1- در نهي از ناسزاگويي:

بهاء الله بيان داشته كه:

براستی ميگويم لسان از برای ذکر خير است او را بگفتارزشت ميالائيد. عَفَا اللّه عَمَّا سَلَفَ از بعد بايد کلّ بِمَايَنْبَغِي تکلّم نمايند از لعن و طعن و مَايَتَکَدَّرُ بِهِ الْاِنْسَانُ اجتناب نمايند ". (کتاب مبارک عهدی - ص ٤٠٠ مجموعه الواح مبارکه حضرت بهاءالله  )

لازم به ذكر است كه در صفحات97 و 98 كتاب بهاء الله و عصر جديد تأليف  ج. اي. اسلمنت  آمده:

" حضرت عبدالبهاء( رهبر سوم بهائيان) باز ميفرمايند : از جملهء تعاليم حضرت بهاءاللّه اينست که انسان بايد در جميع شئون و احوال سماحت داشته باشد دشمن را دوست شمرد و بدخواه را خيرخواه بداند نه آنکه دشمن را دشمن بداند و مدارا نمايد و مبغض را مبغض بداند و حسن اخلاق بنمايد. ميفرمايد اينگونه عمل نمودن تزوير است حقيقت ندارد بلکه شما بايد دشمن را دوست ببينيد و بدخواه را خيرخواه بدانيد و باين دستورالعمل معامله کنيد يعنی محبّت و مهربانی و خيرخواهی شما حقيقی باشد نه مدارا زيرا مدارا بيک درجه تزوير است ".

*) تناقض:

در صفحه  251 و 252 كتاب  بهاءاللّه  موعود کتابهای آسمانی از علاءالدين قدس جورابچی آمده است :

"حضرت بهاءاللّه پس از شهادت سلطان الشّهداء و محبوب الشّهداء در اصفهان لوح برهان را خطاب به شيخ محمّد باقر مجتهد بزرگ و ميرسيّد محمّد حسين امام جمعه آن سامان نازل فرمود .در اين لوح قلم اعلی شيخ باقر را " ذئب " ( گرگ ) و امام جمعه را " رقشاء " ( ماری که بدنش از خط و خال سياه و سفيد پوشيده است - افعی) ناميده است . از اين رو که بير‌حمانه اسباب شهادت آن دو جانباز راه خدا را فراهم آوردند و مايه آن شدند که دژخيمان خون پاک آن دو فارِس ميدان فدا را بريختند و قربانيان از قربانگاه عشق زنده برنگردند ."

همانگونه كه مشخص است جناب بهاء الله ، شيخ محمّد باقر مجتهد بزرگ و ميرسيّد محمّد حسين امام جمعه را با الفاظ زشت خطاب قرار داده است.

2- در نهي از تعصبات دينی ، جنسی ،وطنی ،نژادی و غيره :

الف) عبدالبهاء( رهبر سوم بهائيان ) بيان داشته:

" حضرت بهاءاللّه ما را از هر تعصّبی نجات داد. تعصّبات است که عالَم را خراب کرده . هر عداوت و نزاعی و هر کدورت و ابتلائی که د رعالَم واقع شده يا از تعصّب دينی بوده يا از تعصب وطنی يا از تعصّب جنسی يا تعصّب سياسی . تعصّب مذموم و مضرّ است هر نوع باشد وقتيکه امر تعصبّات از عالَم دور شود آنوقت عالَم انسانی نجات يابد ما برای اين مقصد عزير مي کوشيم". (ص ٩٩ پيام ملکوت)

ب)همچنين آمده كه :

" جميع ملل بايد در ظلّ امر واحد و شريعت واحد در آيند و جميع ناس چون برادر مهر پرور گردند . روابط محبّت و اتّحاد در بين ابناء بشر مستحکم شود و اختلافات و منازعات جنسيّه و مذهبيّه کلّ محو و زائل گردد ".(ص ٧٧ ظهور عدل الهی در قسمت رفع تعصبّات جنسيّه - ترجمه مصوّب )

*) تناقض:

بهاء الله بيان داشته كه : " غير بهائي لا يورث البهائي" و نيز در صفحه 52 رساله (سؤال و جواب) كه به كتاب اقدس ضميمه شده  است ، آمده:

مجدّد از ارث معلّم استفسار شده بود.

جواب : اگر معلّم از غير اهل بهاء است ابداً ارث نمی برد .

در صفحه 60 كتاب اقدس بهاء الله بيان نموده:

لا يحقّق الصّهار الّا بالامهار قد قدّر للمدن تسعة عشر مثقالاً من الذّهب  الابريز و للقری من الفضّة و من اراد الزّيادة حرّم عليه ان يتجاوز عن خمسة  و تسعين مثقالاً کذلک کان الامر بالعزّمسطوراً  .

در صفحه 170 كتاب اقدس ( بخش يادداشتها و توضيحات كه ضميمه كتاب اقدس است) آمده:

"مهريّه بايد از طرف داماد به عروس پرداخت گردد . ميزان آن برای اهل مدن نوزده مثقال طلای خالص و برای اهل قری نوزده مثقال نقره است."

 با توجه به جملات فوق ، آنچه كه مشخص مي شود اين است كه بهاء الله بين اهل بهاء و پيروان ديگر اديان و همچنين بين اهل مدن و اهل قري فرق قائل بودند و اين نشان دهنده نوعي تعصب است كه جناب بهاء الله داشتند.

ما در اين دو بخش سعي نموديم كه به بررسي مهمترين تناقضات موجود در آثار بهاء الله بپردازيم . اميدوارم كه مفيد واقع شده باشد.