بازخوانی تحلیلی نقش آیت‌الله بروجردی و امام خمینی(قدس‌سره) در مبارزه با اسلام‌ستیزی و نفوذ بهائیان در حکومت پهلوی
بهائیت در ایران : نفوذ اين فرقه، پس از شكست فكري از علماي عصر قاجار و اعدام علي‌محمد باب کاهش يافت، ولي پس از به‌حكومت رسيدن محمدرضا پهلوي و به‌خصوص در دهه‌هاي سي تا پنجاه، به‌مناصب اساسي در حكومت و دربار دست يافتند و با حمايت دولت‌هاي استعماري، روش‌هاي مختلف اسلام‌ستيزي را پيش گرفتند.
نویسنده: مسلم محمدي
چکيده:
فرقة بهائيت از نظر باورهاي اعتقادي در گسترة توحيد، نبوت و معاد، عملاً خلاف آن چيزي را معتقدند که باور مشترک تمام فرق اسلامي است، تا جايي که براي رهبران خود، مقام نبوت و رسالت قائل بوده و دين اسلام را دين نسخ‌شده و پايان‌يافته‌اي مي‌دانند.
نفوذ اين فرقه، پس از شكست فكري از علماي عصر قاجار و اعدام علي‌محمد باب کاهش يافت، ولي پس از به‌حكومت رسيدن محمدرضا پهلوي و به‌خصوص در دهه‌هاي سي تا پنجاه، به‌مناصب اساسي در حكومت و دربار دست يافتند و با حمايت دولت‌هاي استعماري، روش‌هاي مختلف اسلام‌ستيزي را پيش گرفتند.
نقش روحانيت و مراجع آگاه، به‌خصوص آيت‌الله بروجردي و پس از ايشان، امام‌خميني(ره) در مبارزة فکري و قانوني با اين فرقه، بسياري از اهداف مشترك حكومت و بهائيت را خنثي کرد.
منبع : فصلنامه علنی پژوهشی انقلاب اسلامی شماره 25
