به طور مثال، وی سجده را تنها بر شیء طاهر مقبول دانسته و گفته است: «قَد أذنَ الله لکُم السّجود علی کلِّ شیء طاهر (3) همانا خداوند بر شما سجده‌ی بر اشیاء طاهر را اذن داده است». و یا آن‌جا که پیامبرخوانده‌ی بهائی، تنها آبی را پاک‌کننده‌ی اشیاء دانسته که رنگ و بو و مزه‌اش تغییر نکرده باشد: «طهّروا کلّ مَکروه بالمآء الّذی لَم یَتغیَّر بالثّلاث إیّاکم أن تَستَعملوا المآء الّذی تغیّر بالهواء أو بالشیء آخر (4) تطهیر کنید هر مکروهی را با آبی که رنگ و بو و مزه‌اش تغییر نکرده باشد؛ بر حذر باشید از استفاده‌ی آبی که تغییر پیدا کرده باشد به واسطه‌ی هوا یا چیز دیگر».
بنابراین اگر اشیاء، در بهائیت نیز به طاهر و غیرطاهر تقسیم می‌شوند، دیگر حکم به طهارت تمام اشیاء چه معنا خواهد داشت؟!

پی‌نوشت:
1- حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 73، بند 75.
2- همان، ص 71، بند 74.
3- عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، تهران، بی‌نا، 118 بدیع، ص 26.
4- همان، ص 81؛ حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 72.