یک حکم تامل بر انگیز :نزاع با شیطان ممنوع

یکشنبه, 26 ارديبهشت 1400 05:31 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

بهائیت در ایران : در تمامی ادیان الهی مقابله با شیطان ودوری از آن بعنوان یکی از راهکارهای سالم ماندن انسان مورد توجه قرار گرفته است . اما  عبدالبهاء به عنوان دومین پیشوای فرقه‌ی بهائیت، نزاع را حتی با شیطان ممنوع دانسته و آن را عامل اخراج حضرت آدم (علیه السلام) از بهشت معرفی نموده است: «دیروز به خواهش مدیر جریده "کامن ولث"، من برای آن روزنامه چیزی نوشتم که به سبب منازعه با شیطان، حضرت آدم از بهشت بیرون شد. پس منازعه با شیطان نیز جایز نه و نزاع و جدال با دشمن هم ممنوع است و سبب محرومی از فیض رب ودود؛ و انسان باید که طرف مخالف را به حال خود واگذارد».(1)


اما در پاسخ به این دیدگاه پیشوای بهائیت می‌گوییم:
اولاً: بنابر تصریح قرآن کریم، حضرت آدم (علیه السلام) به دلیل فریب خوردن از شیطان و نافرمانی خداوند در ترک اولی از بهشت اخراج شد و نزاع او با شیطان عامل اخراجش از بهشت نبود.(2)
ثانیاً: در تمامی ادیان و حتی مکاتب اخلاقی، مبارزه با شیطان یک اصل بوده و ممنوعیت چنین مبارزه‌ای توسط عبدالبهاء، با این اصل
 مغایرت دارد. همچنان که قرآن کریم در کنار توصیه به صلح، شیطان را دشمن آشکار انسان معرفی فرموده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ  إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ [بقره/208]؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید همگی در صلح و آشتی درآیید! و از گام‌های شیطان، پیروی نکنید؛ که او دشمن آشکار شماست‌».
ثالثاً: با توجه به گفته‌ی
 عبدالبهاء مبنی بر واگذاری دشمنان به حال خود؛ اثری از دین و اماکن دینی باقی نخواهد ماند. همچنان که قرآن کریم فرموده است: «...وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا... [حج/40]؛ و اگر خداوند بعضی از مردم را بوسیله بعضی دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه‌ها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می‌شود، ویران می‌گردد».

نتیجه آنکه میتوان با شیطان در هر بعد آن مبارزه نکرد و فریب او را نخورد ؟ بعبارت دیگر اگر با شیطان مقابله نکنی در هر صورت فریب او را خواهی خورد .

پی‌نوشت:
1- مجله‌ی آهنگ بدیع، ارگان رسمی بهائیان، شماره‌ی: 9، ص 194.
2- قرآن کریم، سوره‌ی مبارکه‌ی: بقره/36؛ سوره‌ی مبارکه‌ی: طه/121-120.

 

خواندن 433 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

معرفی رهبران بهائیت

  • زرین تاج قزوینی

     

    زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).

     

    ادامه مطلب...
  • شوقي افندي

    شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.

    ادامه مطلب...
  • علی محمد باب

    علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.

    ادامه مطلب...
  • سید کاظم رشتی

    سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري  شيخيه را برعهده گرفت.

    ادامه مطلب...
  • عباس افندی (عبدالبهاء)

    عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.

    ادامه مطلب...

مبارزان با بهائیت

cache/resized/ccaca808332350bd352314a8e6bdb7dd.jpg
یکی از حوادث مهم زندگی آیت الله بروجردی تقارن سال
cache/resized/a2c88199bdee2998adc4f97d46fdb662.jpg
ملا محمد سعید بارفروشی معروف به سعید العلما یکی