چرا میگوئیم شیخ احمد احسایی پیرامون اصل توحید نگاه انحرافی داشت ؟ !

یکشنبه, 15 تیر 1399 07:14 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

کوتاه خواندنی : 

بهائیت در ایران : شیخ احمد احسایی (پیشوای شیخیه) معتقد بود که هیچ‌گونه اسم و صفتی بر خدای تعالی اطلاق نگشته و تمام صفات الهی در اهل‌بیت (علیهم السلام) محقق می‌شود. این در حالیست که: جمهور شیعه‌ی امامیه بر آنند که خداوند دارای صفات ثبوتی (نظیر علم و قدرت و...) است که عین ذات و نه مخلوق او هستند. بعلاوه؛ اعتقاد شیخ در نهایت به غلوّ منجر می‌شود.

«و لَمّا کانَ لا یَجوزُ أن یَقعَ علی اللهِ شیء لا لَفظاً و لا معنیً، وَجَبَ أن یَکون ما یُمکِن أن یعرف مُتضمنَّاً لِآثارِ صِفاته لِیَستَدلَّ بِها عَلیه... (1)؛ از آن جایی که اطلاق چیزی، اعم از لفظ و معنا بر خدا جایز نیست، باید چیزی را در نظر بگیریم که قابل شناخت باشد و صفات الهی را در بر بگیرد تا از آن بر خداوند دلالت شود. اسم معنوی از اسم لفظی شایسته‌تر است؛ زیرا آثار دلالت کننده بر خدا می‌تواند از آن اسم معنوی صادر شود و از آن‌جایی که اسم معنوی به دلیل توسعه‌اش جمیع صفات الهی را دربر می‌گیرد، باید آن اسم (که عامل شناسایی خداوند به بعض جوانب اوست) شامل تمام اسماء باشد تا بر آثار کمال مطلق، بی‌نیازی، قدس مطلق و یگانگی ذاتی، ذاتاً دلالت کند و این خصوصیت جز در اسمای حُسنایی که خدا برای خود اختیار کرده است، یافت نمی‌شود. این اسماء با دلالت ذاتی بر آن معانی قدسی دلالت می‌کند که همان وجود پیامبر (صلّی الله علیه و آله) است، چون اهل‌بیت (علیه السلام) همان اسمای حُسنایی هستند که خدا دستور داده او را به آن اسماء بخوانند که آن‌ها معانی‌اش هستند».
اما لازم است بدانیم که
 این نظریات شیخ احمد احسایی، با اشکالاتی مواجه است، از جمله:
اول: جمهور شیعه‌ی امامیه بر آنند که خداوند دارای صفات ثبوتی (نظیر علم و قدرت و...) است که عین ذات هستند و نه مخلوق او. اما در آثار شیخیه، صفات ذاتی خدا چیزی غیر از خدا است و مخلوق او خوانده می‌شوند!
 لذاست که عالم جلیل القدر سیدعلی قاضی، درباره‌ی اظهارات فوق شیخ احمد می‌گوید: «این شیخ می‌خواهد در این کتاب ثابت کند که ذات خدا دارای اسم و رسمی نیست، بلکه همه کارهایی که ایجاد می‌شود مربوط به اسماء و صفات خداست. بنابراین، شیخ احسائی، خدا را مفهومی پوچ، بدون اثر و خارج از اسماء و صفات می‌داند و این عین شرک است».(2)
دوم: نتیجه‌ی نفی اطلاق هرگونه اسم و صفتی بر خدا و تحقق صفات الهی در اهل‌بیت (علیهم السلام)، اساساً مفهوم توحید را دچار تزلزل ساخته و به غلوّ در مقام ایشان می‌انجامد. اعتقادی که معصومین (علیهم السلام) از آن برائت جسته‌اند.(3)

 

پی‌نوشت:                                                                                                                                                                                          

1- احمد احسایی، شرح الزیارة الجامعه الکبیره، کرمان: چاپخانه سعادت، 1356 ش، ج 1، صص 460-459.
2- احمد حاج‌قلی و جمعی از نویسندگان، فرقه‌های انحرافی، قم: مرکز تخصصی مهدویت، 1395، ص 59، به نقل از: روح مجرد، ص 402.
3- شیخ طوسی، الأمالی، بی‌جا: دار الثقافة، 1414 ق، ص 650.

 

خواندن 481 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

معرفی رهبران بهائیت

  • زرین تاج قزوینی

     

    زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).

     

    ادامه مطلب...
  • شوقي افندي

    شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.

    ادامه مطلب...
  • علی محمد باب

    علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.

    ادامه مطلب...
  • سید کاظم رشتی

    سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري  شيخيه را برعهده گرفت.

    ادامه مطلب...
  • عباس افندی (عبدالبهاء)

    عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.

    ادامه مطلب...

مبارزان با بهائیت

cache/resized/ccaca808332350bd352314a8e6bdb7dd.jpg
یکی از حوادث مهم زندگی آیت الله بروجردی تقارن سال
cache/resized/a2c88199bdee2998adc4f97d46fdb662.jpg
ملا محمد سعید بارفروشی معروف به سعید العلما یکی