وی در کتاب مکاتیب خود جلد 3 صفحه 254 سطر 7 می نویسد: «در ایران از اعلیحضرت شهریار مهربانتر کیست و خیرخواه تر که؟ به نهایت تضرع و ابتهال طلب آسایش و شفاء به جهت آن پادشاه بنمائید. هزار افسوس که ایرانیان قدر این تاجدار ندانند و مهلت ندهند که به صرافت طبع مبارک و طیب خاطر تأسیس قانون عادل نماید».

عزیزان کاربر خوب می دانند که جنایات این پادشاه ظالم به مردم خود تا چه حد است. وی که ششمین پادشاه از دودمان قاجار بود، پس از اعطای مشروطه و در 28 دی 1285 در سن 34 سالگی به سلطنت رسید، یک سال پس از رسیدن به قدرت، در آبان ۱۲۸۶ ضمن حضور در مجلس شورای ملی سوگند وفاداری به مشروطه یاد کرد، اما کمتر از دو سال پس از تاجگذاری طی تلگرافی به تمامی ولایات و حکّام با رد فعالیت مجلس اول تأکید کرد: «این مجلس خلاف مشروطیت است و از این پس مخالفین را سرکوب خواهد کرد» و با این تلگراف به مخالفت با مشروطه پرداخت.

در روز سه شنبه 2 تیر 1287 با همکاری و مداخله موثر نظامیان روسیه مجلس شورای ملی در بهارستان را به توپ بست و آزادیخواهان (از جمله قیام های شهری و تنگستانی) را به قتل رساند که این رویداد در تاریخ ایران به استبداد صغیر شهرت دارد. وی پس از فتح تهران توسط مشروطه خواهان در 22 تیر 1288 همراه با خانواده خود به سفارت روسیه در منطقه زرگنده پناهنده شد و پس از خلع از سلطنت با فشارهای داخلی و خارجی مجبور به تبعید گردید و در 18 شهریور 1288 از ایران خارج شد و در 16 فروردین 1304 به علت مرض دیابت حاد و نارسائی كلیه در شهر سن رمو ایتالیا در سن 53 سالگی از دنیا رفت.

بنابراین ملاحظه می کنید که سلطنت این پادشاه ظالم برعکس دعای عبدالبهاء چندان طول نکشید و وی از سلطنت خلع شد! این مدعیان دروغین غیبگو و پیشگو وقتی پادشاهی به سلطنت می رسید، در مورد او به تعریف و تمجیدهای تملق آمیز می پرداختند و نظر خود را در باره سقوط یا ثبوت آن حکومت و سلطنت اعلام می کردند. آنان فکر نمی کردند که پیشگوئی های آنها ممکن است غلط از آب در می آید و باعث رسوائی آنان گردد! که خوشبختانه تمام این پیشگوئی های غلط و کذب آنها امروزه در کتاب های آنها نیز موجود است.

تصویر محمد علی شاه قاجار. تولّد: اول تیر 1251 فوت: 16 فروردین 1304

کتاب مکاتیب عبدالبهاء، جلد 1، صفحه 254 سطر 7