تساوی حقوق زن و مرد، از جمله شعارهای فریبنده و غیرواقعی بهائیت به شمار می‌آید.(ر.ک: خطابات، ج 2، ص 6) اما فریبنده و غیرواقعی از آن جهت است که بهائیت، حتی در امور تشکیلاتی خود هم حاضر به اجرای آن نیست. به عنوان نمونه، زن‌های بهائی از حق عضویت در نهاد رهبری بیت‌العدل محرومند.(گنجینه حدود و احکام، ص 219) اما از آن‌جا که مبلّغان بهائی در ساخت توجیهات واهی، از تخصص بالایی برخوردارند؛ همواره درصدد توجیه این تناقض آشکار برآمدند. از این‌رو چکیده‌ی یکی از توجیه‌سازی‌های مبلّغان بهائی را خدمتتان ارائه می‌کنیم: «70-60 سال بیشتر نیست که زنان بطور جدی وارد دنیایی شده‌اند که تا با حال فقط به مردان اختصاص داشته.... ولی ایجاد مساوات کامل با مردان در این مورد (عضویت در بیت‌العدل)، متاسفانه خیلی بیشتراز این‌ها به زمان نیاز دارد... در اینجا فرموده‌اند که "زنان نمی‌توانند انتخاب شوند".... از این‌رو واژه‌ی "شایستگی" را انتخاب کردم».(کانال بهائی)
آری؛ بیت‌العدلی که خود را مدافع تساوی حقوقی زن و مرد معرفی می‌کند، چرا در عمل شایستگی زن‌های بهائی را با توجیهات واهی خود زیر سؤال برده و آنان را عقب‌مانده خطاب می‌کنند؟! این برخورد نفاق گونه به چه دلیل انجام میگیرد ؟!

بر همگان مشخص است این تنها موردی نیست که زنان در جامعه بهائی به عقب رانده میشوند ، آنجا که تقسیم ارث است بنوعی حق زنان مورد بی مهری قرار میگیرد . آنجا که به مهریه میرسد حتی بین زنان هم به نسبت شهری و روستائی بودن تفاوت وجود دارد و....

حال چکونه بعد از کلی تناقضات باز هم میتوان ادعا داشت که در آئین بهائی تساوی بین زن و مرد وجود دارد ؟ اینکه ما زنان را عقب مانده بدانیم .یا اینکه زنان را فاقد توانائی بدانیم توهین به زنان نیست

پی‌نوشت:
عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 127 بدیع، ج 2، ص 6.
عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، ص 219.