهره موصوف و مشتهر گردید».

محمد علی فیضی از نویسندگان و مبلغین فرقه ضاله بهائیت در کتاب حضرت بهاءالله صفحه 39 سطر 17 می نویسد: « هر یک به نام جدیدی که از قلم أعلی نازل و بطور قرعه برداشته بودند، نامیده شدند و آن حضرت (حسینعلی نوری)از آن به بعد به نام بهاء معروف و مشهور گردیدند».

ملاحظه می کنید که میرزا حسینعلی نوری در ماجرای بدشت خود این لقب را برای خویش برگزیده است نه اینکه خداوند متعال به ایشان کرامت نموده باشد، همچنانکه به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، القاب رسول الله و خاتم النبیین را عنایت کرده و فرموده است: «محمد رسول اللّه و الذین معه أشداء على الكفار رحماء بینهم‏» و «ما كان محمد أبا أحد من رجالكم و لكن رسول اللّه و خاتم النبیین‏».

کتاب تلخیص تاریخ نبیل، صفحه 261 سطر 15
         

کتاب قرن بدیع، صفحه 94 سطر 7

کتاب حضرت بهاءالله، صفحه 39 سطر 17