بهائیت در ایران : فرقه‌ای که در باورش کمترین ارزشی برای غیربهائیان قائل نیست و آنان را همچون سنگ‌ریزه، پست می‌داند و در عین حال، محبّت و خوش‌رویی کاذب یکی از شیوه‌های فریبنده‌ی تبلیغی‌اش به حساب می‌آید، چگونه می‌تواند در مذمت ریاکاری سخن بگوید؟! آن هم کسی همچون عبدالبهاء که تا آخر عمر دست از ریاکاری و مسلمان جا زدن خود نکشید؟!

کوتاه اما خواندنی

بهائیت در ایران: علي محمد باب  در شيراز از پدري به نام محمدرضا که کار بزازي داشت ومادرش فاطمه بیگم زاده شد. در کودکي پدر خود را از دست داد و خالويش (برادر مادرش ، دائی )  سيد علي او را به مکتب شيخ عابد شيرازي سپرد. علي محمد در آنجا خواندن و نوشتن فارسي و عربي و اندکي از علم حساب و قرائت قرآن مجيد … را آموخت چنان که وقايع نگاران بهائي بر اين معنا گواهي مي دهند و نبيل زرندي در کتاب مطالع الانوار  و مازندراني در ” اسرارالآثار ” و ” رهبران و رهروان ” و آيتي در ” کواکب الدريه ” و ديگران بدين امر اذعان کرده اند.

بهائیت در ایران : اين كه چرا و چه طور يهوديان جديد الاسلام در گرويدن به «صوفيه» و «شيخيه» و تشكيلات استعماري «بابيه» و «بهائيه» انتخاب شدند، و چه مهمي را براي دول استعماري تأمين مي كردند، بايد از آن زمان شناسائي كنيم كه «وهب ابن مبنه» و «كعب الاحبار» يهودي براي تحريف اسلام با موهومات و افسانه هائي كه «اسرائيليات» نام گرفت، به ظاهر مسلماني اختيار كردند تا با قصه هاي اساطيري و خرافات الحاقي به اسلام، امتيازات آسماني آخرين دين نسخ كننده ي اديان را از ميان برده، آن را با يهود و تورات هم پايه سازند. مهم تر راه را براي هر ايراد و خرده گيري و اشكال تراشي خيالي بر اسلام هموار نموده، سپس خود به وسيله تكرار عملكرد سياست سياه خود به تخريب اسلام بپردازند. 

با توجه به قدرت نفوذ و تأثيرگذاري استعمارگران، بايد نيازمندي هاي آنان را به عنوان متغيري اساسي در رشد و گسترش فرقه هاي همسو با منافع آنان، نظير بابيگري و بهائيگري، در نظر گرفت. به بيان ديگر، تشخيص جايگاه اين فرقه ها نيازمند توجه به كاركرد آنان براي قدرت هاي استعماري مي باشد. در مقاله زير، ضمن معرفي اجمالي فرقه هاي يادشده، اهداف استعمارگران در تقويت اين فرقه ها و بهره گيري از آن ها بررسي شده است.