شوقی افندی و توهین به علماء

سه شنبه, 22 فروردين 1396 10:01 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

بهائیت در ایران : بهائیان مدعی‌اند بنا به دستور پیشوایان خود، از هرگونه فحاشی و کج‌دهنی حتی در حق دشمنان، نهی شده‌اند. این در حالیست که سومین پیشوا و ولی‌امر بهائیان، بارها و بارها علمای شیعه را مورد توهین، فحاشی و هتاکی خود قرار می‌دهد. اما به راستی اگر دشنام در آیین بهائی حرام قطعی است، چگونه پیشوای بهائیان روی هر کج‌دهانی را سفید کرده است!

پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، در تبلیغات خود با بیان شعارهای نوع‌دوستی، مدام از وحدت عالم انسانی به دور از هرگونه رنگ و نژاد و آیین دم می‌زنند. تا جایی که عباس افندی، پیروانش را از هرگونه ناملایمتی، حتی با دشمنان نیز نهی می‌کند: «دشمن را دوست ببینید و اهریمن را ملائکه شمارید. جفاکار را مانند وفادار به نهایت محبّت رفتار کنید و گرگان خون‌خوار را مانند غزالان خُتن و ختامه مسک معطر به مشام رسانید».[1] از این‌روست که ابوالفضل گلپایگانی (از مبلّغان برجسته‌ی بهائیت) مدعی می‌شود: «بر حسب فرمان حضرت مؤسس یعنی بهاءالله، این طایفه (بهائیان) در حق احدی بد نمی‌گویند، حتی در حق اَعدای (دشمنان) خویش؛ چه که سبّ و لعن و زشت‌گویی، حرام قطعی است، تا چه رسد به (سبّ و لعن) بزرگان شیعه که در جلالت قدر و عُلوّ ایشان، شبهه‌ای نیست...».[2]
اما لازم است بدانیم که آیا در عمل هم بهائیان بدینگونه عمل میکنند . یا در عمل پیشوایان مسلکی که مدام دم از وحدت و نوع‌دوستی زده و انسان‌ها را از کینه‌ورزی و دشنام باز می‌دارند، چگونه زبان و قلم خود را به توهین، فحاشی و لجن‌پراکنی به مخالفین خود، آلوده‌اند.
در ادامه، به بررسی برخی از توهین‌های پیشوای سوم و ولی‌امر بهائیان، نسبت
 علمای شیعه را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
شوقی افندی، «سعیدالعلماء بارفروشی» فقیه بزرگ مازندران را که مانع آشوب‌گری بابیان در آن خطه بود، سعید شقی (سفاک) [3]، و اَشقی الأشقیاء [4] می‌خواند و این‌گونه
 از بغض و عناد و کینه‌ی خود نسبت به او پرده برمی‌دارد.
شوقی افندی
 از «میرزا علی‌اصغر شیخ الإسلام تبریز»، که علی‌محمد شیرازی را مورد تنبیه قرار داد و به نوشتن توبه‌نامه واداشت، «شیخ الإسلام خبیث» نامید.[5]
شوقی افندی از «سیدصادق مجتهد طباطبایی» (فقیه بزرگ و وارسته‌ی عهد ناصری و پدر سیدمحمد طباطبایی پیشوای مشهور مشروطه)، به کاذب أرض طاء تعبیر می‌کند که: «به بلای عقیم مبتلا گشت و به أسفل جحیم (پست‌ترین جای جهنم) راجع شد».[6]
شوقی افندی، «شیخ عبدالحسین
 تهرانی» را: «مردود دارین و مبغوض الثقلین»[7] می‌شمارد و «سیدجمال الدین اسدآبادی» را با عنوان: «سید اَفغانی لَدود و حقود» می‌نامد و از مبتلا شدن وی به مرض سرطان، ابراز خوشنودی می‌نماید.[8]
شوقی افندی همچنین «شیخ محمدباقر اصفهانی» (شاگرد برجسته‌ی شیخ انصاری و فقیه خَدوم و پارسای اصفهان) را ذئب (گرگ) خون‌خوار
 و جاهل مرتاب نامیده [9] و از فرزند وی آقا نجفی اصفهانی، با تعبیر ابن‌ذئب یاد می‌کند.[10]
شوقی افندی همچنین، «میر سیدحسین امام جمعه‌ی اصفهان» را رقشاء (ماز گزنده) و طاغی باغی می‌خواند که چند مرتبه از ظالم أرض طفّ (شِمر بن ذی‌الجوشن) شقی‌تر بوده و شوکت و جلالش به خسران و وبالش تبدیل شد.[11]
آری؛ این گوشه‌ای از فحاشی‌ها و کج‌دهنی‌های کسانی است که
 مسلک خود را نماد نوع‌دوستی و پرهیز از بدگویی می‌دانند. به راستی که اگر سبّ و لعن و زشت‌گویی در بهائیت حرام قطعی است، چگونه ولی‌امر بهائیان، روی هر کج‌دهانی را سفید کرده؟! و به راستی اگر قرار است الگوی بهائیان، به حلال و حرام آیین خود پایبند نباشد و فحاشی عادتش باشد، دیگر از پیروان چه انتظاری می‌رود!

پی‌نوشت:

[1]. عباس افندی، مکاتیب، مصر: به همّت فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، چاپ اول، ج 3، ص 160.
[2]. عبدالحسین آیتی، کواکب الدریه، نسخه الکترونیکی، ج 1، ص 498.
[3]. ر.ک: شوقی افندی، توقیعات مبارکه، لوح احباء شرق
 (نوروز 101 بدیع)، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 123 بدیع، ص 182.
[4]. همان، ص 47.
[5]. همان، ص 182.
[6].
 همان، ص 185.
[7]. همان، ص 185.
[8]. جهت مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به مقاله‌ی:
 سید جمال‌الدین اسدآبادی و دشمنی پیشوایان بهائی با او
[9]. ر.ک: شوقی افندی، توقیعات مبارکه، لوح احباء شرق
 (نوروز 101 بدیع)، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 123 بدیع، ص 186.
[10]. همان، ص 99، 52.
[11]. همان، ص 187-186.

 

 

 

خواندن 1157 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

معرفی رهبران بهائیت

  • زرین تاج قزوینی

     

    زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).

     

    ادامه مطلب...
  • شوقي افندي

    شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.

    ادامه مطلب...
  • علی محمد باب

    علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.

    ادامه مطلب...
  • سید کاظم رشتی

    سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري  شيخيه را برعهده گرفت.

    ادامه مطلب...
  • عباس افندی (عبدالبهاء)

    عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.

    ادامه مطلب...

مبارزان با بهائیت

cache/resized/ccaca808332350bd352314a8e6bdb7dd.jpg
یکی از حوادث مهم زندگی آیت الله بروجردی تقارن سال
cache/resized/a2c88199bdee2998adc4f97d46fdb662.jpg
ملا محمد سعید بارفروشی معروف به سعید العلما یکی