نیکولو ماکیاولی که بنیاد این نظریه خود را پیرامون روش و هدف در سیاست قرار داده، در کتاب خود شهریار، هدف عمل سیاسی را دستیابی به قدرت می‌داند و بنابراین، آن را محدود به هیچ حکم اخلاقی نمی‌داند و در نتیجه به کار بردن هرچیزی را در سیاست برای پیشبرد اهداف مجاز می‌شمارد و بدین گونه سیاست را به کلی از اخلاق جدا می‌داند.

ماکیاولی معتقداست، زمامدار اگر بخواهد باقی بماند و موفق باشد نباید از شرارت و اعمال خشونت‌آمیز بترسد. زیرا بدون شرارت، حفظ دولت ممکن نیست.

در پیامهای تشکیلات بهائی به مناسبتهای مختلف  به بهائیان چنین آمده است: «اگر در تبلیغ سستی کنید رگ حیات تشکیلات قطع می شود در هر صورت باید تبلیغ کرد ولی با سیاست. اگر تبلیغ آشکار ممکن نشد در پنهان به جذب بپردازید».

مبلغان فرقه ضاله بهائیت، به بی محتوایی و بی پایگی فرقه خویش کاملا واقف هستند و از این حیث برای تبلیغ به کثیف ترین روش های ممکن توسل می جویند. بهائیان با درنظر گرفتن نیازهای مادی اشخاص نا آگاه و سست ایمان، با حمایت های صوری و به اصطلاح نمک گیر کردن افراد سعی در جذب آنها دارند.

اعضای این فرقه ضاله با این حربه تلاش می‌کنند ضمن تربیت نیروی پیاده دشمن در داخل کشور هدف افراد را برای سازماندهی تشکیلات اداری واقع در اسرائیل به کار گیرند. به عبارت دیگر می خواهند در داخل تشیع سربازانی در خدمت صهیونیزم تربیت نمایند که از این جهت کنار گذاشتن اسلام و نداشتن التزام به میهن بن مایه افراد جذب شده را تشکیل می دهد.

وقتی فردی که بهائیان برای جذب وی برنامه ریزی کرده اند از پیوستن به این فرقه سر باز زند بهائیان به انحاء مختلف سعی در ضربه زدن به او را می کنند چراکه بهائیت فرقه ای است که تشکیلاتی اداری آن را هدایت می کند، پس تمام ارتباطات بهائیان با آحاد جامعه بنابر یک سیستم از پیش تعیین شده می باشد.

بهائیان با شناسایی خلاهای مادی و روحی افراد جامعه تلاش می کنند تا بر افراد مسلط شوند و آن ها را به انحراف بکشانند. در طرح برنامه جامعۀ بهائی، در یکی از شهرستان ها آمده است: «چون این کودکان نیازمند محبت هستند از طریق «یکپارچگی» و «وحدت»، می توان داخل قلب آنها نفوذ کرد و خانواده های آنها را تقدیم حضرت بهاء الله نمود و سپس آنها را به گروه های مطالعه، بعد از مدت طولانی دعوت نمود»

چنانچه در متن فوق نیز اشاره شد، بهائیان خبیث تا آنجا پیش رفته اند که با بازی با احساسات کودکان می خواهند آن ها را جذب فرقه ای خطرناک و بدفرجام نمایند. البته این فرقه ضاله برای کودکان نقشه های بسیار شومی در سر می پروراند و به هیچ وجه به جنبه انسانی اطفال نیز توجه نمی کند.

 نمود چنین استفاده ابزاری کثیفی از کودکان در سخنان عبد بها آمده است:
پس احبای الهی و اماء رحمانی به جان و دل، اطفال را تربیت نمایند و در دبستان فضل و کمال، تعلیم فرمایند. در این خصوص ابداً فتور نکنند و قصور نخواهند. البته طفل را اگر بکشند بهتر از این است که جاهل بگذارند؛ زیرا طفل معصوم گرفتار نقایص گوناگون گردد(ایام ملکوت، اشراق خاوری ص220)

مقصود از تربیت در سطور فوق یعنی اینکه فرد بهائی دقیقا مطابق با فرامین بیت العدل و سران این فرقه ضاله عمل نماید که اگر این چنین تربیت نیافت کشتن وی بهتر است!!!