بهائیت در ایران :  در دوره نهم مجلس شورای اسلامی به تاریخ ۷ دی ماه سال ۱۳۹۳ طرح «منع تشکیل و تبلیغ و عضویت در فرقه‌ها» با امضای ۱۶ نماینده برای انجام مراحل قانونی تقدیم مجلس شد. اما این طرح به علت نزدیکی به انتخابات دوره دهم مجلس شورای اسلامی در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت و همچنان در این دوره نیز با گذشت نزدیک به ۵ سال همچنان در وضعیت نامعلوم به سر می‌برد.

بهائیت در ایران برداشت از فصلنامه روشنا شماره 86 : فعالیت گسترده بهائیان در حوزه آموزش و تعلیم از سنین کودکی، موضوع تازه‌ای نیست. از همان سال‌های اولیه تشکیل این فرقه، سردمدارانش با تأکید بر اقدامات آموزشی، این حوزه را بستر مناسبی برای تربیت نیرو و تبلیغ ریشه‌ای معرفی ‌کردند. بهائیت از این طریق، به دنبال پرورش نیرویی به مراتب تشکیلاتی‌تر و سرسپرده‌تر به فرقه است. بنابراین، با این پیش‌فرض که تعلیم و تربیت کودکان فقط بر عهده والدین نیست و جامعه نیز سهمی مهم در آن ایفا می‌کند، اظهار می‌کنند: «تشکیل کلاس‌هایی برای پرورش معنوی و اخلاقی که درهای آن به روی همه کودکان از هر نژاد، قوم، ملیت و دین، باز است، به طور معمول از نخستین فعالیت‌هایی است که بهائیان در هر محل، به آن مشغول می‌شوند. محور این کلاس‌ها، پرورش صفات و خصوصیاتی همچون صداقت، بخشندگی، پاکی قلب و مهربانی است؛ صفاتی الهی که در آینه قلب انسان انعکاس می‌یابند و پایه‌های ضروری برای وحدت در جامعه را بنا می‌کنند.»(1)

گفتگو با پری حامدی (متبری)

بهائیت در ایران :  مرکز اسناد انقلاب اسلامی برای تبیین نقش بهائیت در تاریخ معاصر ایران با ارائه کتاب «بهائیت در آذربایجان» به بررسی حیات این فرقه در طول ۴۰ سال یعنی ۱۳۲۰ تا ۱۳۶۰ در آذربایجان پرداخته است.

فعالیت و گسترش روزافزون فرقه بهائیت در دوران پهلوی ابعاد سیاسی اقتصادی و اجتماعی را در بر می‌گرفت. نفوذ بهائیت در ارکان حکومت پهلوی در عالی ترین سطوح، که نخست وزیر و وزرا و حتی پزشک مخصوص شاه را نیز شامل می‌شد این موقعیت را برای آنان فراهم می‌کرد تا بدون مانع به تبلیغ مرام خود پرداخته و امکانات مادی و موقعیت های فراوانی را به نفع خود ایجاد کنند.

فرقه بهائیت در اقصی نقاط ایران فعالیت داشت ولی فعالیت آن در آذربایجان با توجه به تنوع اقوام ایرانی و موقعیت جغرافیایی و مذهبی اهمیت ویژه‌ای داشت.

از این رو مرکز اسناد انقلاب اسلامی برای تبیین نقش این فرقه سیاسی در تاریخ معاصر ایران با ارائه کتاب بهائیت در آذربایجان، فعالیت این فرقه را در آذربایجان مورد بررسی قرار داده است.

بهائیت در ایران : فرقة بهائیت از نظر باورهای اعتقادی در گسترة توحید، نبوت و معاد، عملا خلاف آن چیزی را معتقدند که باور مشترک تمام فرق اسلامی است، تا جایی که برای رهبران خود، مقام نبوت و رسالت قائل بوده و دین اسلام را دین نسخ شده و پایان یافته ای می دانند. نفوذ این فرقه، پس از شکست فکری از علمای عصر قاجار و اعدام علی محمد باب کاهش یافت، ولی پس از به حکومت رسیدن محمدرضا پهلوی و به خصوص در دهه های سی تا پنجاه، به مناصب اساسی در حکومت و دربار دست یافتند و با حمایت دولت های استعماری، روش های مختل

بهائیت در ایران: سپهبد "عبدالکریم ایادی" پزشک مخصوص شاه و با هشتاد شغل رسمی و مهم که یک بهایی بود و با اسرائیلی‌ها نیز ارتباط نزدیک و دوستانه‌ای داشت، عامل توسعه نفوذ بهائیان در رژیم پهلوی و به خصوص دولت هویدا شد.

بهائیت در ایران :

چکیده : بررسی نقش بهائیت به عنوان بازوی استعمار در ایران و عده‌ای از عناصر شاخص و مهم این تشکیلات می‌تواند ما را به نقشه کهن استعمار یعنی تفرقه بینداز و حکومت کن، آگاهی بخشد. یکی از این افراد که در اصل یهودی بودند و سپس به بهائیت گرائیدند، حبیب ثابت پاسال است که در این مقاله به صورت مختصر به هر دو موضوع پرداخته شده است.

بهائیت در ایران : معرفی کتاب نیمه پنهان جلد سی ویکم : " بهائیان در عصر پهلوی ها " حضور بهائیان پس از کودتا رضاخان مدتی پس از دستیابی به تاج و تخت، که به گواهی اسناد آن را مدیون استعمار و عمله آن بود و پس از تثبیت خود به بهانأ نوسازی کشور، هجوم علیه اسلام و روحانیت را آغاز کرد و هرروز به بهانه ای محدودیتی جدید برای روحانیون و اجرای تکالیف و آداب و سنن اسلامی مردم ایجاد می کرد. او پس از کودتای 9129 و در ابتدای فعالیتش، با هدف عوام فریبی از خود چهره ای طرفدار اسلام نشان می داد و در روز تاسوعا و عاشورا در حالی که به سرخود کاه گل می مالید، همراه با دسته سینه زنان فوج قزاق مقیم تهران، به حسینیه ها و تکایای مختلف در چهار محله معروف تهران می رفت،