بهائیت در ایران : رهبران بهائی از حدود 100 سال پیش برای نوشتن تاریخچه دوران بابی و بهائی در تکاپو بوده اند.اولین تلاش در این زمینه نوشتن 1 متن تاریخی - تخیلی توسط عباس افندی (متولد 1260 قمری = 1844م و متوفای نوامبر 1921 ) بود.او که در سنین طفولیت بهمراه پدر و خانواده از ایران خارج و هرگز به کشور بازنگشته بود، با رویاپردازی و در عالم خیال، در لباس جهانگردی که به ایران سفر کرده سعی میکند تا حوادث و وقایع دوران باب را انطور که مورد نظر بهائیان است بنویسد. متن فارسی" سفرنامه ... " در سال 1890 بدون ذکر نام نویسنده و بطور ناشناس چاپ شد...

کوتاه اما خواندنی :

بهائیت در ایران : جناب آقا سید موسی اصفهانی، از نخبه ترین مبلّغ های تهران و مشهد بود . آوازه او همه جا پیچیده بود و نزد بهائیان از احترام خاصی برخوردار بود ایشان در خصوص بازگشتگان از فرقه ضاله بهائیت به موضوع ردیه نویسان اشاره دارد . او معتقد است برخی از بزرگان بهائیت بازگشتنند اما با فشار تشکیلات بهائیات این امکان را نداشتنند که ردیه بنویسند . او نام نبیل زرندی را در این قسمت میبرد  از ایشان در کتاب خاطرات مسیح الله رحمانی نقل شده است که :

بهائیت در ایران : ایدئولوژی فرقه ضاله بهائیت  جدا کردن ملت ایران از روحانیت و مرجعیت و مشغول ساختن‏ آنان به اصول بدعت‏گونه در مذهب تشیع‏ است. جداسازی ولایت از مرجعیت و دین از سیاست، آزادی فحشا و بی‏بند و باری و پیوستن به مکاتب سکولار.