بهائیت در ایران : 172سال پيش، هنگامي اولين دعاوي بهائيت در ايران اظهار شد که مردم تحت مشقت‌هاي ناشي از بي‌کفايتي پادشاهان قاجار، دستاويزي مي‌طلبيدند تا اميدي باشد براي رفع ناملايمات و نيل به فردايي بهتر. در اين راستا، ادعاي تغيير و منجي‌گري، ملعبه‌اي شد براي سوداگري‌هاي سودجويانِ دست‌پرورده‌ي استعمار. هرچند مباني ارائه شده به قدري بي‌اساس و نامعتبر جلوه کرد که مردم بسيار زودتر از آن چه اين داعيان انتظار داشتند به توخالي و بي‌فايده بودنش پي بردند. اکنون پس از يک قرن و نيم پيگيري و کمک استعمارگران و استکبار جهاني به اين فرقه، جمعيت پذيرندگان اين ادعا در سراسر جهان حتي به 3/% درصد هم نمي‌رسد.

بهائیت در ایران : در جوامع ابتدایی و توسعه نیافته، یکی از زجر آورترین روش های تنبیه افرادخاطی، طرد آن ها از چنین جوامعی بوده است. نفی بلد که در زمان های گذشته ازرایج ترین مجازات ها بوده است، نمونه ای از اشکال مختلف طرد است. در این جوامع که می توان از عنوان توده وار نیز برای چنین جوامعی استفاده نمود، به دلیل وابستگی شدید افراد به بنیاد های قبیله ای، زندگی بدون این وابستگی ها، زجر آور و درد آور بوده است. 

بهائیت در ایران : در منابع بهائی آمده ،" پس از وصول عریضه ملّا حسین از خراسان به حضور مبارک، هیکل اطهر عازم حج بیت اللّه گردیدند. وی با قافله حجاج شیراز روانه حج بیت شدند. از اصحاب تنها محمد علی قدّوس و غلام حبشی ملازم هیکل مبارک بودند. حضرت اعلی مستقیماً بجانب بوشهر روان شدند. پس از ورود به بوشهر کارهای خود را مرتب فرموده و برای آن سفر دور و دراز آماده شدند.