بهائیت در ایران : معنایی که رهبران بهائی از پلورالیسم می‌کنند، خلاف اعتقاد ادیان و عقلای عالم است؛ زیرا در نظر ایشان سعادت و درستی حقیقی، مختص یک دین یا مذهب خاصی نیست، بلکه همه‌ی ادیان در آن مشترکند؛ چنان‌چه عبدالبهاء در این‌باره می‌گوید: «بدان به درستی که سعادت، مختص یک جمعیت و دین خاص نیست، پس اشکالی ندارد که تو بهائی و مسلمان باشی یا بهائی و ماسونی باشی یا بهائی و مسیحی باشی و یا بهائی و یهودی باشی».

بهائیت در ایران : آیت الله فاضل لنکرانی، بهائیان را کافر و نجس می‌داند و فرموده است: سلام کردن ابتدایی به آنها جایز نیست. ایشان غذای بهائیان را نجس و خوردن آن را حرام دانسته است. ازدواج با بهائیان طبق فتوای ایشان باطل است و هر وقت شخصی متوجه شود که همسر او بهائی شده است باید بدون طلاق و فوراً از او جدا شود و ماندن در نزد او حرام است.

بهائیت در ایران : عبدالبهاء نظام رهبری بهائیت را بر دو رکن مقام ولایت امر و نهاد بیت العدل استوار دانست. در این میان، نهاد بیت العدل که با عقیم ماندن شوقی افندی، یگانه‌ی نظام رهبری بهائیت گشت، از طرفی تمام قدرت و مسئولیت‌های او را به نفع خود مصادره کرد و از طرفی ادعای عصمت و فقدان دست نظارتی بر آن موجب شد تا بدون هیچ بازدارنده‌ای یکه تاز میدان گردد.