میرزا حسینعلی بهاء در کتاب اشراقات صفحه 7 در مورد علی محمد شیرازی می نویسد: «نفسی از اهل سنت و جماعت در بعضی از جهات ادّعای قائمیت نموده و الی حین قریب صد هزار نفس اطاعتش نمودند و بخدمتش قیام کردند. قائم حقیقی بنورالهی در ایران قیام بر امر فرمود، شهیدش نمودند و بر اطفاء نورش همت گماشتند».

صفحات 7 و 8 اشراقات میرزا حسینعلی بهاء

منظور حسینعلی بهاء از جمله “نفسی از أهل سنت” غلام احمد قادیانی است که در سال 1213 شمسی در روستای قادیان از بلاد پنجاب هند متولد شد و بعد از اعدام علی محمد باب در سال 1229 شمسی، در سن چهل سالگی دعوت خود را شروع کرد و ادعا نمود که از طرف خداوند مأمور است از مردم بیعت بگیرد. او همچنین خود را عیسی مسیح، مهدی موعود و کریشنا خواند و مردم ساده و جاهل دعوتش را اجابت کردند و ادعایش را پذیرفتند.

غلام احمد قادیانی که در سال 1253 شمسی در هندوستان قیام کرد و ادعا نمود که مورد وحی و الهام الهی قرار گرفت، به گفته میرزا حسینعلی نوری بیش از صد هزار نفر با او بیعت کردند. به نظر میرزا حسینعلی قائم حقیقی غلام احمد نبود بلکه علی محمد شیرازی بود که در شیراز قیام کرد و ادعای بابیت نمود، اما دولت وقت او را در تبریز اعدام نمود.

علی محمد شیرازی مؤسس فرقه بابیه و غلام احمد قادیانی مؤسس فرقه احمدیه

بنابراین میرزا حسینعلی مازندرانی، علی محمد شیرازی را قائم واقعی می داند که با ظهورش چندان موفقیتی بدست نیاورده از دنیا رفت. اما فرزندش عبدالبهاء، علی محمد شیرازی را نه باب و نه مهدی موعود بلکه او پیامبری از پیامبران اولوالعزم می شمارد

عبدالبهاء در کتاب مفاوضات صفحه 116 در این زمینه می نویسد: «کلیه أنبیا بر دو قسمند قسمی نبی بالإستقلالند و متبوع و قسمی دیگر غیر مستقل و تابع. انبیای مستقله اصحاب شریعتند … آن مظاهر نبوت کلیه که بالإستقلال إشراق نموده اند، مانند حضرت ابراهیم حضرت موسی حضرت مسیح و حضرت محمد و حضرت اعلی (علی محمد شیرازی) و جمال مبارک (حسینعلی بهاء)».

صفحه 116 کتاب مفاوضات عبدالبهاء

عبدالبهاء همچنین در همین کتاب صفحه 151 می نویسد: «جمیع انبیای بنی إسرائیل از سلاله ابراهیمی بودند… حضرت موسی از طرف پدر و مادر و حضرت مسیح از طرف مادر و حضرت محمّد، حضرت اعلی (علی محمد باب) و جمیع انبیای بنی إسرائیل و مظاهر مقدسه از آن سلاله اند».

صفحه 151 کتاب مفاوضات عبدالبهاء

و همچنین در صفحه 36 این کتاب نیز علی محمد شیرازی را همردیف پیامبران اولوالعزم شمرده می نویسد: «این قدس الأقداس است که جوهر شریعت آدم و شریعت نوح و شریعت إبراهیم و شریعت موسی و شریعت محمد و شریعت حضرت أعلی (علی محد شیرازی) و شریعت جمال مبارک(حسینعلی نوری) است».

صفحه 36 کتاب مفاوضات عبدالبهاء

ملاحظه می کنید که چطور عبدالبهاء برخلاف نظر پدرش اصرار دارد تا مدعی بابیت و مهدویت را بجای انبیای اوالوالعزم قالب کند در حالی که در مورد شخص علی محمد شیرازی نزد این فرقه اختلاف نظر شدید حاکم است چرا که علی محمد در دوم خرداد ۱۲۲۳ شمسی شیراز نزد ملاحسین بشروئی ادعای بابیت کرد.

همو در مجلس مباحثه اش با علمای شیخیه در تبریز (21 فروردین ۱۲۲۷ شمسی) ادعای قائمیت و مهدویت کرد و در سال پایانی عمرش نیز ادعای نبوت و الوهیت نمود، بنابراین بین سرای بهائی اختلاف گسترده وجود دارد که بهائیان هم نمی دانند کلام عبدالبهاء درست است یا کلام حسینعلی بهاء؟ یا کلام هیچکدام؟

مسجد صاحب الأمر (ثقة الاسلام) تبریز مجل جلسه علمای شیخی با علی محمد شیرازی