توضیح : عبدالبهاء در ترسیم نظام رهبری پس از خود، دو رکن مقام ولایت امر و نهاد بیت العدل را تعیین کرده بود. او در تبیین جایگاه این دو، شورای بیت العدل را دارای مقام عصمت موهبتی از جانب خدای تعالی دانسته و مقام ولایت امر را به عنوان ناظر این شورا تعیین کرده است: «اما بیت عدل الّذی جعلهُ الله مصدر کلّ خیر و مصوناً مِن کلّ خطأ (: اما بیت العدلی که خدا آن را منبع هر خیری و مصون از هر اشتباهی قرار داده)، باید با انتخاب عمومی، یعنی نفوس مؤمنه تشکیل شود... و ولی امرالله رئیس مقدس این مجلس و عضو أعظم ممتاز لاینعزل و اگر در اجتماعات بالذات حاضر نشود، نایب و وکیلی تعیین فرماید».

در این میان، نهاد رهبری بیت العدل که با عقیم ماندن شوقی افندی، پس از او یگانه‌ی نظام رهبری بهائیت گشت، از طرفی تمام قدرت و مسئولیت‌های او را به نفع خود مصادره کرد و از طرفی دیگر فقدان دست نظارتی بالادستی بر آن موجب شد تا بدون هیچ بازدارنده‌ای یکه تاز میدان گردد. چرا که عبدالبهاء با طرح امکان گناه اعضای بیت العدل و خارج شدن آن‌ها از ورطه‌ی عصمت، وظیفه‌ی برخورد با آنان را به عهده‌ی مقام ولایت امر گذاشته بود
اما در اینجا برای آشنایی بیشتر با نحوه رأی‌گیری و انتخابات اعضای بیت العدل توجه شما را به گزارش یکی از سایت‌های رسمی بهائیت از انتخابات 2008 م بیت العدل جلب می‌کنیم(3)

بر اساس آمار رسمی همین گزارش، نزدیک به 1500 نفر در این انتخابات شرکت کرده‌اند که 500 نفر آن‌ها به دلیل برخی مشکلات رأی خود را از راه دور ارسال کرده‌اند. در این انتخابات کاندیدی وجود ندارد، هیچ تبلیغات و مناظره‌ی انتخاباتی نیز برگزار نشده است. هرکس می‌تواند از بین این جمعیت انبوده به 9 نفر به دلخواه رأی دهد.
آراء مخفیانه است، شمارش آراء مخفیانه، کسی از درصد آراء مطلع نخواهد شد و بالتبع کسی هم حق اعتراض به نتیجه را نخواهد داشت.
مجری انتخابات هیأتی است که بیت العدل تعیین می‌کند. هیأت نظارت بر انتخابات را نیز بیت العدل تعیین می‌نماید. نتیجه‌ی نهایی را نیز خود بیت العدل اعلام می‌کند و هیچ‌کس حق هیچ‌گونه اعتراضی ندارد.
به راستی آیا به چنین راه و روشی می‌توان انتخابات گفت و اعتماد کرد؟! آیا انتخابات جرگه‌های افغانستان نیز از آن شفاف‌تر نیست؟!
بی‌جهت نیست که در تمام انتخابات‌های قبلی بیت العدل که به موجب آن در هر دوره‌ی پنج ساله، نُه نفر به عنوان عضو بیت العدل انتخاب شده‌اند، به طور متوسط در هر سال تنها دو نفر از أعضاء قبلی تغییر کرده‌اند!
از طرفی بررسی اسامی راه‌یافتگان به بیت العدل نشان می‌دهد از میان أعضایی که از 1963 م تا 2013 م به بیت العدل راه یافته‌اند، به طور متوسط پنج نفر از نُه نفر اعضای انتخابی آمریکایی- انگلیسی و کمتر از سه نفر آن‌ها ایرانی بوده‌اند؛ این در حالیست که تشکیلات بهائیت مدعی است در سرتاسر دنیا پیرو داشته و کشوری مانند هند، که به تنهایی حدود یک‌سوم از جمعیت ادعایی این فرقه را در خود جای داده، تنها یک نماینده دارد! و صد البته که نیمی از جمعیت پیرو تشکیلات بهائیت یعنی زنان، از انتخاب شدن برای عضویت در بیت العدل، به عنوان بالاترین نهاد رهبری این فرقه، محروم هستند!(4)

پی‌نوشت:
1- «این نظم بدیع... بنیادش بر دو رکن رکین استوار: رکن اول و اعظم، رکن ولایت الاهیه است که مصدر تبیین است و رکن ثانی بیت عدل اعظم الاهی که مرجع تشریع است... انفصال رُکنین (دو رُکن) نظم بدیع (بهائیت) نیز از یکدیگر ممتنع و محال»: اشراق خاوری، قاموس توقیع منیع، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 118 بدیع، ص 105.
2- جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: اقدامات روحیه ماسکول پس از مرگ شوقی افندی !
3-سایت: سرویس خبری جامعه بهائی، مقاله‌ی: بهائیان اعضای بیت العدل أعظم را انتخاب می‌کنند، پیام مورخ: 22 آوریل 2008 م؛ همان، پیام مورخ: 29 آوریل 2008.
4- اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، ص 219.