در این قسمت قصد داریم در خصوص بشارات و سوء استفاده بهائیان از کتب مقدّسه پیشین و تناقضاتی در بهائیت ، مطالبی را خدمتتان ارائه دهیم ، انشاء الله که مورد توجه شما قرار بگیرد.

بهائیت در ایران : به اذعان خواهر پیامبرخوانده‌ی بهائی، با این میزان تناقضاتی که عقل آدمی هم (جدای از شرع)، از پذیرش ادعای حسینعلی بهاء بازمی‌دارد، تنها احمق‌های زمان که مشک را از پشک (: سرگین گوسفند) تشخیص نمی‌دهند و معنی را از لفظ خالی تمییز نمی‌دهند؛ می‌توانند از مسلک ساختگی بهائیت پیروی کنند.

اواخر دهه 80 کتابی  به نام  روشنائی در نقد و پاسخ بر سه کتاب(بهائیت در ایران نوشته دکتر سید سعید زاهد زاهدانی – ماجرای باب و بهاء نوشته مصطفی حسینی طباطبائی- تاریخ جامع بهائیت نوشته بهرام افراسیابی) و حقایقی از آئین بهائی ، توسط دکتر علی توانگر نوشته شده است.  نویسنده این کتاب  یک محقق اسلام شناس و  کارشناس مطالعات بهائی معرفی شده است!

انشالله اگر خدا توفیقی حاصل نماید با کوتاهترین مطالب قصد داریم مطالبی که در نقد این کتاب توسط پژوهشگران و محققان نوشته شده را باز نشر نمائیم .

بهائیت در ایران : با این‌که قوم عاد و ثمود با صاعقه و تندباد هلاک شدند، ولی علی‌محمد باب هلاکت آن‌ها را در خلیج ذکر نموده است. جالب آن‌که که مبلغین بابی و بهائی و حتی پیامبرخوانده‌ی بهائی نیز اظهار نظر باب را نقض کرده‌اند. اما آیا همین رسوایی برای اثبات دروغین بودن مدعیان بابیت و بهائیت کافی نیست؟! وگرنه چگونه ممکن است پیامبران الهی همدیگر را نقض نمایند؟!

بهائیت در ایران : همانطور که بارها از سوی رهبران بهائیت عنوان شده حرکت در جهتهای سیاسی برای پیروان فرقه ممنوع بوده واساسا فرقه مدعی عدم دخالت در سیاست میباشد .

بهائیت در ایران : علی‌محمد باب منشأ علوم لدنی‌اش را خوابی می‌داند که در آن چند جرعه از خون سر بریده‌ی امام حسین (علیه السلام) نوشیده است. اما به راستی خوردن خون حجّت خدا، آن هم از سر بریده‌ی او چه برکت و لذّتی می‌تواند داشته باشد؟! البته بعید نیست تأویل چنین خوابی، حکم باب به قتل‌عام شیعیان حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) باشد!

بهائیت در ایران : جناب علی‌محمد خان باب توبه کرد وبه جوخه اعدام سپرده شد.  اما در آثار مختلفش به برخی ویژگی‌های موعود خود پرداخته که از جمله‌ی آن، سال ظهور، مکان ظهور، لقب و... می‌باشد. ما از طریق تطبیق این ویژگی‌ها با مدعی پیامبری بهائیت، به کذب او پی خواهیم برد. بنابراین فرقه‌ی بهائیت، حتی بر اساس مبنای بابیتی که خود را موعود آن می‌دانست نیز از مشروعیت برخوردار نیست.

هرچقدر علی‌محمد باب از آغاز دعوت خود فاصله گرفته و مورد انتقاد بیشتر علماء قرار می‌گیرد، تأکید بیشتری بر «مَن یظهره الله» یا موعودی که پس از او خواهد آمد می‌نماید. او ضمن تمجید از مَن یظهره، جایگاه بسیاری بال