از همان ابتدا سردمداران و منتفعان، برای پوشش دادن ضعف صریح مبانی و بیهویتی در این فرقه، تبلیغ و هیاهو را اولین رکن واجب اعلام کرده و به اعضا توصیه کردند تمام هم و غم خود را روی پروپاگاندا متمرکز سازند. با گذشت چندین سال و اثبات کارآمدی اشاعه باورهایی نظیر بهائیت، برای حفظ منافع قدرتهای سلطه طلب، مرکز اصلی این تشکیلات در فلسطین اشغالی، برآن شد تا با تدوین یکسری برنامه کارشناسی شده، عمق و گستره تبلیغات خود را توسعه بخشد. لذا از سال 1996 م. با فراخوان به حوزههای مختلف تشکیلاتی، به دنبال یافتن طرحی برای پیاده سازی منویات خود بود، نهایتا «طرح روحی» پذیرفته و جهت اجرا ابلاغ میگردد.
طرح روحی عمدتا بر روی تربیت از سنین پایین معطوف بود، پس تشکیلات برای تعمیم فعالیتها در ابعاد مختلف، چند خط عملیاتی دیگر را به مرور زمان برآن افزود تا نهایتا مجموعهای تحت عنوان «جامعه سازی بهائی برای جهان» تصویب گردید؛ طرحی عمده که اجرای آن در تشکیلات تمام کشورها، جهت آزمایش کارآمدی و تحقیق و بررسی، مدتی به طول انجامید. در حال حاضر، جامعه سازی بهائی در سه بخش تقسیم شده که قصد داریم در این نوشتار و مطالب آینده، هر یک را با استفاده از اسناد و مدارک مربوط، مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم.
امروزه محافل بهائی زیر نظر دستور مستقیم مرکز اصلی تشکیلات، در سه خط کاری فعالیت میکنند:
1.مؤسسه روحی
2.گفتمانهای اجتماعی
3. توسعه اجتماعی- اقتصادی
اولین خط کاری، یعنی طرح روحی، خود شامل چهار بخش است:
1-کلاسهای بزرگسالان یا حلقههای مطالعه
2-نوجوانان
3- کلاسهای اطفال
4- جلسات دعا
در یکی از پیامهای صادر شده از مرکز اصلی تشکیلات، در مورد جامعه سازی، از این دسته بندیها نام برده شده و آن را عامل ایجاد تحول در راستای اهداف تشکیلات بهائیت بیان میکند: «فرآیند جامعه سازی که در حال حاضر بهائیان به آن مشغولند، الگویی است منسجم از فعالیتهایی که بر ازدیاد قابلیت و پرورش مهارتهای لازم در افراد و مؤسسات، برای ایجاد تحول روحانی و پیشرفت مادی و معنوی جوامع انسانی متمرکز میباشد.
گسترش مساعی، به خصوص در برگزاری جلسات دعا که جنبهای جمعی از حیات روحانی جامعه است، در تعلیم و تربیت روحانی کودکان و جوانان و نسل جوان اشتغال به اقدام اجتماعی و در مشارکت در گفتمانهای هدفمند، از جمله عواملی است که به توانمندی جامعه برای کمک به حرکت توده مردم به سوی بینش نظم جهان آرای حضرت بهاءالله میافزاید.»[1]
در واقع بهائیت برای افزایش اثرگذاری واز همه مهمتر ایجاد بسترهای لازم برای بالا بردن آمار تعداد بهائیان، نیاز داشت هر چه بیشتر بر اقشار و سنین مختلف جامعه احاطه یابد. از این رو، حیطه دخالت و تبلیغ را با عناوینی که برای مردم، مثبت و سودمند به نظر میرسند، گسترش داد. بهائیت برای اقدام در هر یک از این زمینههای کاری، نیاز بشر و مردم منطقه را بهانه قرار داده و مخصوصا در کشورهای در حال توسعه یا ضعیف، خود را منجی و خیرخواه معرفی می کند. حال آنکه تمام قدم هایشان حساب شده و در جهت هدایت جامعه هدف، به دام سلطه طلبانه تشکیلات بهائی است.
اگر بخواهیم توضیح جامعه سازی را از زبان بهائیت ذکر کنیم، به این شرح است:
«از آنجایی که بچهها به تعلیم و تربیت، نوجوانها به صرف انرژی در جهت مثبت و بزرگسالان به صحبت در مورد تعالیم بهاءا.... احتیاج دارند، در طرح روحی برای همه گروهای سنی، کلاس و مواد آموزشی در نظر گرفته شده، حال ممکن است عدهای دوست نداشته باشند در این زمینه کمک کنند، پس زمینه دیگری به نام جلسات دعا وجود دارد که صرف نظر از اعتقاد است. غیر از طرح روحی گفتمان های اجتماعی و طرح های توسعه اجتماعی- اقتصادی، دو خط دیگر فعالیت جامعهسازی بهائیت است. مثالی برای گفتمانهای اجتماعی، بهداشت در دنیا است که درآن افراد به صورت گفتمانهای جهانی، تجربههای مختلف را با هم مطرح میکنند. در طرح های توسعه اجتماعی- اقتصادی هم به عنوان مثال همکاری افراد است که برای رفع مشکلات یک روستا و رشد آن انجام میشود. در تمام این برنامه ها هیچ لزومی بر بهائی بودن افراد شرکت کننده نمیباشد.»[2]
این توضیحاتی که بهائیت در رابطه با «جامه سازی بهائی» در سطحیترین نوع خود ارائه میدهد، اما حقیقت این طرح شبکه بندی شده، در رزومه عملی تشکیلات و ماحصلی است که از چنبره زدن یک مجموعه بهائی در مناطق مختلف مشاهده میشود. لابه لای خطوط پیام های مرکز اصلی تشکیلات و جزوات این فرقه هم کدهای قابل توجهی از اهداف اصلی این برنامه ظاهرالصلاح و باطن الشر قابل دریافت است.
تحلیل پیش رو از طرح روحی آغاز میکنیم که به دلیل گستردگی موضوع و اقدامات مبسوطی که بهائیت در آن مورد داشته، شاید از این نوشتار فراتر رود لیکن تا آنجا که مقدور است به بررسی طرح روحی و چهار زیرگروه آن میپردازیم.
اصل« طرح روحی» توسط «روحی ارباب» که از بهائیان مهاجر ایرانی در «کلمبیا» بود، به مرکز اصلی تشکیلات در حیفا فرستاده و درآنجا به طور منسجم طراحی شد این طرح پس از بررسی و تصویب در بالاترین نهاد تصمیم گیرنده بهائیت، به عنوان طرحی آزمایشی وبه مدت 10 سال در کشور کلمبیا اجرا گردیده و در تمام طول اجرای اولیه، ارزیابی مستمری از آن به حیفا ارسال میشد. سرانجام پس از پایان مرحله 10 ساله آزمایشی، «طرح روحی» به عنوان راهنمای عملی برای اجرای تمام دستورالعملهایش، به کلیه محافل بهائی ابلاغ شد.
بهائیت برای نظارت بر اجرا و سهولت در دستیابی به اهداف مورد نظر در طرح روحی، مؤسسات تحت عنوان «مؤسسه آموزشی» در کشورهای مختلف ایجاد کرد. این مؤسسات مشخصا به کنترل و پیگیری طرح روحی مشغول بوده و با توجه به بهرهمندی چشمگیر بهائیت از این طرح، گسترش آن ها درکشورهای مختلف ادامه دارد.
در مورد محتوای این طرح به طور کلی باید گفت، مجموعهای از دستورالعملهاست که در اختیار مبلغان قرار گرفته تا به وسیله آن، تبلیغات خود را در هر حوزهای انجام دهند. شیوه فعالیت اجرایی طرح روحی با فعالیتهای گذشته بهائیت ایران، تفاوت اساسی دارد. مرکز اصلی تشکیلات، برای اطمینان از حصول نتیجه، با هدف گذاریهای کوتاه مدت و بلند مدت، برای هر بخش از این دستورالعمل، زمانبندی مشخصی را به اعضا ارائه میکندو مبلغان موظفند با توجه به آن، فعالیتهای خود را تنظیم نمایند. این نقشهها در عناوین مختلفی چون «نقشههای پنج ساله»، «نقشههای چهارساله» و ...تنظیم شده است و با شعارهای کلیدی، اصلیترین هدف را نمایان میسازند. بررسی و ارزیابی روند طرح، افزون بر هیئت مدیره، زیر نظر مشاوره قارهای بهائیت که از سوی مرکز اصلی تشکیلات در مناطق فلسطین اشغالی معرفی و تأیید شدهاند، انجام می شود.
البته تبلیغات بهائیت در کشورهای اسلامی ، به دلیل حساسیت مسلمانان، براساس استراتژی ویژهای که از سوی مرکزیت بهائیت، «استراتژی خاموش و پنهان» نام نهاده شده، اداره میشود. تشکیلات برای تحقق اهداف آن استراتژی نه تنها زمان بیشتری در نظر گرفته و تا سال 2021 میلادی برای رسیدن به اهداف مورد نظر فرصت معین کرده است بلکه درپیامها تأکید میکند: «درباره برنامه ترویج و تحکیم در کشور ایران: در اشاره به چنین برنامهای بهتر است از اصطلاحاتی نظیر «خط مشی» یا «استراتژی» استفاده نشود و تعدیلات و اصطلاحات بعدی نیز به عنوان «تغییر خط منشی یا استراتژِی» تسمیه نگردد.»[3]
طرح روحی
همان طور که گفته شد طرح روحی یا مؤسسه روحی در چهار قسمت تنظیم شده است. «کلاسهای بزرگسالان» یا «حلقههای مطالعه»، اولین شاخه طرح روحی است. این کلاسها برای افراد 15 سال به بالا در قالب دورهمی برای مطالعه کتابهایی خاص، طراحی شده و درآن ظاهرا افراد حول موضوعات مختلف مشورت میکنند، البته فردی که اصطلاحا آن را «تیوتر» (تسهیلگر) مینامند، هدایت جریان مطالعه و بحث را برعهده دارد و اجازه نمیدهد جلسه از محور اصلی مورد نظر، منحرف شود.
بررسی محتوای کتب
تا امروز 10 کتاب برای این دوره تألیف شده که در کنار این بحثهای تئوری، اقداماتی عملی که در مفاد کتاب آمده نیز به افراد محول می شود. مثلا، جلسات دعا- که در ادامه به آن خواهیم پرداخت- از فعالیت های عملی کتاب اول است.
کتاب اول: «تأملاتی بر حیات روح انسان»
در این کتاب، مفاهیم بنیادینی چون مرگ و زندگی از دیدگاه بهائیت آموزش داده میشود. بخشهای دیگری از کتاب مربوط به فهم آثار بهائی و اهمیت دعا ومناجات در این فرقه است. این کتاب کامل روانشناسانه سعی در رخنه آموزههای بهائی در ذهن مخاطب داشته و برای آموزش آن، شیوه «مباحثه» توصیه شده است. کتاب هر یک صفحه در میان، شامل تمرینهایی است که ذهن را آماده پذیرش بهائیت کرده یا با دریافت اطلاعاتی از علایق و زندگی شخصی افراد، سمت و سوی مد نظر تشکیلات را وارد انتخابها و تصمیمات شخص میکند.
در بخش ابتدایی کتاب به مربی یا همان تسهیلگر، توصیه شده به هیچ عنوان در مورد آثار بهائی، اجازه ارائه نظریات شخصی به افراد داده نشود واز مخاطب نپرسند «این موضوع برای شما چه معنی دارد؟» در خصوص دیل این نوع تحکیم در آموزش، گفته شده «حداقل تفسیر شخصی، مانع اختلاف است». یعنی خیلی واضح میگوید مفهومی که مورد نظر بهائیت است، بدون هیچ گونه دعوتی به تفکر، به خورد مخاطبان بدهید و طوری بیان کنید که مجالی برای اندیشه باقی نماند. در بخشهای دیگر کتاب، آثار مختلف این فرقه معرفی شده و عمده متون عربی که به نقل از سردمداران بهائیت آمده، تلفیقی از آیات قرآن و سخنان معصومین تشیع است. پس از معرفی بهائیت با شیوه حساب شده وارائه نوعی معنویت از این فرقه، فرد به نوعی آمده ورود به مرحله دوم میشود.
کتاب دوم: «قیام به خدمت»
هدف اصلی این کتاب، آماده کردن فرد برای تبلیغ و ایجاد شوق و انگیزه برای پایبندی به بهائیت است. در این کتاب جلسات مخصوصی تشکیلات بهائی به اشخاص معرفی می شود. کتاب به بخشهایی مقل «لذت و شوق تبلیغ»، «مباحثی جهت تزیید معلومات» و.... تقسیم شده که در قسمت دعوت به تبلیغ، شیوههای شناسایی افراد مستعد، جذب و مثالهایی از انواع مخاطبان و مهارت های تبلیغی، ضمن داستان یا تمرین های نمایشی، بیان گردیده است. برای مثال، در بخشی از کتاب از زبان مبلغان بهائی، جملههایی آمده تا به واسطه آنها، مخاطب نحوه تبلیغ را یاد بگیرد: «هنوز تحت تأثیر اتفاقی هستم که هفته پیش حین تبلیغ یک زوج بزرگسال پیش آمد، شوهر اظهار کرد که چند روز پیش از آمدن ما خواب دیده بود که یک نفر پیام خدا را به آنها میرساند.»[4]
در ادامه، شیوه تثبیت بهائیت آموزش داده شده که شامل «ملاقات با تازه بهائی شدگان»، «کمک های مادی»، «جلسات خانوادگی با هدف حضور فعال بهائیت در جامعه» و.... میباشد. همان طور که مشاهده می شود تمام کتاب حول تبلیغ میچرخد، گویی هدف اصلی، بهائی شدن است و نه فهمیدنِ اصالتِ فکری. از همین رو، بخش پایانی این کتاب، به شکلی طبقه بندی شده، «معرفی اعتقاد بهائی» را در 12 قسمت تعلیم داده است که «استفاده از فرصت تبلیغ در صحبتهای دوستانه»، «لزوم آمیختن تهالیم بهائی در مکالمات روزمره»، «القای این باور که هیچ احدی به شأن «حسینعلی نوری» و «عباس افندی» نخواهد رسید» و «شناسایی مخاطب و ترکیب اعتقاد دینی او با آنچه بهائیت از ادیان دیگر معرفی میکند»، از آن جمله است.
کتاب سوم: «تدریس در کلاس های اطفال (کلاس اول)»
بهائیت برای منفعل کردن اعضای تشکیلات، نیاز دارد از کودکی روی ذهنشان کار کند، لذا در صدد تربیت مربیانی است که قابلیت تأثیرگذاری بر سنین پایین را داشته باشند. کتاب سوم برای پرورش افرادی است که بتوانند آموزشهای بهائی را به کودکان منتقل کنند، چرا که «عادات کودکی تا همیشه همراه افراد میماند.»[5] در این کتاب آموزش داده می شود که ابتدا باید شخص را برای پذیرش تمام فرامین بهائی آماده کرد، پس کودک را مجبور به حفظ مناجات و سرودهایی در وصف شخصیت های بهائی کرده یا داستان، نمایش و بازیعایی با مفاهیم بهائیت را به آنان یاد میدهند. در کتاب آمده: «سعی کنید داستان را با شور و هیجان لازم درآن موقعیت بیان کنید.» همچنین به مربی آموزش میدهند استعداد کودکان را چطور در جهت منوبات بهائیت صرف نماید . در این کتاب به طور واضح، راههای به وجد آوردن کودک برای میل به بهائیت آموزش داده شده؛ روشهایی که پیچیدهترین عملیات روانی درآن مشهود است و باید پرسید آیا حقیقتا آشنا کردن کودکان با دینی که واقعی باشد، نیازمند چنین عملیات روانی و تنیک گرایی پیچیده است؟!
کتاب چهارم: «دو ظهورپیاپی»
پس از پشت سرگذاشتن سه کتاب، فرد را تا اندازهای مستعد آشنایی اندکی بیپردهتر با بهائیت یافته، بنابراین چهارمین کتاب به سیر تاریخی در کنار تأکید بر لزوم چندین باره تبلیغ میپردازد. برای اشاعه بهائیت، به سخنان« محمد علی شیرازی، سردمدار فرقه «بابیت» استناد شده. از آنجایی که علی محمد شیرازی، ادعای بابیت و پس از آن ظهور و نهایتا نبوت داشت، این کتاب به نوعی تخریب اعتقادات تشیع است و دروغگویی بهائیت مبنی بر احترام به تمامی عقاید، در آن کاملا نقض می گردد. کتاب، علمای مسلمان را «حسود» و «موقعیت طلب» خوانده و در ادامه با توهینی که بهائیت مدعی است از ساحتش به دور است(!) درباره «امیرکبیر» مینویسد: «در آن زمان صدراعظم ایران، مردی خودخواه و بیکفایت و نالایق بود. او میترسید که اگر حضرت باب به طهران وارد شوند و با محمد شاه ملاقات کنند، مقام و موقعیت خویش را از دست خواهد داد.»[6] همان طور که پیشتر اشاره شد، هر دو صفحه کتاب، شامل تمرین هایی برای ملکه شدن مطلب در ذهن افراد است، این بخشها هم سوالاتی در مورد دلیل حسادت علمای مسلمان از مخاطب میپرسد و جالب است که حتی از افراد میخواهد توهین کردن را یاد بگیرند! لذا پرسیده شده: «چه کلماتی میتواند شخصیت صدراعظم ایران را که باعث تبعید حضرت باب شد، توصیف کند؟» از این قبیل سؤالات به شیوههایی مختلف اعم از تشریحی، جای خالی، تمرین در قالب نمایش و .... در جای جای کتاب گنجانده شده است.
کتاب چهار سرشار است از توهین به مقدسات اسلام و دروغ درباره کرامات بهائیان که در ذکر تمامی آنها، مجالی مجزا میطلبد. همین بس که باور شیعه در مورد غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، «اوهام» و «خرافات» ی نامیده شده که بهائیت وظیفه دارد آن را از بین ببرد. یکی از اصلیترین اهداف این فرقه، یعنی از بین بردن انتظار فرج را به صراحت میتوان در این کتاب مشاهده کرد. با توجه با آمادگی دریافت مخاطبان، کتاب به این بسنده نکرده و جمیعِ عالمِ انسانی را مورد توهین قرار داده:
«کسی که محروم ماند از گمگشتگان محسوب است. هرچند به جمع اعمال نیک عامل شود... شایسته آن است که به پیروی احکامی که از جانب او نازل گشته مبادرت ورزید زیرا این دو (معنی عرفان و عمل) توأمند.... و کسی که از این حقیقت غافل گشت، از مردم پست و فرومایه محسوب است.. کسانی که از این حقیقت غافل گردند همچون پشه های ضعیف، در پی هر حرکتی بی هدف به این طرف و آن طرف کشیده خواهند شد.»[7] به نوجوانانند. مهارتهایی که اصلا بهائی بودن درآن مطرح نیست!
حال آنکه در تمام بخش های کتاب، مستقیما به آثار بهائی و زندگی بر اصول بهائیت اشاره شده و حتی شامل مواردی چون احکام عملی در بهائیت، حفظ آثار بهائی، نحوه انطباق شخصیت تک تک نوجوانان با موازین بهائیت و .... میباشد. نهایتا جملاتی از پیام بیت العدل، پرده از هدف اصلی آموزش نوجوانان برمیدارد: «جوانان عزیز که با نیروی حیات و قوای جوانی هر مشکلی را آسان شمرده و طاقت تحمل سختیها و شداید سفر را دارند... و با حرارت خود، نفوسی را که ملاقات میکنند، منجذب مینمایند، چون با صفات و کمالات روحانی که سجیه جوانان بهائی است، مجهز گردند، قادر خواهند بود در نقشه سفرهای تبلیغی، سهمی بسیار عظیم به عهده گیرند...»[8]
کتاب ششم: «نشر نفحات ا....»
این کتاب را میتوان نوعی کارآموزی بهائیان برای فعالیت عملی تبلیغ دانست، چرا که ابتدا یک مدل انجام شده تبلیغی از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه از تمام افراد میخواهد نقشهای تبلیغی منحصر به خود طراحی کنند و در یک طرح تبلیغی در هر سطحی اعم از محلی ،ملی، ناحیهای و ... شرکت کرده وگزارش کار ارائه دهد.
کتاب هفتم: «با یکدیگر در سبیل خدمت مشی نماییم»
این کتاب نوعی اتمام حجت با بهائیان است که حتی همان تبلیغ بهائیت را هم به رأی شخصی و دل بخواهی انجام ندهند، بلکه همه باید پیرو فرامین هسته مرکزی تشکیلات و طبق نقشه پیش روند. در این مورد گفته شده: «ممکن است ما نظرات بهترو معتبرتری نسبت به مسائل مطرح شده در کتاب های گذرانده، داشته باشیم، اما کتاب هفت به ما یاد میدهد منقطع از نظراتمان با روحیه یادگیری، در گروه حضور پیدا کنیم.»[9]
کتاب هشتم: «عهد و میثاق»
کتاب هشتم، اهداف بهائیت را – البته از جنبه عوام فریبانه- به مخاطبان آموزش داده و سعی دارد با تحریف تاریخ، حقیقت دوران زندگی سردمداران بهائیت را که آکنده از جدل و طرد و بدعنقی نسبت به نزدیکترین افراد خانواده بود، به نوعی بیت العدل پسند جلوه داده و با دادن الگویی مرهوم، هر گونه پس زمینهای از غیرت ملی و جهاد را در ریشه میخشکاند. متاسفانه، بررسی سطر به سطر کتاب در این مجال نمیگنجد، اما مطالعه آن توام با احاطه تاریخی، نشان میدهد که حتی تمرینهای این کتاب برای نهادینه سازی اندیشههای تشکیلات، چقدر دقیق طراحی شده است!
کتاب نهم
کتاب های طرح روحی مخصوصا چند شماره اخیر، در طی این سالها مورد ویرایش زیادی قرار گرفته که برخی از این ویراستها به دلیل تغییر شرایط زمان یا حتی درگیریهای داخلی است. در جدیدترین ویرایش، کتاب نهم تحت عنوان «عهد و پیمان ابدی» منتشر شده که به دلیل همپوشانی نسبتا زیاد با کتاب، به اندازه کتاب دهم که اخیرا ارائه شده، مورد تأکید تشکیلات قرار نمیگیرد.
کتاب دهم: «ایجاد جوامعی پویا»
آخرین ویرایش کتاب دهم مربوط به تاریخ سوم اردیبهشت 1396 است واین خود به معنای اهمیت بررسی آن با توجه به گنجانده شدن جدیدترین منویات بهائیت، در کتاب مذکور است. «دکتر ایلخانی»، مشاور مرکز اصلی تشکیلات بهائیت در امور بین قارهای درباره اهمیت کتاب دهم میگوید: «کتاب دهم درباره همراهی یکدیگر در مسیر خدمت است و چون ارتباط مستقیم با نقشه دارد، خوب است دوستان هر چه زودتر آن را در گروه ها مطالعه کنند.»[10]
دراین بخش ،میزان اهمیت حل شدن افراد در تشکیلات و خواستههای آن آموزش داده شده، به نحوی که فرد ابدا گامی را بدون در نظر گرفتن خواست تشکیلات برندارد. بهائیت برای دفع شبهات و احاطه کامل بر اختیار اعضا، تمرینهایی را برای خوشبینی محض به درخواست های تشکیلات در کتاب گنجانیده که در ادامه، نیتش از این تمرین ها را این طور توضیح میدهد: «هر یک از ما باید مراقب باشیم که سوءظن و بدگمانی، خصلتی خطرناک است که ممکن است اراده ما برای عمل را نابود سازد. روشهای ما در همراهی یکدیگر در مسیر خدمت باید عاری از سوءظن باشد.» [11]
با توجه به نقشه پنج ساله جدیدی که ویرایشهای اخیر مؤسسات روحی مد نظر دارند، انتهای کتاب به افزایش سرعت آموش این کتاب ها و پرورش مربیان بهائی، تأکید فراوان دارد.
نوجوانان
شاخه دیگری از طرح روحی، کلاسهای نوجوانان است که شامل رده سنی 12 تا 15 سال می شود. بهائیت از طبع جست و جو گر این قشر سوءاستفاده کرده و از آنجایی که این گروه عموما به دنبال تفاوت و تأثیرگذاری بر محیط پیرامونند، با برنامه ریزی و تألیف آثار مختلف، سعی در جذب جوانان به رنگ و لعاب ساختگی و خوش خلقی های جعلی خود دارند. در واقع تشکیلات با ارائه جزوات تبلیغی و امکانات رفاهی، در نهادینه کردن مشی خود در اذهان آماده سرمایه های کشور، ابرام می ورزد.
هر چند 75 درصد کلاسهای نوجوانان، فعالیت عملی است اما برای تحقق مقاصد بهائی، اهداف به صورتی نظری نیز ارائه میگردد. کتاب نوجوان ها سه مفهوم کلی ادراکات بهائی، قوه بیان (برای انتقال و تبلیغ بهائیت) و ساختار اخلاقی را با توجه به مطالعه صرف، ترجیح میدهد، بهائیت اقدامات عملی را دراین دوره قرار داده تا جذب بیشتری صورت گیرد.
در توضیح یکی از برنامههای رادیویی در این مورد گفته شده: «نوجوان ها برای اینکه خلاق تر باشند و بتوانند تفکرات نوی خود را به دنیا عرضه کنند، نیاز دارند به اینکه قوه بیان خوبی داشته باشند. این کتاب ها در ضمن متون، کلمات جدیدی به نوجوانان یاد میدهند.»[12] واین آموزههای جدید را این طور معنا میکند: «به نوجوانان، گروه ها و نیروهای امنیتی، سازنده و مخرب اجتماع اطراف را میشناسانند تا خود را حفظ کنند.»[13]
کلاسهای کودکان
بهائیت به کمک کارشناسان ماهر و درس گرفتن از تجارب هم دستان امروزش، دریافت برای سیطره و خدشه به استقلال و استعمار ملت ها، نفوذ در بستر صرفا اقتصادی کارساز نبوده و آنچه ضامن سیطره بیگانگان بر ملت هاست، غلبه در بخش اعتقادی جوامع می باشد. بنابراین، طرح روحی را برای پرورش بهائیت و جذب افراد به تشکیلات اداری آن عملی کرد. هدف اصلی این دوره، نهادینه کردن بهائی منشی در کودکان است.
در عملیات نهادینه سازی، از یکسری تکنیکهای علمی استفاده شده است. مثلا برای هر مفهوم، چهارفعالیت عملی همچون بازی، داستان، نمایش و .... تعریف میشود که فرایند آموزش، ضمن آن انجام شود، حتی برای اطمینان از تثبیت عقاید، گاه روی یک مفهوم، بیش از یک هفته وقت میگذارند.
بهائیت از آموزش کودکان برای جذب خانوادهها نیز استفاده میکند. در بسیاری از کشورها کودکان را در اجتماعاتی نظیر سرای محله گرد هم آورده و با صحبت از مفاهیمی که مورد علاقه خانواده است و از شناخت کودک حاصل شده، باعث مشتاق شدن خانواده ها میشوند. یکی از خادمین بهائی در این مورد گفته است: «وقتی بچه وارد خانوادهها میشود، آنها را تحت تأثیر قرار میدهد واین خود باعث مشتاق شدن خانواده و اطرافیان میشود که خود را علاقه مند به مجموعهای ببینند که در حال ایجاد تغییرات اساسی در بچههایشان است»[14] این بخش با توجه به حساسیت مردم ایران نسبت به تحرکات بهائیت، در برخی موارد «آموزش غیر مستقیم» نیز خوانده میشود که در رابطه با آن در شماره های قبل روشنا به تفصیل توضیح دادهایم.
اهمیت کلاس های اطفال تا جایی است که از نظر تشکیلات، پروژه به هیچ عنوان نباید متوقف شود، ولو با وجود تنها یک کودک، به این افراد توصیه می شود برای شروع، از کودکان فامیل استفاده کنند تا باعث جلب نظر و کسب اعتماد سایرین گردد. مسلما کودکان، همسالان و دوستان خود را به فضایی که ظاهرا چیزی جز خوشگذرانی و فعالیت های جذاب به نظر نمیرسد، دعوت خواهند کرد و چه بسا خانوادههایی که بی خبر از ماهیت اصلی این دورهمی ها، روح پاک فرزندانشان را در اختیار آموزش های تشکیلاتی و برنامه ریزی شده بهائیت قرار دهند. تشکیلات توصیه میکند، کودکان را به اجتماعات اصلی سوق دهند تا هر فرد خودبه خود به مهرهای تبلیغاتی تبدیل شود. راهکارهای رسیدن به دوایر بزرگ اجتماعی به شیوهای حساب شده مورد بحث قرار میگیرد، به نحوی که ممکن است بدون اطلاع از نیت حقیقی تشکیلات، خانوادهها فریب ظاهر نوع دوستانه گروه را بخورند.
یکی از مظاهر فعالیت خطرناک فرقه برای شست و شوی مغزی کودکان، فعالا شدن بهائیت در مهد کودکهای ایرانی است که با توجه به ممنوعیت تبلیغ در ایران به صورت پوششی انجام میگیرد. این پوشش ها که با هدف ریشهکن کردن هویت ایرانی- اسلامی آیندگان جامعه است. در قالب کشف استعداد از طریق اختلاط بی جای دختر و پسر در پوشش برابری جنسیتی، آموزش رقصهای مختلف، برگزاری جشن ها (به خصوص در روزهای خاص)، انواع روش های حل تعارض فرهنگی با فرق ضاله و ... عملی میشوند. این در حالی است که کودک هنوز از نظر روانشناسی به قوه ادراک مناسبی برای احاطه بر آنچه انجام میدهد، نرسیده و با این طرز آموزش، به شکلی غلط با شخصیتش اجین میشود، بنابراین نمیتواند با شناخت درستی از خود و علایقش، به انتخاب دوست بپردازدیا حتی از فرهنگ اصیل خود چیزی فراگیرد. مثلا، قرآن بیاموزد یا با شعرا و ادبای بزرگ فرهنگش آشنا شود. پس بهائیت از این طریق سعی دارد در ذهن کودکان نفوذ کرده و با از بین بردن حساسیتها، در آینده بهره برداریهایِ لازم را از این افراد به نفع تشکیلات خود داشته باشند. در حقیقت از این راه به دنبال نفوذ در دین اسلام می باشند.
هر چند خود تشکیلات در فضای مجازی در برابر این جرم مقاومت نشان داده و انکارش میکند، نظر به این پیام بیت العدل شاهدی براین فعالیت مرموزانه است: «معهد اعلی از دریافت گزارش مورخ 20 فوریه 2005 راجع به پیشرفت بارزی که توسط جامعه بهائی در تأسسیس کودکستانها در ایران حاصل گردیده، بسیار مسرور گشته.»[15]
جلسات دعا
دعا خصلتی ذاتی است که حتی آنان که در ظاهر خود را بیخدا میپندارند، امکان ندارد تمنای درونشان، حرف دلی را با تضرع یا خواهشی از نیروی ما فوق بشر درخواست نکرده باشد. بهائیت برای پوشش همه جانبه جامعه، برای آن دسته از افرادی که از سن آموزش گذشتهاند یا کلا موقعیت برگزاری و شرکت در کلاس ندارند، جلسات دعا را به عنوان یکی از دم دستترین شیوههای ابراز وجود مورد تأکید قرار داده است. البته مفهوم دعا را در کتابهای دوره های ذکر شده نیز به عنوان وزنه معنوی تشکیلات، گنجانده است ضمن اینکه،کارکرد این جلسات به هیچ عنوان در دعا خلاصه نمیشود. جمع های دعا طبق آثار بهائی«مشرق الاذکار» نامیده میشد که امروزه با بازخورد رضایت بخش این شیوه از عوام فریبی، روزبه روز در حال توسعه است و به دلیل گستردگی اقدامات در این حوزه، مطلبی جداگانه به آن اختصاص داده شده.
ساده لوحی است اگر با وجود تمام این شواهد و برنامه ریزی های مدون، برنامههای بهائیت را تحت اللفظی به ساختن جامعه بنا کنیم، چنانچه خود بیت العدل، آن را راهی برای شناسایی مستعدان تبلیغ دانسته و لزوم ظاهر سازی را درآن هشدار میدهد: «این وظیفه روحانی باید با درایت کامل و رعایت حکمت دنبال شود. عواملی چون حسن سلوک، اطلاع از انگیزهای که فرد را به تحقیق علاقه مند نموده، علاقهای که با گذشت زمان کاسته نمیشود، شرکت در فعالیتهای جامعه سازی و شاید از همه مهمتر، اقدامات مستمر وی برای کسب تعلیم و تربیت بهائی برای همسر و فرزندانش و تشویق آنان به شرکت در کلاسهای اطفال، نوجوانان و بزرگسالان، همگی میتوانند از جمله شواهد مثبتی باشند که خلوص نیت شخص را تأیید نمایند.»[16] از همه مهم تر اینکه روند اجرایی این طرح در تمام جهان و از جمله ایران زیر نظر «مساعدین» اداره میشود که خود زیرمجموعهای از «هیئت های نظارت» هستند. این هیئت نظارت زیر نظر مستقیم مشاورین قارهای عمل میکند، پس تمام اطلاعاتی که از تعامل با افراد مختلف در این طرح های جامعه محور ضبط میشود، بیواسطه به کشور جعلی اسرائیل ارسال میگردد. از همین روست که مرکز اصلی تشکیلات در حیفا در پیامی که به شرح طرح روحی میپردازد، از انتقال اطلاعاتی که راهگشای اهداف بهائیت است، تشکر میکند: «همچنین دریافت گزارش مربوط به محدودهای جغرافیایی در ایران و نقشه ها و آماری را که متعاقبا واصل شد، با امتنان اعلام میدارند. این اطلاعات در مشاورات آینده مرکز جهانی در خصوص رشد و توسعه امرا.... در ایران بسیار مفید خواهد بود.»[17]
در این نوشتار نیم نگاهی داشتیم به اهداف طرح روحی و تمام آنچه بیان شد، تنها توضیح مختصری بر کلیت نقشه بحران آفرین بهائیت برای ملت ها است. عمق پیچیدگی برنامه ریزی این تشکیلات به صورت مخاطره آمیزی جوامع در حال رشد را احاطه کرده و ایجاد شناخت درست برای مخاطبان به کندی صورت میگیرد، فلذا در این سلسله مطالب برآنیم تا با برداشتن تنها گوشهای از نقاب این فرقه افزون طلب، سطح آگاهی را برای برخورد درست افزایش دهیم. طبق فرامین بیت العدل بهائی، همه بخش های مختلف طرح جامعه سازی به یکدیگر مرتبط است و در یک راستا عمل میکند که بخشهای آینده به توضیح آن میپردازیم.
[1] .نامه بیت العدل، 3 آوریل 2014.
[2] .برذامه رادیویی بهائیت، تابستان 96.
[3].نامه بیت العدل، 24 می 2005.
[4] .موسسه روحی، کتاب دوم، صفحه 18.
[5] .مؤسسه روحی، کتاب سوم.
[6] مؤسسه روحی، کتاب چهارم، ص37.
[7] .مؤسسه روحی،کتاب چهارم، ص121.
[8] مؤسسه روحی، کتاب پنجم، صص15-14.
[9] .برنامه رادیویی بهائیت، تابستان 96.
[10] .برخی مفاهیم مطرح شده توسط دکتر ایدلخانی، از مشاوران قاره ای بهائیت در برنامه سه روزه مطالعه کتاب دهم روحی.
[11] .موسسه روحی، کتاب 10، ص17.
[12] .آرشو برنامه رادیویی پی،بی، تابستان 1396.
[13] .آرشیو برنامه رادیویی پی،بی، تابستان 1396.
[14] .همان، بهار 1396.
[15] .پیام بیت العدل خطاب به بهالئیان جهان، رضوان 2013 میلادی.
[16] .نامه بیت العدل، 9 مارس 2015.
[17] .پیام بیت العدل خطاب به بهائیان جهان، رضوان 2013 میلادی.