منظور از سبّ و لعن بدعت‌گذاران در اسلام چیست؟!

جمعه, 10 شهریور 1396 09:50 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

بهائیت در ایران : در مطلب پیشین در همین موضوع اشاره داشتیم به اینکه نوع نگاه بهائیان به چگونگی خطاب مسلمانان به بهائیان بعنوان بدعت گذار . حال توضیحی پیرامون این مطلب اشاره میگردد . مبلّغ بهائی پس از نقل روایتی که مسلمانان را به سبّ و لعن بدعت‌گذاران امر می‌نمود ، بمنظور خدشه به این بحث ، انتساب چنین سخنی به پیامبر اسلام را غلط میداند .

 در پاسخ می‌گوییم: با ملاحظه‌ی منابع اسلامی درخواهیم یافت که پیشوایان اسلام، از دشنام بسیار نهی کرده‌اند. بنابراین منظور از سبّ و لعن که در قرآن نیز به کار رفته طلب عذاب و ناکامی برای دشمنان دین است.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهائیت در شبکه‌های اجتماعی مجازی خود، پس از نقل روایتی از پیامبر گرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله) که مسلمانان را به سبّ و لعن بدعت‌گذاران در دین امر کرده بود، در پیامی کنایه‌آمیز گفت: «مسلمان گرامی آیا این حدیث می‌تواند حرف اسلام و پیامبرش باشد؟...». در پاسخ به این کنایه‌ی بهائیان می‌بایست گفت:
اولاً: خداوند و بالتبع پیامبر اسلام و امامان (علیهم السلام)، از بدزبانی و دشنام حتی نسبت به دشمنان نهی کرده‌اند. هم‌چنان که قرآن کریم، نرم‌خویی پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) را عامل جذب ایشان معرفی می‌کند.[آل‌عمران/159] همچنین پیامبر گرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله) فرمودند: «خداوند بهشت را بر هر بد زبان فحش دهنده و کم حیا که برایش اهمیت ندارد چه می‌گوید و به او چه می‌گویند، حرام کرده است».[کافی، ج 2، ص 323]
ثانیاً: منظور از سبّ و لعن، دشنام و بی‌ادبی نیست، بلکه طلب عذاب و ناکامی برای افرادی است که آنان را دشمن خدا و دین می‌دانیم. از این‌روست که خداوند در قرآن کریم، خود اقدام به لعن چنین کسانی کرده است.[بقره/159]

 

پی‌نوشت:
«فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِك [آل‌عمران/159]؛ به (برکت) رحمت الهی، در برابر آنان (مردم)
 نرم (و مهربان) شدی! و اگر خشن و سنگ‌دل بودی، از اطراف تو پراکنده می‌شدند».
«إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلَى كُلِّ فَحَّاشٍ بَذِي‏ءٍ قَلِيلِ الْحَيَاءِ لَا يُبَالِي مَا قَالَ وَ لَا مَا قِيلَ لَه»: کلینی ، کافی، تهران: دارالکتب الاسلامیه ، 1363 ش، چاپ پنجم.
«إِنَّ الَّذينَ يَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الْهُدي‏ مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْکِتابِ أُولئِکَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُونَ [بقره/159]؛ کسانی که دلایل روشن و وسیله هدایتی را که نازل کرده‌ایم، بعد از آن‌که در کتاب برای مردم بیان نمودیم، کتمان کنند، خدا آن‌ها را لعنت می‌کند و همه لعن کنندگان نیز، آن‌ها را لعن می‌کنند».

خواندن 1182 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

معرفی رهبران بهائیت

  • زرین تاج قزوینی

     

    زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).

     

    ادامه مطلب...
  • شوقي افندي

    شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.

    ادامه مطلب...
  • علی محمد باب

    علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.

    ادامه مطلب...
  • سید کاظم رشتی

    سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري  شيخيه را برعهده گرفت.

    ادامه مطلب...
  • عباس افندی (عبدالبهاء)

    عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.

    ادامه مطلب...

مبارزان با بهائیت

cache/resized/ccaca808332350bd352314a8e6bdb7dd.jpg
یکی از حوادث مهم زندگی آیت الله بروجردی تقارن سال
cache/resized/a2c88199bdee2998adc4f97d46fdb662.jpg
ملا محمد سعید بارفروشی معروف به سعید العلما یکی