بازنشر بهائیت در ایران برداشت از مفاز : اسناد و مدارک متعددی در کتب تاریخی دوران قاجاریه و حتی کتب تاریخی خود بهائیان نظیر قرن بدیع و تاریخ نبیل زرندی و …. همگی بیانگر حمایت کامل دولت روسیه تزاری از جریان انحرافی بابیت و بهائیت می باشد. دامنه این حمایتها تا آن حد گسترده بود که حکومت قاجار بارها به طور دیپلماتیک به دولت روسیه اعتراض میکرد و یا مراتب گله مندی خود را ابراز میداشت ولی دولت استعمارگر روسیه به علت نفوذ در دربار و ضعف حکومت قاجار و اهمیتی که به جریان بابیه و بهائیت برای ایجاد تفرقه داخلی و شکستن وحدت ملی ایرانیان می داد، نوعا به این اعتراضات توجهی نمیکرد. گزارشات ارسالی از سرکنسولگری ایران در عشق آباد که محل تجمع بهائیان تحت حمایت روسیه شده بود همواره مورد اعتراض وزارت خارجه ایران قرار داشت و چون این گزارشات به اطلاع ناصرالدین شاه هم می رسید، وی را شدیدا عصبانی و نگران میکرد. در نحوه عکس العمل به این گزارشات سند تاریخی وجود دارد که ناصرالدین شاه به دستخط خودش نوشته و از وزارت خارجه و سرکنسول ایران در عشق آباد می خواهد که مراتب اعتراض دولت ایران از تجمع بهائیان در آن منطقه را به دولت روسیه ابلاغ کند.

بهائیت در ایران : یکی از راههای پی برده به پوچی یک آئین و فرقه شبه دینی استفاده از کسانی است که مدتها در درون فرقه ها بوده اند و از درون فرقه ها پی به باطل بودن آن برده اند صبحی ، آیتی ، نیکو ، مسعودی و... از همین دست مبلغین بودند که با وجود نزدیکی به راس فرقه ضاله بهائیت پس از چندی بریدند و از فرقه بریدند . ابراهیم جرج خیرالله  هماز این مبلغین بود . متن ذیل برداشتی از کتاب او پس از بازگشتش از تشکیلات میباشد که توسط اریک استتسون نگاشته شده  است

بهائیت در ایران : یکی از نویسندگان بهائی، مطالبی را پیرامون انسانیت از عبدالبهاء نقل می‌کند. وی می‌نویسد عبدالبهاء قائل است به اینکه انسان، صورت و مثال خداست و ملاک امتیاز انسان‌ها، کمالات الهی است. از این عبارت نتیجه می‌گیرد اشخاصی که میزان را رنگ پوست و نژاد می‌دانند، انسانیت خود را نفی کرده‌اند. درحالی که بهاء و عبدالبهاء جملات زیادی از این قبیل دارند.