پیامبرخوانده‌ی بهائیت در وصف دوران حكومت جهانی بهائی گفته است: «فَسوفَ يخرج الله مِن اكمام القُدرةِ ايادى القُوة و الغلبة و ينصرنَّ الغُلام و يطّهرنّ الأرض عن دَنَس كلِّ مُشرکٍ مَردود... (1)؛ پس به زودی خداوند از آستين قدرت دست‌های قوت و غلبه را بيرون می‌آورد. پس غلام (يعنی حسینعلی نوری) را ياری می‌كنند و زمين را از آلودگی هر مشرک مردود (: منكرين بهاييت) پاک می‌كنند. و بر (اين) امر بپا خواهند خواست و (: بهائیان) با نام مقتدر و ابدی من سرزمین‌ها را فتح خواهند كرد و به سرزمين‌ها وارد خواهند شد و همه‌ی بندگان از آن‌ها وحشت خواهند کرد».
اما با توجه به این‌که پیامبرخوانده‌ی بهائی، تأویل گفتار خود را ممنوع دانسته (2) و این عبارت نیز، ظاهرِ در فتح و اشغالگری و نابودی مخالفینش می‌باشد، لذا در نقد آن باید گفت:
اولاً: با گذشت بیش از صد سال از مرگ این مدعی پیامبری، پیش‌بینی قریب الوقوع او تحقق نیافته است.
ثانیاً: ادعای جهان‌گیری و اشغالگری بهائیان در حالیست که آنان در تبلیغات خود، با رحمانی دانستن بهائیت ندای وحدت و یگانگی عالم انسانی سر می‌دهند.(3)
ثالثاً: حسینعلی نوری در حالی جهان‌گیری و لرزه انداختن به جان مخالفین را برای بهائیت پیش‌بینی کرده که یکی از آموزه‌های بدیع خود را عدم دخالت دین در سیاست و محدوده‌ی دین را مختص قلب‌ها دانسته است!(4)

سوال :

با توجه به شرایط امروز جهان وطمع دولتها در بکار گیری ابزار قدرت در نفوذ بیشتر در کشورها ، آیا تفکر بهائیت میتواند ادعا کند که نقشی میتواند در جهان امروز داشته باشد ؟ بعبارت دیگر آیا فرقه بهائیت توان رسیدن به جامعه جهانی بهائیت را بدست خواهد آورد !!!؟

جناب بهاء فرصت رسیدن به جامعه جهانی بهائیت را چه  میزان تعیین کرده است . بعبارتی این ادعای دروغین چه زمانی محقق خواهد شد ؟

پی‌نوشت:
1- حسینعلی نوری، آثار قلم أعلی، کانادا: مؤسسه‌ی معارف بهائی، چاپ سوم، 2002 م، ج 2، لوح: 90.
2- ر.ک: عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه الکترونیکی، ص 340 ـ 341.
3-  ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، ج 3، ص 67.
4- «لیس لأحد أن یعترِضَ علی الذین یحکمون علی العباد دَعوا لهم ما عندهم و توجّهوا الی القلوب؛ کسی حق اعتراض بر کسانی که بر مردم حکومت می‌کنند، ندارد، آنان را با آنچه نزدشان است رها کنید و به قلب‌ها توجه کنید». حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 94-93، بند 95.