بهائیت در ایران : با کنکاشی در آثار صوفیه به این نتیجه میرسیم که ببابیت و شیخیه و بهاییت و صوفیه خصوصا فرقه گنابادیه همه یک نوع ادعا را دارند و آن همان ادعای بابیت علیمحمد باب میباشد اما استعمار برای اینکه همه قدرتش به یکباره همانند باب کشته نشود و از بین نرود آنها را برای آینده ذخیره نمود تا در قالب رکن رابع و قطبیت و مظهریت برای استعمار نقش آفرینی و رعیت جمع آوری نمایند.

بهاییت زاییده توهم بابیت

بهائیت در ایران :  میرزا حسینعلی نوری که به تازگی از کسوت درویشی و گوشه عزلت بیرون آمده و به دامن پر مهر یحیی صبح ازل بازگشته بود از این احساس حقارتی که داشت عقده ای بر دل داشت تا بتواند برنامه ریزی توطئه ای جدید را شروع کند او با توجه به کتاب بیان و بشارت هایی که درباره ظهور من یظهره الله داده بود ادعای خود را در بهار سال 1280 مطرح نمود.

کینیاز دالگورکی وارد میشود

بهائیت در ایران :  پس از رسیدن سید کاظم رشتی به مقام جانشینی احمد احسایی و مطرح کردن دوباره مدعایت او مبنی بر وجود رکن رابع و انسان کاملی که بتواند رابط بین امام و مردم باشد استعمار فهمید که بهترین زمان نفوذ در بین علمای شیعه و ایجاد اختلاف مذهبی در بین شیعیان فرا رسیده است برای این منظور یکی از زبردست ترین جاسوسان خود به نام کینیاز دالگورکی را برای ایجاد اختلاف مذهبی و ساخت مسلک های دینی به ایران که خواستگاه علمای شیعه بود روانه میسازند.