بهائیت در ایران:ٿرقه ضاله بهائيت پس از پيروزي انقلاب اسلامي يك لحظه از پاي ننشسته و طرح و برنامه هاي مٿصل و گوناگون و بسيار گسترده اي را براي پيشبرد هدٿ¬هاي شوم خويش، كه همانا جدا كردن نيروهاي جوان و كيٿي از بدنه اسلام و تشيع و پيوند دادن آنان با بهائيت است ادامه داده است. در همين ارتباط بود که « طرح روحي» با تصويب «بيت العدل اعظم» مستقر در حيٿا عملیاتی گردید . ادامه متن
زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).
شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.
علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.
سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري شيخيه را برعهده گرفت.
عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.
فارسی
English (UK) 
