بهائیت در ایران : برابر گزارش پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب پس از حذف گزینه «سایر» از بخش «دین» برای تکمیل مشخصات دریافت کارت ملّی، اعتراض شدید تشکیلات بهائی بلند شد. این در حالیست که بهائیان یا باید همچون پیشوای خود عبدالبهاء، به عرف و قانون کشوری که در آن زندگی می‌کنند احترام بگذارند و عقیده‌ی خود را مطابق با ادیان رسمی آن کشور معرفی کنند و یا طبق تعالیم‌شان، از اعتراض خودداری نمایند.

بهائیت در ایران : بهائیت، فرقه‌ای منشعب شده از بابی‌گری است؛ جنبشی که در سال ۱۲۶۰ هـ. ق، در شرایط پر بحران پس از شکست‌های پیاپی ایران و تحمیل عهدنامه‌های ننگین گلستان و ترکمنچای، با ادعا‌های گزاف جوانی شیرازی به نام سیدعلی‌محمد باب آغاز شد و به تدریج، با حمایت دست‌های پنهان و نیز، مدیریت جمعی از سرکردگان آن، مدعی نسخ دین اسلام شد و پایه فرقه‌ای را گذاشت که از اساس، با اندیشه‌های اسلامی و مذهب مردم ایران، در تضاد آشکار بود.

بهائیت در ایران: پژوهش در خصوص ظهور رضاخان در عرصۀ سیاسی و متعاقب آن گسترش فعالیت بهائیت در ایران، که به‌عنوان دو موضوع متداخل در تاریخ سیاسی ایران مطرح است، می‌تواند در مسیر مطالعۀ سیاست‌های استعماری انگلستان، راهگشای مناسبی در سیر مطالعاتی کارکرد جریان بهائیت در ایران باشد. این پژوهش با هدف بازنمایی نقش بهائیان در به قدرت رسیدن رضاخان و روند فعالیت‌های این فرقه در زمان رضاشاه انجام گرفته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد انگلستان،پس از انقلاب 1917م روسیه، پایان جنگ جهانی اول و شکست قرارداد 1919م، به‌منظور گسترش نقش خود در ایران، سناریویی را با کمک عوامل خود و از جمله بهائیان به اجرا درآورد که کمترین نتیجۀ آن، اسارت پنجاه‌وسه‌سالۀ فرهنگ و سیاست ایران در دست سلسلۀ پهلوی بود. همچنین نتایج  نشان داد که بهائیان چه قبل و چه بعد از کودتای سوم اسفند 1299، بازیگران فعالی بوده‌اند که از این خوان گستردۀ انگلستان در ایران بهره‌ها بردند و عرصۀ فرهنگ، سیاست و دیانت جامعۀ ایرانی را اسیر کینه‌ها، حسادت‌ها و مأموریت‌های استعماری خود ساختند.

نویسندگان مقاله حاضر آقایان محمدرضا مولائی مربی گروه معارف اسلامی دانشگاه محقق اردبیلی  و یعقوب توکلی استادیار گروه انقلاب اسلامی دانشگاه معارف اسلامی می باشند.

این مقاله در دوره 49 فصلنامه سیاست در پاییز 1398 به چاپ رسیده است.

جهت دریافت مقاله اینجا را کلیک نمایید