در مراسم دویستمین سالگرد تولد طاهره قرة العین در جمع بهائیان ایرانی مقیم ویرجینیای امریكا ، سرکار خانم کار از مقام طاهره به عنوان یك زن ایرانی بهائی تجلیل به عمل آورد. جلسه به خوبی و خوشی و شادی ادامه داشت تا اینكه خانم كار در قسمت پایانی سخنرانی خود از حاضرین در كنفرانس پرسید :
” چشمان خود راببندید وتصور كنید كه طاهره با همان شجاعت الان بیاید، آیا می تواند نامزد عضویت در بیت العدل شود؟ “
خانم كار بعد از آن در صفحه ی فیس بوك خود نوشت:
” با مطرح شدن این سئوال جلسه منقلب شد، پاسخ قانع كننده ای نشنیدم امید كه آنها نیز از كاستی های تبعیض آمیز و جنسیتی دیانت خود بدون توسل به “توجیه دینی” بگویند. احترام به جنسیت با مدح و ثنای طاهره كامل نمی شود مگر اینكه بیت العدل به برابری جنسیتی در حیطه ی اقتدار خوداقتدا كند”
سئوال خانم كار از چرائی عدم حضور زنان در بیت العدل، عكس العمل های مختلفی را به همراه داشت و تعدادی از بهائیان و غیربهائیان در فضای مجازی به اعتراض و بعضاً به دفاع از ایشان پرداختند. دراین مقاله سعی شده است تا خلاصه ای از روند مباحث و مطالب عنوان شده در گفتگو ها به سمع و نظر دوستان برسد. اما نکته قابل ملاحظه در این اعلام نظرها اینکه ، بیان این سوال آنجا مورد توجه قرار گرفته که از سوی فردی مطرح میشود که خود فعال حقوق زنان شناخته میشود . و مبلغان و مدیران تشکیلات بهائیت نمیتوانند به بهانه وابستگی به نظام نظرات او را از ذهنها دور کنند . شما را به مباحثه خانم کار با کاویان صادق زاده میلانی دعوت مینمایم نتیجه را شما کاربران محترم بگیرید .
جناب كاویان صادقزاده میلانی از دست اندركاران این كنفرانس در واكنش به سخنان خانم كار، اعتراض ایشان به عدم حضور زنان در بیت العدل را ناشی از نتیجه گیری غیر تاریخی و خوانش غلط ایشان از واقعیت جامعه بهائی دانست و با اشاره به اهمیت زنان در جامعه بهائی و حضور پررنگ آنها در تشكیلات اداری در سطوح مختلف ملی و محلی و همچنین دادن اولویت تحصیل و آموزش وپرورش به زنان، این پدیده را تغییری بنیادی در ماهیت جامعه دانست كه ثمرات آن به جامعه ی زنان و همه ی بشر خواهد رسید. او همچنین عضویت در بیت العدل را خیلی با اهمیت ندانست كه زنان علاقه ای به حضور در آن داشته باشند . خانم كار در جواب اعتراض كاویان، اظهار داشت :
” آنچه منظور ورود من به این بحث بود نفی دیگر دستاورد های زنان بهائی نبود. وجوه مثبت قبول، و بنده هم در نفی آن حرفی نزده ام اما اگر هزاران دلیل اثباتی بیاورید به این پرسش بسیار ساده و دوستانه پاسخ نداده اید. حتی اگر بگوئید نمی دانم و باید پیرامون آن تأمل كرد وموضوع را به بحث گذاشت، به دیانت خود بیشتر خدمت كرده اید تا اصرار براین داشته باشید كه نهاد بیت العدل اصلاً واجد اهمیتی نیست؛ حتی با این فرض هم زنان باید به قدر مردان فرصت حضور در آن را داشته باشند. اگر من با تكیه به شخصیت طاهره پرسشی را طرح كردم برای آن بود كه به پرسش خود قدرت و قوتی داده باشم، طاهره اسطوره نیست، آئین باب را او اعلان كرده و بهائیان از آن پیشینه می آیند .این همه فرافكنی پیرامون موضوع از چیست؟ چرا پاسخ ها تناسبی با سؤال ندارد؟ عضویت زنان همسان مردان در بیت العدل یك حق است همین و دیگر هیچ. خود دانید و مصالح دیانتتان. اما یادتان باشد كه مصلحت هر مكتبی این است كه به روز بشود.”
اوخطاب به كاویان گفت : ” شما مثل همه ی دینداران با سئوال مشكل دارید چرا در دیانت بهائی كه طاهره در پیشینه ی تاریخیش مثل ستاره می درخشد، زنان به لحاظ جنسیت از عضویت در بیت العدل محروم مانده اند و امثال شما روشنفكران بهائی توجیه گرش شده اید؟ والسلام نامه تمام. “
كاویان در جواب گفت :
” این فرمایش شما حمله ی شخصی است، بنده با سئوال مشكلی ندارم همان جا هم بهائیان حاضر برای شما كف زدند و تشویق كردند ولی شما در مقاله ی خود نوشتید كه آشوب شد و جلسه بهم ریخت و مانند آن، كه به دور از حقیقت است. همانجا هم سی دقیقه روی مسئله بحث شد و از بهائی و مسلمان، متخصص و غیر متخصص نظر دادند. این واقعیت كه جامعه بهائی انتقاد پذیر است و چالش پذیر با جمع بندی بالا نمی خواند. “
چند ساعت بعد از انتشار یادداشت كاویان در فیس بوك، مقاله ای با عنوان “كاستی های تبعیض آمیز؟” خطاب به خانم كار در سایت رسمی بهائی (سایت نگاه) منتشر شد.
در ادامه این مطلب نظرات موافق و مخالف نظر خانم کار را داریم که هر کدام بدفاع و انتقاد از نظر دیگری پرداخته است اما آنچه پاسخ داده نشد همان سوال خانم کار بود :
” چشمان خود راببندید وتصور كنید كه طاهره با همان شجاعت الان بیاید، آیا می تواند نامزد عضویت در بیت العدل شود؟ “
حال باید پرسید تساوی حقوق زن و مرد در کجای آئین بهائیت به آن پاسخ داده شده است .اینکه بیائیم در شعار یکی از اصول اصلی یک اعتقاد را تساوی حقوق زن ومرد بدانیم این یعنی تساوی !!؟