از مبلغین بهائی سوال شود  در بهائیت چه پیش‌بینی برای آینده‌ی جهان شده است؟!
پاسخ خواهند داد :  پیشوایان ما حکومت جهانی و یکپارچه را برای آینده‌ی دنیا پیش‌بینی کرده‌اند؛ همچنان که عبدالبهاء گفته است: «در تشكيل اتحاديه آينده ملل یک نوع حكومت ما فوق حكومت‌ها بايد تدريجاً به وجود آيد كه دارای تأسيسات و تشكيلات وسيعه است».(1)
ودر پاسخ به این سوال که  بهائیان چه نقشی در این حکومت خواهند داشت؟!
پاسخ میدهند : مسلّما حکومت موعود، آغاز سلطنت بهائی خواهد بود؛ همچنان که شوقی افندی گفته است: «سرانجامش حلول دوره ذهبی هزار ساله يعنی يومی كه سلطنت‌های عالم به سلطنت الهيه كه سلطنت حضرت بهاءالله است مبدّل گردد».(2)
اینجاست که تناقض آشکار میشود و باید به مبلغین یاد آور شد  مگر پیشوایان بهائی، از هرگونه دخالت و حتی سخن گفتن پیروانشان در امور حکومتی نهی نکرده و آن را ممنوع از جانب پروردگار برنشمرده‌اند؟! همچنان که عبدالبهاء گفته است: «هر نفسی بخواهد در نزد احباء ذكری از امور حكومت و دولت نمايد كه فلان چنين گفته و فلان چنين كرده آن شخص كه از احبای الهی است بايد در جواب گويد ما را تعلّق به اين امور نه، ما رعيت شهرياری هستيم و در تحت حمايت اعليحضرت پادشاهی. صلاح و مصلحت خويش خسروان دانند و بس .... علی الخصوص كه بنصّ قاطع الهی ممنوع از مداخله و محاوره در امور حكومتيم».(3)
با این حال چگونه می‌توان از یک‌سو دخالت در امور حکومتی را حرامی الهی برشمرد و از سویی دیگر، انتظار حکومتی بهائی، آن هم در سطح جهانی، را کشید؟! آیا این، نمونه‌ی بارزی از دورویی و تناقض در بهائیت نیست؟!

پی‌نوشت:
1- جامعه عمومي دنيا، از انتشارات لجنه جوانان بهایی طهران، 1338 شمسی، ص 18.
2- شوقی افندی، دور بهائی، ترجمه‌ی لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، لانگنهاین آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، چاپ سوم، 1988 م، ص 96.
3- اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، صص 336-335.