افراد آنلاین
Super User
بهائیت در ایران : برخی کانالهای خبری تبلیغی تشکیلات بهائیت، از تمام جوانان بهائی که دارای شرایط حضور در کنکور مراکز آموزش عالی دارا هستنند ، خواستند تا هرچه سریعتر نسبت به ثبتنام کنکور اقدام کرده و اصطلاحاً ثبتنام را به روزهای پایانی موکول نکنند. اما به راستی هدف تشکیلات بهائیت از انتشار چنین اطلاعیههایی چیست و به عبارتی تشکیلات بهائیت چه منفعتی از ثبتنام پیروانش در کنکور خواهد برد؟!
بهائیت در ایران : يكي از مظاهر اسلامزدايي در دوران حاكميت 50 ساله پهلويها، تقويت روزافزون مذاهب و اديان باطله اعم از اديان منسوخه يا مذاهب ساختگي و بيپايه بود. در اين دوران فرقه بهائيت رشد بيسابقهاي يافت. بهائيان در دوران حاكميت رضاشاه موفق شدند «محافل» و «بيتالعدل» خود را دائر كنند. آنان فعاليتهاي خود را به ويژه در زمينههاي فرهنگي تعقيب ميكردند. مدارس آنان شامل دبستان و متوسطه اعتبار خاصي داشت و تعداد زيادي از خانوادههاي روشنفكر و بانفوذ تهران فرزندان خود را در اين مدارس ثبتنام ميكردند. دختران ارشد رضاشاه و پسر ارشد او (شاه بعدي) آموزشهاي اوليه خود را در مدارس بهائيان تهران ديده بودند.(1) به گفته ارتشبد حسين فردوست «رضاشاه با بهائيت روابط حسنه داشت تا حدي كه اسدالله صنيعي را كه يك بهائي طراز اول بود، به آجوداني مخصوص وليعهد خود منصوب كرده بود.(2)
بهائیت در ایران : یکی از وظایف سایتها و رسانه ها یاد آوری نقاط تاریک تاریخ ایران زمین برای ایجاد روشنی در حرکت مردم این سرزمین میباشد . اگر در برخی موارد تکرار وجود دارد دلیل ایجاد فضای ذهنی مناسب از یک رویداد سیاسی تاریخی است . احاد ملت شریف ایران خصوصا جوانان غیرتمند و با عزت ایران زمین باید بدانند روزگاری نه چندان دور در همین سرزمین چه کسانی با چه اهدافی و برای حفظ منافع دشمنان این مرز و بوم به چپاول این مهد دلیران پرداختنند . جریان بهائیت یکی از همین کانونهای فتنه در دوره پهلویها خصوصا پهلوی دوم بود .
بهائیت در ایران : فرخرو پارسا در اسفند ماه 1301 ش در قم متولد شد. مادرش فرخآفاق پارسا مدیر مجله «جهان زنان» به دلیل نوشتن مقالهای درباره «لزوم تعلیم و تربیت مساوی برای دختر و پسر» به قم تبعید شد. وی پس از به دنیا آوردن فرزندش با میانجیگری نخست وزیر وقت به تهران بازگشت، پدرش فرخدین پارسا کارمند وزارت بازرگانی و مدیر مجله «اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران» و «عصر جدید » بود.
فرخرو پارسا تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان همای تهران و دوره متوسطه را در دانشسرای مقدماتی به اتمام رسانید، چون در دانشسرای مقدماتی شاگرد اول شد، به دانشسرای عالی راه یافت و در سال 1321ش در رشته علوم طبیعی لیسانس گرفت و از همان سال در دبیرستانهای مختلف مشغول به تحصیل گردید، در همان سال نیز با احمد شیرین سخن ازدواج کرد و در سال 1329ش با درجه دکترا از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. وی علیرغم تحصیل در رشته پزشکی کار طبابت را رها نموده و در وزارت فرهنگ مشغول به کار شد. در سال 1333ش فرخ رو به اتفاق تنی چند از معلمین، «انجمن بانوان فرهنگی» را به منظور رفع مشکلات مدارس دخترانه تأسیس نمودند.
در سال 1335ش «شورای همکاری جمعیتهای بانوان ایرانی» به منظور ایجاد همکاری میان جمعیتهای مختلف زنان فعالیت خود را آغاز نمود و فرخرو پارسا به عنوان یکی از اعضای هیأت رئیسه آن انتخاب گردید. بعدها انتقادات شدیدی علیه این جمعیت به دلیل کم تحرکی در مطبوعات مطرح شد و شورای مذکور نیز منحل گردیده و «سازمان زنان ایران» جایگزین آن گردید.
در خلال فراهم شدن مقدمات تشکیل «سازمان زنان ایران» افراد متنفذی در شورای عالی جمعیتهای زنان (که متشکل از 29 نفر زن بود) در پیامی اعلام کردند شورای عالی زنان، خود را منحل نمیداند. آنها همچنین گروه شش نفری کمیسیون تحقیق را که طراح سازمان زنان بود، در جلسه خود راه ندادند. سخنگوی گروه مقاومت کننده شورا را فرخ رو پارسا بر عهده داشت. وی خبر انحلال شورای زنان را تکذیب کرد و اظهار داشت شورای عالی به ثبت رسیده و انحلال یا هر گونه تغییر در آن باید برطبق اساسنامه و یا تصویب دو سوم اعضای شورا باشد.
این کشمکش بین دو جناح به مدت یک ماه طول کشید تا اینکه اشرف پهلوی در یک مصاحبه مطبوعاتی انحلال شورای عالی جمعیتهای زنان را رسمی اعلام کرد. از فعالیتهای آن شورا تأسیس «مدارس دخترانه» و ایجاد «خانه زن» بود. در سال 1336 ش فرخ رو پارسا به ریاست دبیرستان دکتر ولی ا... نصر انتخاب گردید و در سال 1337ش نیز ریاست دبیرستان رضاه شاه را عهده دار گردید.
در طی دوران ریاست وی در دبیرستان رضا شاه، تخلفات مالی فراوانی از جانب وی به ثبت رسید، درباره اولین انحرافات مالی وی در اسناد ساواک چنین آمده است:
«خانم پارسا قبلا ریاست دبیرستان دخترانه رضا شاه را داشته و در آن موقع خانم بیدل در آن دبیرستان تدریس و حق تدریس دریافت کرده است. خانم پارسا در لیستهای پرداختی حقالتدریس خانم بیدل دست برده و ساعات کار او را زیاد و این اضافه کار را به نفع خود برداشت مینموده است، لذا پس از مدتی خانم بیدل متوجه موضوع گردیده و در این مورد به دیوان کیفر و بازرسی آموزش و پرورش شکایت نمود. آقای میرهاشمی رییس اداره بازرسی فرهنگستان در آن زمان با گرفتن حق سکوتی از خانم پارسا راضی میشود که از تعقیب شکایت خود صرف نظر نماید.»
فرخ رو پارسا در سالهای 1339-1338ش جهت مطالعه و بازدید از مؤسسات فرهنگی، سفرهایی را به کشورهای انگلستان و آمریکا به انجام رسانید.
درسال 1340ش«کانون مترقی» تشکیل گردید. این کانون توسط گروهی از جوانان تحصیل کرده و عدهای از رجال دولتی همچون امیر عباس هویدا و حسنعلی منصور تأسیس شد. فرخ رو پارسا نیز همان سال به عضویت آن درآمد. اعضای این کانون در سال 1342ش در انتخابات دوره 21 مجلس شورای ملی شرکت نمودند و فرخ رو پارسا از تهران به عنان وکیل به مجلس راه یافت. در همین سال حزب نوین ایران که گرداننده آن حسنعلی منصور بود، تأسیس گردید.
وی نیز به عضویت آن درآمد، در اینباره در اسناد ساواک چنین آمده است: «در 7 آبان 1342ش عدهای از زنان دانشگاه رفته ایران برای تشکیل جمعیت زنان دانشگاهی در هتل پالاس گرد آمده، انتخاب هیأت مدیره جمعیت را انجام دادند. پس از تنظیم اساسنامه موجودیت خود را به I.F.U.W (جمعیت زنان دانشگاهی دنیا ) اعلام کردند که مورد قبول واقع شد، جمعیت زنان دانشگاهی ایران به ریاست ایران به ریاست دکتر پارسا اداره میشود.»
هدف این جمعیت بر طبق گفته مؤسسین آن افزایش سطح معلومات و پشتیبانی از حقوق و منافع زنان جهان و ایجاد تفاهم و دوستی بین زنان تحصیل کرده کشورهای مختلف بود.
*بهائیبودن فرخرو پارسا
در اردیبهشت 1344ش هادی هدایت، وزیر وقت آموزش و پرورش، فرخ رو پارسا را به سمت معاون پارلمانی آن وزارتخانه منصوب نمود. وی پس از انتخاب در این پست درصدد برآمد تا عدهای از افراد حزبی را (حزب نوین ) وارد دستگاه نماید که این امر با مخالفت وزیر وقت مواجه گشت.
البته از همان ابتدای به معاونت رسیدن فرخرو پارسا مخالفتهایی از طرف روحانیون و عدهای از فرهنگیان به جهت بهایی بودن این فرد آغاز شده بود.
در اسناد ساواک درباره این موضوع چنین آمده است:
«انتخاب خانم دکتر فرخرو پارسا به معاونت وزارت آموزش و پرورش که منتسب به بهایی بودن و از فرقه ازلی آن میباشد انعکاس بسیار بدی دربین فرهنگیان با سابقه داشته و آنها را که عمری به دست و دل پاکی خدمت کردهاند،مأیوس نموده و نیز انعکاس این عمل در بین روحانیون و متعصبین مذهبی با اعتراض مواجه شده آنها را عصبانی نموده است.»
هر چند تلاش بر این بود که بهایی بودن فرخ رو پارسا را مخفی نگهدارند، اما برخی اتفاقات هر گونه شک را به یقین تبدیل میساخت از جمله اینکه:
«مراسم عقد برادر زاده خانم پارسا، وزیر آموزش و پرورش با فرزند تیمسار صنیعی، وزیر سابق جنگ در منزل برادر خانم پارسا که قاضی دادگستری است، برگزار شده است. در این مراسم مهندس روحانی وزیر کشاورزی و عدهای دیگر از پیروان مسلک بهایی حضور داشتهاند. خانم پارسا و تیمسار شیرین سخن نیز در این مجلس بودهاند. خطبه عقد که معمولا از طرف یک نفر روحانی باید خوانده شود انجام نگردید و طبق آداب و رسوم بهاییها برنامه عقد انجام شده است.
مهمتر اینکه هویدا در زمان نخست وزیریش به بهائیان پروبال زیادی داد و تعدادی از بهائیان را وارد کابینه خود کرد؛ از جمله فرخرو پارسا را که یک بهایی بود به عنوان وزیر آموزش و پرورش انتخاب نمود.
سرانجام کارشکنیهای فرخ رو پارسا و دوستانش علیه نخست وزیر وقت، هادی هدایتی، به ثمر رسید و او در 5 شهریور 1347ش از سوی هویدا به وزارت آموزش و پرورش منصوب گردید.
هنوز چند ماهی از انتصاب وی در پست وزارتخانه مزبور نگذشته بود که وی تصمیمات عنادآمیزی علیه روحانیت اتخاذ نمود، البته مخالفتهای وی با اصل اسلام بود.
یکی از اقدامات ضد اسلامی وی حذف درس عربی از دروس دبیرستانی بود که با اعتراض عدهای از دبیران، محصلان نیز روبرو شده بودند.[در جلسهای] فرخرو پارسا به اتفاق یک نفر آمریکایی پشت تریبون قرار گرفتند، شخص آمریکایی مرتب محاسن و مزایای برنامه جدید را بر میشمرد.
خانم وزیر سخنان وی را برای حاضران ترجمه میکرد...
در آن جلسه حقیر نیز اجازه خواسته، اظهار داشتم: ای خانم وزیر، کشورما که دست کم 2500 سال سابقه باستانی و تاریخی دارد، به چه مناسبت باید از کشوری که 200 سال سابقه پیدایش دارد، الگو بگیرد و اطاعتش را بنماید؟»
همچنین وی در یکی از جلساتی که در مدارس جامعه تعلیمات اسلامی داشت به مخالفت با مسأله حجاب پرداخت و آن را جزو خرافات دانست.
در طی دوران وزارت فرخرو پارسا دو مسأله مورد توجه وزیر قرار داشت؛ یکی انتصاب بستگانش به پستهای مهم در وزارت آموزش و پرورش و دیگری دریافت پول در قبال سمتی که به آنها واگذار میشد.
فرخرو پارسا در طی دوران وزارت خود اختلاسهای بسیاری در قسمتهای مختلف وزارتخانه داشت.
«فرخرو پارسا در مقام وزیر آموزش و پرورش به زودی راههایی یافت تا از معاملات ساختمان و تأسیس مدارس خصوصی سود جوید.»
البته ضعف مدیریتی وی نیز نارضایتی عمومی را به دنبال داشت، حتی دامنه این نارضایتیها، اعتراضات کسانی را که روزی تلاش فراوانی برای به وزارت رسیدن فرخرو داشتند در پی داشت.
با گذشت زمان، چهره فرخرو پارسا برای دیگران بیشتر آشکار میشد و کار وزارتخانه در دوران وی به آنجا رسید که برخی مدرس ملی به جای کتاب فارسی، انگلیسی و به جای شناساندن پرچم ایران، پرچم آمریکا را به دانشآموزان نشان میدادند.
سرانجام فشار افکار عمومی باعث گردید که وی از این وزارتخانه در سال 1353 برکنار شود.
فرخرو پارسا طی هفت سال وزارت در وزارتخانه آموزش و پرورش کابینه امیر عباس هویدا بزرگترین ضربهها را به ساختار آن وزارتخانه وارد کرد.
سرانجام پس از پیروزی انقلاب اسلامی وی محاکمه و در تاریخ 18/2/1359 به اعدام محکوم گردید.
پینوشت:
1-مستوفی الممالک
2- هدفها ومبارزه زن ایران از انقلاب مشروطه تا سلطنت پهلوی، ص 247.
3-کارنامه زنان مشهور علم و ادب، خشایار وزیری، فخری (قویمی)، ص 236.
4- اطلاعات بانوان، ش 67، تیر 1337.
5- برای اطلاع بیشتر به کتاب «سالار زنان » نوشته منصوره پیرنیا مراجعه کنید.
6-دایره المعارف زنان، ج 2، صص 608-606.
7- سناتور، ص 399.
8- زنان دربار به روایت اسناد ساواک، ص 11.
9- از دبیرستانهای معروف تهران پیش از انقلاب مکان آن در خیابان انقلاب، چهار راه کالج قرار داشت.
10-زنان دربار به روایت اسناد ساواک، ص 9.
11-زنان مشهور ایران، ص 247.
12-زنان دربار به روایت اسناد ، ص 10.
13-زناان دربار به روایت اسناد ساواک، ص 23.
14-همان، ص 19.
15-جریانها وسازمانهای مذهبی 57-1320، ص 169.
16-محمد ترکمان، یادنامه دکتر یدا... سحابی، انتشارات قلم، ص 687.
17-زنان دربار به روایت ساواک، ص 31.
18-مسعود بهنود، از سید ضیاء تا بختیار، ص 579.
19-زنان دربار به روایت اسناد، ص 31.
20-همان، ص 32.
21-از وزارت میرزا نصرا... خان مشیرالدوله تا نخست وزیری میرحسین موسوی، ص 254.
منابع:
1-زنان دربار به روایت اسناد ساواک، فرخرو پارسا، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، چ1382.
2-زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید ( به مناستب سال اعلامیه جهانی حقوق بشر) تهران، ابن سینا، چ 1347.
3-سناتور، خاطرات مهرانگیز منوچهریان، نوشین احمدی خراسانی و پروین اردلان، تهران، نشر توسعه، چ 1382.
4- تاریخ آموزش و پرورش ایران از ایران باستان تا 1380 ه.ش. امان ا... صفوی، تهران، رشد، 1383.
5-کارنامه زنان مشهور علم و ادب، خشایار وزیری و فخری (قویمی)
6-اطلاعات بانوان ش 78، 14 مهر 1337.
7- دولتهای ایرانی از میرزا نصر ا... مشیرالدوله تا میر حسین موسوی، زیر نظر یعقوب آژند، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد، چ 1378.
8-زندگی و عملکرد سیاسی حسنعلی منصور، منیژه صدری، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چ 1383.
9- جریانها و سازمانهای مذهبی و سیاسی ایران سالهای 1320-1357، رسول جعفریان، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چ 1383.
10-قلم و سیاست ( از کودتای 28 مرداد تا ترور منصور) ج 2، محمد علی سفری، تهران، نشر نامک، 1373.
11-سالنامه زنان ایران، سال 1379.
12- یاران امام به روایت اسناد، ابوذر زمان، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چ 1382 .
13-دایره المعارف زنان، تهران، مرکز مشارکت زنان، چ 1382.
14- هدفها و مبارزه زن ایرانی از انقلاب مشروطه تا سلطنت پهلوی، محمد حسین خسرو پناه، تهران، ناشر پیام امروز، چ 1381.
15- سالار زنان، منصور پیرنیا(جزوه)
16-از سید ضیاء تا بختیار »، مسعود بهنود، تهران، نشر جاویدان، چ 1369.
17-اسناد هویدا، تهران، مرکز بررسی اسناد وزارت اطلاعات.
18-ترکمان، محمد، یادنامه دکتر سحابی، تهران، قلم، چ 1378.
ماجرای قتل ۱۱ مسلمان در محله سعدی شیراز توسط بهاییها
بهمن 96
بهائیت در ایران : روز۲۲ آذر۱۳۵۷ مردم سعدیه شیراز ، شاهد وقوع جنایتی هولناک توسط استوار "صفت الله فهندژ" ، بهایی بودند. در اثر تیراندازی این جنایتکار از روی پشت بام خانه اش تعدادی از مردم محله سعدیه کشته و دهها نفر دیگر زخمی شدند.
روی آوردن به خشونت برای ادامه بقا یکی از شیوه های بارز فرقه ها و مشخصاً مسلک های (cults) سیاسی است. رشدیابی این پدیده به قرن ها پیش باز می گردد. به طوری که خشونت گرایی به منزله یک ابزار مهم و و به عنوان عامل فشار، برای سرکردگان این مسلک جنبه استراتژیک دارد.
بهائیت در ایران : بمناسب سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی تا کمنون سه مطلب در حوزه فرقه ضاله بهائیت و رژیم پهلوی خصوصا پهلوی دوم در پایگاه درج نمودیم در مطلب چهارم به گوشه ای دیگر از این ارتباط شوم که بر علیه اعتقادات مردم ایران عمل میکرد میپردازیم .
بهائیت در ایران : «ساواك» برآمده از فرمانداري نظامي تهران و لشكر دو زرهي و نيز ادارات اطلاعات و ضداطلاعات ارتش و شهرباني و ژاندارمري كشور بعد از كودتاي 28 مرداد 1332 بود. بعد از كودتاي 28 مرداد، محمدرضا پهلوي درصدد تثبيت پايه هاي حكومت ديكتاتوري خود برآمد و از سوي ديگر، دولت استعمارگر انگليس و امپرياليسم نوخاسته آمريكا هم كه منافع عمده اي در ايران داشتند، حفظ امنيت و تثبيت ديكتاتوري محمدرضا پهلوي را امري بسيار ضروري مي دانستند. لذا با همكاري يكديگر به تقويت نيروهاي پليسي و امنيتي ايران پرداختند و طرح ويژه اي براي تشكيل سازمان امنيت كشور آماده ساختند و آن را براساس طرحي كه آمريكا ارائه داده بود، در سال 1335 ايجاد كردند. مطبوعات ايران درتاريخ 11 مهرماه 1335 خبر آغاز فعاليت اين تشكيلات كه سازمان اطلاعات و امنيت كشور نام داشت، را حتي قبل از تصويب قانون آن در مجلس شوراي ملي و سنا به اطلاع عموم رساندند. سرانجام اين تشكيلات در سال 1336 فعاليت خود را رسماً آغازكرد.