آثار و گفته‌های پیامبرخوانده‌ی بهائیت به دلیل عدم نشأت از ریشه‌ای الهی، سرشار از غلط‌های فراوان نگارشی و محتوایی بوده‌اند. لذا پیشوایان بهائیت بارها مجبور به اصلاح آن‌ها شده‌اند.
از این‌رو کتاب اقدس به عنوان اُمّ الکتاب بهائیان (1) نیز از این اصلاحات مستثنی نبوده؛ همچنان که در یکی از اعترافات به اصلاح سیاه‌مشق‌های پیامبرخوانده‌ی بهائیت که در رساله پرسش و پاسخ کتاب اقدس آمده، می‌خوانیم: «بسیاری از الواح نازل شد و همان صورت اولیه من دون مطابقه و مقابله به اطراف رفته لذا حسب الأمر به ملاحظه آن‌که مغرضین را مجال اعتراض نماند مکرر در ساحت اقدس قرائت شد و قواعد قوم در آن اجرا گشت».(2)
اما مسئله زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم شوقی افندی به عنوان اولین ولی‌امر بهائیت، به بهانه‌های واهی، حتی اجازه‌ی ترجمه‌ی اُمّ الکتاب بهائیت (که از اصلاحات فراوان گذشته) را به زبان فارسی (یعنی زبان مادری مدعی پیامبری بهائیت) نمی‌دهد: «ترجمه آثار عربیّه به لغت نورا (فارسی) مَمدوح و مقبول نه. علی‌الخصوص احکام کتاب اقدس و...».(3)
از این‌رو فرانچسکو فیچیکیا (4)، در بررسی علّت این حکم، سُستی و پوچی کتاب اقدس و همچنین مخالفت بندهای آن با شعارهای عوام‌فریب بهائیت را علّت منع انتشار این کتاب معرفی و از کتاب اقدس با عنوان بزرگ‌ترین چالش بهائیت یاد نموده است.
از نظر فيچيکيا، کتاب اقدس مجموعه‌ای از قواعد سخت، پيچيده، عجيب و غريب است که متعلق به شرق باستان، نامفهوم و به طورکلی مجموعه‌ای از قوانين طاقت‌فرسا است. به نظر او کتاب اقدس به دليل وجود قوانين ضد اخلاق در بخش احکام و حدود، احکام نابرابر ارث، اختيار دو همسری، ناديده گرفتن آزادی‌های اجتماعی؛ در راستای اهداف تبليغاتی تشکيلات بهائيت، حتی در غرب هم به طور کامل چاپ نشده است.
وی معتقد است حتی عبدالبهاء در فعاليت‌های تبليغی خود در اروپا و آمريکا، ناچار شد که تعاليم پیامبرخوانده‌ی بهائیت در کتاب اقدس را پنهان نگه دارد. فيچيکيا بيان می‌کند به خاطر همين دلايل است که کتاب اقدس از بهائيان جديد پنهان نگه داشته و هیچ‌گونه مانور تبلیغاتی روی آن داده نمی‌شود. وی در تحليل نهائی خود بيان می‌کند که کتاب اقدس همچون خاری در چشم تشکيلات جهانی بهائيت است.(5)

پی‌نوشت:
1- همچنان که اشراق خاوری (مبلّغ سرشناس بهائیت)، از این کتاب با عنوان اُم کتاب یاد کرده است: ر.ک: فاضل مازندرانی، اسرارالآثار خصوصی، تهران: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، ج 1، ص 161.
2- حسینعلی نوری، اقدس (رساله سؤال و جواب)، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 60-59، سؤال 57.
3- پیام آسمانی، نشریّه ماهانه محفل روحانی ملّی فرانسه برای بهائیان ایران، انتشارات پیام بهائی، نوامبر 1988، نشر دوم، ج 1، ص 109.
4- نویسنده‌ای آلمانی زبان متولد سال 1946، در سال 1971 م به عضويت محفل بهائی سوئيس درآمد که پس از انتقاد به اعتقادات و تشکیلات بهائیت در سال 1974 م طرد روحانی شد.
5- ر.ک: فرانچسکو فیچیکیا، آيا بهائيت دين جهانی در آينده است؟، فصل سوم، ص 149-160 / فصل هفتم «تعاليم اجتماعی و اخلاقی در بهائيت»، ص 251/ فصل هشتم، ص 283-293 / فصل دهم، ص 430.