جایگزینی مجهول، برای قیامتی معلوم، در بهائیت!

سه شنبه, 19 دی 1396 09:16 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

بهائیت در ایران : پیامبر خود خوانده بهائیان، در حالی تمامی آیات محکم قرآنی در خصوص وقوع و ویژگی‌های قیامت را مورد تأویل‌های بی‌پایه و اساس خود قرار داده که پیروانش را از هرگونه تأویل سخنان سر تا پا اشکال و متناقض خود، نهی کرده است! سرکردگان بهائی در عوض تأویل آیات صریح و روشن قرآن به معنایی خلاف ظاهر، خود پیرامون سرنوشت ابدی انسان، به چند جمله‌ی مُبهم اکتفا کرده‌اند.(1)

اما به راستی سرکردگان بهائی، چگونه جهانی را پس از مرگ، برای پیروان خود ترسیم کرده‌اند؟!
در پاسخ به این پرسش باید دانست که اساساً در مسلک بهائیت، موضوعی به نام «بقای ارواح» جایگزین قیامت
 و رستاخیز موعود ادیان آسمانی شده است. لذا بهائیان تنها با اعتقاد به بقای روح، نازل‌ترین و پایین‌ترین مرحله از مراحل و مراتب عالم آخرت و مسئله‌ی معاد از دیدگاه کتُب آسمانی را برای خود قائل شده‌‌اند. شاهد این ادعا آنست که تقریباً در تمام کتُب بهائیت، کمترین سخنی پیرامون اصل و کیفیت معاد به میان نیامده است؛ همچنان که پیامبرخوانده‌ی این فرقه، در جواب بهائیِ بی‌نوایی که مسئله‌ی آخرت برای وی مبهم گشته، گفته است: «این‌که سؤال از بقای روح نمودی، این مظلوم (بهاء) شهادت می‌دهد بر بقای آن و این‌که سؤال از کیفیت آن نمودی، إنَّهُ لا یُوصَفُ و لا یَنبَغی أن یَذکُرَ إلّا عَلی قَدرِ مَعلُوم (ترجمه: قطعاً که وصف نشدنی است و سزاوار نیست این‌که از آن، جز مقدار اندک و معلومی ذکر شود)».[2]
از این‌رو سرکردگان بهائیت، همواره این موضوع را برای بهائیان مُبهم گذارده و مسئله‌ی ماندگاری روح انسان را جایگزین بحث معاد کرده‌اند. لذاست که عبدالبهاء در خیال‌بافی‌های بی‌اساس خود در خصوص جهان پس از مرگ، می‌نویسد: «در جهان دیگر حقیقت انسانیه، صورت جسمانی ندارد بلکه صورت ملکوتی دارد که از عنصر عالم ملکوت است. مقصود از ثواب و عذاب در جهان معنوی، کیفیتی است روحانیه که فی الحقیقه به عبارت نیامده ولی ناچار به صور محسوسه تشبیه شود».[3]
حال چگونه ممکن است دینی الهی نازل شود و معاد موعود ادیان الهی را منکر شده و آیات صریح آن را به معنایی غیرظاهر حمل کند و خود در عوض؛
 پیرامون سرنوشت ابدی انسان، به چند جمله‌ی مُبهم اکتفا کند! در حالی که در کتاب آسمانی قرآن، حدود دو هزار آیه درباره‌ی این مسئله‌ی مهمّ ذکر شده و حتی ریزترین مسائل معاد را یادآور شده است.

پی‌نوشت:

[1]. حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 102، بند 105.
[2]. حسینعلی نوری، مجموعه الواح، ص 164.
[3]. عبدالحمید اشراق خاوری، نصوص الواح درباره بقای ارواح، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، چاپ دوم، 131 بدیع، ص 126-76.

 

 

خواندن 823 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

معرفی رهبران بهائیت

  • زرین تاج قزوینی

     

    زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).

     

    ادامه مطلب...
  • شوقي افندي

    شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.

    ادامه مطلب...
  • علی محمد باب

    علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.

    ادامه مطلب...
  • سید کاظم رشتی

    سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري  شيخيه را برعهده گرفت.

    ادامه مطلب...
  • عباس افندی (عبدالبهاء)

    عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.

    ادامه مطلب...

مبارزان با بهائیت

cache/resized/ccaca808332350bd352314a8e6bdb7dd.jpg
یکی از حوادث مهم زندگی آیت الله بروجردی تقارن سال
cache/resized/a2c88199bdee2998adc4f97d46fdb662.jpg
ملا محمد سعید بارفروشی معروف به سعید العلما یکی