چاپ کردن این صفحه

پیش‌بینی تحقق صلح جهانی از نوع باب بهاء !

پنج شنبه, 22 اسفند 1398 08:28 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

بهائیت در ایران : رهبران بهائیت، مدعی بودند که با آمدن آنان، وعده‌ی ادیان الهی در خصوص صلح و عدل جهانی تحقق خواهد یافت. این ادعا در حالیست که تنها چندی پس از ظهور این دو مدعی دروغین، دو جنگ جهانی به وقوع پیوست که حاصل آن، کشته، زخمی و آواره شدن میلیون‌ها نفر بود و با گذشت بیش از 170 سال، بی‌عدالتی و ظلم هرروز در حال گسترش است.

همچنان که ابوالفضل گلپایگانی (از مبلّغان بهائیت) گفته است: «تمام ملل متفق‌اند بر این‌که در آخرالزمان به واسطه طلوع دو نیّر أعظم (: باب و بهاء)، عالم قمیص (: لباس) جدید بپوشد و جنگ و جدال مرتفع شود».(1)
اما این ادعا در حالیست
 که تنها چندی پس از ظهور این دو مدعی دروغین، دو جنگ جهانی به وقوع پیوست که حاصل آن، کشته، زخمی و آواره شدن میلیون‌ها نفر بود. لذاست که آیتی پس از نقل قول گلپایگانی گفته است: «بعد از طلوع باب و بهاء، هیچ‌یک از این شئون ظاهر نشد و بلکه آلات جهنمیه اختراع شد و به مراتب بیش از پیش، جهان به خطر افتاد و کار به جنگ عمومی کشید».(2)
آری؛ با گذشت بیش از 170 سال از پیدایش بابیت و بهائیت، بی‌عدالتی و ظلم هرروز در حال گسترش است؛ حال آن‌که ادیان الهی معتقد بودند بلافاصله پس از ظهور منجی موعود، امنیت و صلح جهانی محقق خواهد شد؛ همچنان که
 در روایات معصومین (علیهم السلام)، در خصوص منجی آخرالزمان آمده است: «یَملَأُ الله بِهِ الاَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً کَما مُلِئَت ظُلماً و جَورا (3)؛ خداوند به واسطه‌ی او، عدل و داد را در زمین فراگیر می‌کند، همان‌گونه که از ظلم و جور پر شده باشد».

سوال : ایا مردم دنیا در فضای کنونی حاکم بر دنیا صلح و محبت مشاهده میکنند . نگاهی به اوضاع کنونی از امریکا و اروپا تا خاورمیانه و آسیا و افریقا شما شاهد صلحید و یا بدلیل تمع کانونهای سرمایه داری شاهد تنشهای خونین غیر قابل وصف ، آیا پیش بینی ظهور تفکر باب و بها و استقرار صلح جهانی اساسا یک دذروغ و فریب چیز دیگری بوده است .

پی‌نوشت:
1- عبدالحسین آیتی، کشف الحیل (3 جلدی)، تهران: بی‌نا، 1340، ج 2، ص 106.
2- همان.
3-شیخ صدوق، كمال الدين و تمام النعمة، ج ‏2، ص 377؛ على بن محمد خزاز قمى‏، كفاية الأثر في النص على الأئمة الإثني عشر، ص 280؛ علامه مجلسی، بحار الأنوار،
 ج ‏51، ص 156.

خواندن 747 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

Super User

آخرین‌ها از Super User