بهائیت در ایران : پروفسورادوارد برون خاور شناس انگليسي ، در سال 1328 هجري ، مطابق سال 1910 ميلادي ، کتابي را ، را توسط انتشارات گيب ، انتشار داد که بر نخستين صفحه آن چنين نوشته شده بود (( کتاب نقطة الکاف در تاريخ باب و وقايع هشت سال اول از تاريخ بابيه تأليف حاجي ميرزا جاني کاشاني مقتول در 1268 هجري.)) پيش از اين که کتاب مزبور در دسترس عموم قرار گيرد ،

بهائیت در ایران : علت اصلى گرايش به بهائيگرى در ابتداى ظهور آنرا نميتوان در اوضاع اقتصادى و سياسى آنزمان جستجو کرد. آقاى عبد الله شهبازى در کتابى مفصل کليه فاميلهاى بهائى ابتداى ظهور اين دين را با ذکر نام و سند معرفى مينمايد که بيش از نود درصد آنان يهوديانى بودند که همان اواخر مسلمان شده بودند. گويا دستورى به آنها داده شده بود تا خود را مسلمان معرفى کنند و با آغاز ادعاى ظهور به آدين جديد بپيوندند تا با اين گرايش برد تبليغاتى اين فرقه جديد بالاتر رود

بهائیت در ایران : علی‌محمد باب در کنار ادعای اعجاز سیاه‌مشق‌هایش، در آثار مختلفش بر نکته‌ی دیگری تصریح دارد و آن فطری بودن آیاتش است. این در حالیست که آثار تقلیدی و یا ساختگی و پُر از غلط جناب باب، نمی‌تواند به عنوان تنها دلیل حقانیت او مطرح شود در حالی که خود اعتراف دارد تقلید یا سرقت، هیچ فضیلتی برای آورنده‌ی آن به ارمغان نمی‌آورد.

 کوتاه و خواندنی

بهائیت در ایران : بهاءاله پس از آنکه همه علائم ظهور قائم را معنوي دانسته آيه مربوط به قيامت ورستاخيز "يوم تاتي السماء بدخان مبين " را مربوط به دوره ظهور قائم گفته و دخان مبين را دخان اوهام ناس شمرده (!) از رواج و رونق امر بابيت در اطراف و اکناف کشور و تزايد روزافزون امر باب سخن به ميان آورده و در صفحه 48 سطر 12 اين همه عظمت امر باب را نشان ظهور سطوت ( غلبه ، وقار ، ابهت )الهي قلمداد نموده و از اين سطوت با عبارت"در اين ايام که بحمدالله سطوت الهي ..." ياد مي کند.