صوفیه از نظر عقیدتی فرقه‌ای منحرف به شمار می‌آید و به همین دلیل مورد مذمت بزرگان دینی واقع شده است. از دیگر دلایلی که این فرقه حساسیت علما و مردم را برانگیخته است، ارتباط ایشان با استعمار است.

یکی از بارزترین دلایل انتساب و گسترش فرقه‌های انحرافی به اجانب، گزارش مستر همفر جاسوس انگلیسی است که ترویج صوفی‌گری را موجب از بین رفتن اتحاد شعیان و ترویج عقاید اباحی‌گری می‌داند. او می‌نویسد: «ممکن است با توسعه دادن حلقه‌های تصوف و صوفی‌گری و ترویج کتاب‌هایی که در آنها روح کناره‌گیری از دنیا را زنده می‌کند، مانند کتاب «اِحیاء العلوم غزالی» و «دیوان مثنوی مولوی» و «کتاب‌های ابن عربی»، مسلمانان را در حالت "عقب‌افتادگی فرهنگی و اقتصادی" نگاه داشت!»(خاطرات مستر همفر، ص ۱۰۲)(1)

علاوه بر گزارشات بیگانگان، یکی از بزرگان دینی درباره انتساب این فرقه به بیگانگان می‌گوید: «يك زمانى دست‌هاى استعمار بخصوص انگلستان تلاش داشتند در ميان مسلمانان ايجاد اختلاف كنند و به مذهب‌سازى و فرقه‌تراشى روى آوردند، مرحوم آسيد على نجف‌آبادى كه از علماى بزرگ بود و تا آخر عمر هم منبر مى‌رفت يك روز به طنز مى‌گفت: صوفيه و شيخيّه و بهائيه سه حدث هستند از يك مخرج!» (مبانى فقهى حكومت اسلامى، ج 8، ص 349)(2)

پی‌نوشت:
1- خاطرات مستر همفر، ترجمه کاظمی علی، کانون نشر اندیشه‌های اسلامی، قم، ۱۳۷0، ص ۱۰۲
2- نجف‌آبادى حسين على منتظرى، مبانى فقهى حكومت اسلامى، مترجم صلواتى محمود و شكورى، ابو ال، مؤسسه كيهان، قم، 1409 ه‍جری قمری، ج 8، ص 349