پیشوایان بهائیت، تساوی حقوق زن و مرد را به عنوان یکی از تعالیم اختراعی خود معرفی کرده‌اند. اما جالب است بدانیم که بر خلاف این شعار، مردها را موظف به پرداخت مهریه به زن‌ها می‌دانند! از آن عجیب‌تر اینکه حتی میان زن‌های دارای شوهر شهری با شوهر روستایی نیز تبعیض قائل شده و مهریه‌ی زنان دارای شوهر شهری را بیشتر تعیین کرده‌اند!
پیشوایان بهائی با مساوی دانستن جنس زن و مرد، حکم به تساوی ایشان در تمامی حقوق و شئون داده‌اند: «از جمله تعاليم این فرقه ضاله که بعنوان یکی از اصول دوازده گانه آنها میباشد وحدت نساء و رجالست كه عالم انسانی را دو بال است یک بال رجال و یک بال نساء تا دو بال متساوی نگردد مرغ پرواز ننماید اگر یک بال ضعيف باشد پرواز ممكن نيست تا عالم نساء متساوی با عالم رجال در تحصيل فضائل و كمالات نشود فلاح و نجاح چنانكه بايد و شايد ممتنع و محال».(1)
حالا شما تصور کنید با این تعریف وتمثیل از حقوق مساوی زنومرد باید مرد به زن مهریه پرداخت نماید چرا ؟ (2)
سوال : چرا نباید زن‌ها به مردها مهریه دهند؟! اگر ادعای آئین ضاله بهائیت بر تساوی و عدم رجحان جنسی بر جنس دیگر است، یا نباید هیچ کدام مهریه پرداخت کنند یا هر دو مکلّف به پرداخت باشند تا تساوی رعایت گردد.
آنچه از معنای رعایت مساوات میان زن و مرد برداشت میگردد این نیست که حقوق زنان به طور کامل پرداخت شود.
وحقوق مردان از سوی زن پرداخت نگردد .
لذا در پاسخ به ایت ادعا باید گفت :
اولاً: رعایت مساوات به این است که هیچ یک مهریه ندهند. ثانیاً بر خلاف شعارهای فریبنده‌ی بهائیت، حتی میان زنان بهائی هم مساوات برقرار نشده و مهر زنانی که شوهر روستایی دارند، کمتر از زنانی که شوهر شهری دارند تعیین شده است: «مهر به اعتبار زوج است. اگر از اهل مدن (شهر) است ذهب (طلا) و اگر از اهل قری (روستا) است فضه (نقره)».(3)که اگر توجیه اینتفاوت میزان در آمد باشد ، اولاً همیشه اینطور نیست که شهری‌ها نسبت به روستایی‌ها درآمد بیشتری داشته باشند؛ چه بسا روستایی‌هایی که با دامداری، کشاورزی و حتی به راه انداختن واحد صنعتی در روستای خود، از بسیاری از شهرنشین‌ها درآمد بیشتر و تمکن مالی بهتری داشته باشند. ثانیاً: به نظر میرسد یک تمایز متناقض با اعتقاداتفرقه ضاله ایجا روشن میگردد ، چگونه مسلکی که ادعا دارد خداوند بین هیچ‌کس تمایز قرار نداده(4)، حتی منکر تساوی روستایی و شهری میگردد؟!
پی‌نوشت:
1- عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، ج 3، ص 107.
2- ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 60، بند 66.
3- اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، باب 17، ص 169.
4- ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، ج 3، ص 67.
