بهائیت در ایران: کتاب "نقطه اولی جمال ابهی"، از قدیمی ترین کتب نقد بهائیت است که به همت علام ع.موسوی جمع آوری و اولین بار در اردیبهشت سال 1348 چاپ و منتشر گردید. در این تألیف با استفاده از تألیف سران فرقه ضاله و بازگشتگان از فرقه و اخادیث و روایات آیات قرآن کریم به نقد فرقه پرداخته شده است.این کتاب به شخص محمدعلی باب ، یاران او و برخی وقایع تاریخی که بهائیان مسبب آن بوده اند و همچنین برخی محورهای اعتقادی فرقه ضاله پرداخته شده است.این کتاب از سایت بهائیت در ایران قابل دریافت است.
زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).
شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.
علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.
سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري شيخيه را برعهده گرفت.
عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.
فارسی
English (UK) 
