استعمار انگلستان برای پیشبرد اهداف سلطه‌طلبانه‌ی خود در قاره‌ی آفریقا، به حمایت از ترویج بهائیت در این قاره روی آورد؛ تا در صورت عدم پیوند مردم با مسیحیت، لاقل با گرایش به بهائیت، از آیین آزادی بخش اسلام فاصله گیرند. از این‌رو با شروع فعالیت‌های تبلیغی، پس از مدتی خبر موفقیت طرح‌های بهائیت در این قاره اعلام شد.
هدف انگلستان از ترویج بهائیت در آفریقا این بود که در صورت عدم پیوند مردم آن سامان با مسیحیت، لاقل با گرایش به بهائیت، از آیین آزادی بخش اسلام فاصله گیرند. به همین منظور و برای یافتن راه‌های رسیدن به این هدف، کنفرانسی توسط محفل بهائیان در انگلستان تشکیل شد.
شوقی افندی در پیام خود به این کنفرانس آورده است: «اولین هدف نقشه دو سال، تحکیم بنیان محافل نوزده‌گانه‌ای است که با تحمل زحمات در انگلستان و اسکاتلند و ایالت ویلز و ایرلند شمالی و جنوبی تشکیل گشته است. دومین هدف نقشه، آن است که در سه اقلیم تابعه کشور انگستان، واقع در مشرق و یا مغرب آفریقا مراکز اصلیه تأسیس گردد. سومین هدف، آن است که کتب و آثار امر به زبان بومی آفریقا علاوه بر سه زبانی که در طی نقشه اول مورد اقدام واقع شده، ترجمه و طبع و نشر گردد».(1)
از این‌رو با تشویق بهائیان به مهاجرت آفریقا و شروع فعالیت‌های تبلیغی، پس از مدتی، مجله‌ی اخبار امری خبر موفقیت طرح‌های شوقی افندی را اعلام داشت. این طرح‌ها با حمایت انگلستان در آفریقا اجرا گشت و حتی در شهر کامپالا (: پایتخت کشور اوگاندا)، به ساخت اولین مشرق الأذکار بهائیت در این قارّه نیز انجامید.
از یاد نبریم که حمایت و پشتیبانی فرقه ضاله بهائیت بود که ارتش انگلسیتان را به یک پیروزی راهبردی در منطقه خاور میانه زساند و البته جناب افندی هم از روی همین خوش خدمتی لقب سر را اخذ نمود . پس همکاری راهبردی فرقه ضاله با دولت انگلیس از دوز زمان شروع شده و همچنان ادامه دارد .
پی‌نوشت:
1- سیدمحمدباقر نجفی، بهائیان، تهران: نشر معشر، 1383 ش، ص 655.
