نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، در پیام مورخ: اکتبر 2019 میلادی خود که به مناسبت تولد علی‌محمد باب صادر نمود، به ذکر برخی صفات و ویژگی‌ها برای علی‌محمد شیرازی پرداخت. در بخشی از این پیام، عنوان شده که علی‌محمد شیرازی، شجاعانه به دنبال تحقق تعالیمی همچون پیشرفت و بازگشائی خزائن علوم بود: «این دو طلعت نورا (باب و بهاء)، مرحله‌ی جدیدی را در تکامل اجتماعی آغاز کردند: مرحله‌ی اتحاد تمامی خاندان بشری. قوای روحانی که این هیاکل مقدّسه در عالم سریان دادند، حیاتی جدید در همه‌ی میادین مجهودات بشری دمید، نتایج آن در تقلیب و تحوّلی که از آن زمان تا به حال حاصل شده آشکار است. تمدّن مادّی پیشرفتی بی‌اندازه نموده، توفیقات شگرفی در علوم و فنون حاصل شده و ابواب  خزائن دانش انباشته‌ی بشری، کاملاً مفتوح گشته است».(1)

اما در پاسخ به این اظهارات تشکیلات بهائیت می‌گوییم:
اول: علی‌محمد باب اثری جز مطالب موهوم و بی‌معنی از خود به جا نگذاشت. در واقع علی‌محمد شیرازی، نه تنها گامی در جهت پیشرفت و بازگشائی خزائن علوم برنداشت، بلکه حتی از به کارگیری علوم موجود، نظیر علم پزشکی، برای راحتی بشر نیز جلوگیری به عمل آورد.(2)
دوم: نه تنها ظهور و بروز ادعای باب سبب شکوفایی علوم مادی نشد، بلکه وی، با آنکه بر خلاف حجّت‌های الهی درس‌خوانده بود(3)، اما در عین حال، به جهل خود حتی نسبت به پیش‌پا افتاده‌ترین مسائل علوم دینی، تاریخی و... اعتراف کرد و صرفاً مطالبی موهوم و غلط را به نام وحی، به خورد مخاطبینش داد.(4)
سوم: تشکیلات بهائیت طوری علی‌محمد باب را آغازگر مرحله‌ی جدیدی از تکامل بشری تحت عنوان اتحاد و یگانگی معرفی می‌کند که انگار تا کنون، حتی یک‌مرتبه آثار به جا مانده از او را ورق نزده است! به راستی، چگونه کسی که فرمان به قتل‌عام و مصادره‌ی اموال مخالفینش داده و جهانیان را بین دو راه بابی شدن و یا مرگ و نابودی مخیّر کرده، می‌تواند منادی وحدت و اتحاد بشریت باشد؟!(5) آری؛ اگر وحدت در نظر بهائیت، صرفاً همان اتحاد پیروان است(6)، جناب باب هم با فرمان به نابودی و محو دگراندیشان و تمامی آثار آنان، هم به دنبال وحدت بود!
با این حساب، جناب باب نه شجاعانه، بلکه با عجز و ترس (با توجه به توبه‌ی چندباره‌اش(7))، دنبال چه چیزی جز تحمیل اجباری فرقه‌ی ساختگی و غیرعلمی و عقلانی‌اش به بشریت داشته است؟!

پی‌نوشت:

1- پیام نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، به مناسبت سالگرد تولد علی‌محمد باب، مورخ: اکتبر 2019 م، صص 2.
2- «أنتُم الدَّواء ثُمَّ المُسکرات و نوعها تَملِکونَ و لاتَبیعُون و لاتَشتَرون و لاتَستَعمِلون إلّا بِما أنتُم تُحِبُّون أن تصنَعُون؛ شما داروها و مست کننده‌ها و انواع آن‌ها را نخرید و مفروشید و مالک نشوید و به کار مبرید، مگر برای ساختن چیزهایی که دوست دارید آن‌ها را بسازید»: علی‌محمد شیرازی، بیان عربی، نسخه‌ی الکترونیکی، نشر بابیه، ص 42.
3- اشراق خاوری، تلخیص تاریخ نبیل زرندی، بی‌تا، بی‌نا، نسخه‌ی دیجیتال، ص 59، طبع قدیم: صص 64-63؛ اسدالله مازندرانی، تاریخ ظهور الحق، بخش سوم: 200 (پاورقی)؛ اسدالله مازندارنی، اسرارالآثار خصوصی، 124 بدیع، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، ج 1، ص 35.
4- جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: آیا علی محمد باب به علم ثریا رسید؟!
5- جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: نگاهی یک‌سویه به جریان بابی‌گری در زمان قاجار
6- همچنان که جناب بهاء، پیروانش را مروارید و غیربهائیان را سنگ‌ریزه بی‌ارزش دانسته است: اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 4، ص 353.
7- جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: پاسخ به نقدی بر سند توبه‌نامه‌ی علی‌محمد باب