بهائیت در ایران :ادامه از بخش نخست

00000

با این مقدمه در مورد اهمیت نماز در دیانت بهائی، به سراغ برگ دیگری از دفتر تاریخ بهائیت می‌رویم. هنگامی که بهاءالله از دنیا رفت، میان فرزندان او بر سر جانشینی پدر اختلاف افتاد. نتیجه‌ی این اختلافات آن بود که نهایتاً فرزند بزرگتر او یعنی عباس افندی بر مصدر هدایت اهل بهاء تکیه زد و برادر خود یعنی میرزا محمدعلی افندی را از خود راند. اما در میانه‌ی این اختلافات، اتفاق عجیبی رخ داد. از آن جا که بیشتر نوشته‌های بهاءالله در زمان حیات او برای انتشار و چاپ، در اختیار محمد علی قرار گرفته بود، او از تحویل دادن آن‌ها به برادر بزرگتر امتناع ورزید و برخی از نوشته‌های منحصر به فرد بهاءالله در این میان از بین رفت. عباس افندی از این حادثه با عنوان سرقت آثار پدر توسط برادرش یاد می‌کند. یکی از نوشته‌هایی که در این سرقت از بین رفت، صورت نماز نه رکعتی بهاءالله بود که به عنوان تکلیفی شرعی برای پیروان معین کرده بود.

بهائیت در ایران : نگاه کارن باکت به پروسه انتخابات در بهائیت

0000000

بهائیان مدعی هستند که از نظام انتخاباتی ویژه و منحصربه‌فردی برخوردارند. در این نظام انتخاباتی اعضای بیت العدل به‌عنوان رهبر جامعه جهانی بهائی، اعضای محافل ملی به‌عنوان بالاترین مقام اجرایی در هر کشور و اعضای محافل محلی به‌عنوان بالاترین مقام اجرایی در هر شهر انتخاب می‌شوند. از شاخصه‌های مردمی بودن این انتخابات این است که همه بهائیان می‌توانند کاندیدا شوند (بجز خانم‌ها در انتخابات بیت العدل) . افراد جامعه بهائی نیز مکلف هستند در انتخابات شرکت نمایند و رأی بدهم. در بهائیت معرفی نامزد انتخاباتی یا معرفی افرادی خاص به‌عنوان کاندیدا و همچنین انجام تبلیغات برای افراد شرکت‌کننده در انتخابات مطلقاً ممنوع است. لذا هر فرد بهائی مکلف است به فرد شایسته‌ای که خود می‌شناسد رای دهد. هرچند در نصوص بهائی ذکر شده‌است که افراد مورد انتخاب باید مؤمن و خدوم و ازخودگذشته و… باشند، ولی معیاری برای بررسی و گزینش توانایی‌های مدیریتی و تخصصی افراد و شرط خاصی برای انتخاب شدن وجود ندارد و افراد بر اساس شناخت محدود محلی انتخاب می‌شوند.

بهائیت در ایران : از زمان ظهور و بروز جریان ضاله بابیت و بهائیت یک رابطه تنگاتنگی بین ایندو وجود داشته است .مطالب متعددی از ارتباط جریان بهائیت با رژیم اشغالگر قدس که نماد یهود را به دوش می کشد وجود داشته که در اسناد تاریخی هم موئجود است . گروندگان به بابیت و بهائیت از مردمی با گرایشات یهودی بودند . واساسا برخی متفکران وپژوهشگران معتقدند که این یهودیان بودند که در رژیم قجر و بعدها پهلوی اول و دوم موجب ماندگاری تفکر ضاله بابیت و بهائیت بودند .