به مناسبت ایام رضوان بهائی و ادعای نزول دینی جدید توسط پیامبرخوانده‌ی بهائیت، مبلّغان بهائی با نقل آیه‌ی 25 سوره مبارکه یونس، مدعی شدند که خداوند در این آیه‌ی شریفه، به بعثت حسینعلی نوری از شهر بغداد بشارت داده است.
همچنان که در آیه‌ی مبارکه می‌خوانیم: «وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلَامِ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (یونس/25)؛ و خداوند به سرای صلح و سلامت دعوت می‌کند؛ و هرکس را بخواهد (و شایسته و لایق ببیند)، به راه راست هدایت می‌نماید».
مبلّغان بهائی، ذیل این آیه‌ی شریفه می‌گویند که دارالسّلام لقب شهر بغداد است و آیه‌ی شریفه، نوعی بشارت به طرح ادعای پیامبری حسینعلی نوری از شهر بغداد می‌باشد. حال اینکه از کجا به این عدله رسیده اند و دارالسلام با کدام تحلیل و تفسیر همان بغداد است و ... معلوم نیست

اما در پاسخ به ادعای مبلّغان بهائی، می‌گوییم:

اول: بر فرض نادیده گرفتن تفاسیر و تصور شهر دارالسّلام به عنوان مقصود آیه، چه قرینه‌ای وجود دارد که منظور آیه‌ شریفه، شهر دارالسلام در کشور تانزانیا نباشد؟!
دوم: مگر طبق ادعای مبلّغان بهائی، حسینعلی بهاء همان موعود باب کاذب نیست؟! پس چگونه وقتی علی‌محمد شیرازی مکان ظهور موعود خود را مسجدالحرام معرفی نمود(1)، حسینعلی بهاء از بغداد ادعای پیامبری بلند می‌کند و پیروانش بی‌توجه به این تناقض، به تحریف قرآن نیز می‌پردازند! بلاخره حسینعلی بهاء موعود قرآن کریم است یا بیان ساختگی باب؟!
سوم: حتی اگر دارالسلام را لقب بغداد و مقصود این آیه در نظر بگیریم، برای اثبات مقصود بهائیان لازم می‌بود به جای (إلی) در آیه شریفه، (مِن) بکار برده شود.
چهارم: با توجه به دلایل عقلی و نقلی بسیار، از جمله آیه‌ی شریفه‌ی: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْکَ الذِّکْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ (نحل/44)؛ ما این ذکر( قرآن )را بر تو نازل کردیم، تا آنچه به سوی مردم نازل شده است برای آن‌ها روشن سازی»؛ حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) و بالتبع اهل‌بیت (علیهم السلام) مفسران حقیقی کلام الهی هستند.
از این‌رو با مراجعه به تفاسیر، در می‌یابیم که تحریف بهائیان از تفسیر این آیه‌ی شریفه، فرسنگ‌ها فاصله دارد. چرا که روایات ذیل این آیه‌ی شریفه، «السّلام» یکی از نام‌های پروردگار معرفی شده(2)و دارالسّلام به معنای بهشت است؛ همچنان که امام سجاد (علیه السلام) می‌فرمایند: «وَ اللهُ یَدْعُوا إِلی دارِ السَّلامِ یَعْنِی بِهِ الْجَنَّهًَْ (3)؛ منظور از دارالسّلام، بهشت است».

پی‌نوشت:
1-علی‌محمد باب در بیان فارسی، محل ظهور مَن یظهره الله را مسجدالحرام می‌داند: «مخلص این باب آنکه اوّل أرضی که محلّ ظهور جسد مَن یظهره الله در او ظاهر گردد، مسجدالحرام بوده و هست»: علی‌محمد شیرازی، بیان فارسی، انتشارات اهل بیان، ص 151.
2- همچنان که امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: «وَ السَّلَامُ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّوَجَل؛ السَّلاَم، نامی از نام‌های خداوند عزّوجلّ است»: تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۴۵۰.
3-  همان، ج۶، ص۴۵۰.