بهائیت در ایران : موضوع این مطلب . کتاب «مدرنیته و هزاره : پیدایش آیین بهائی در خاور میانه قرن نوزدهم» اثر خوان کول. منتشر شده در نیویورک، انتشارات دانشگاه کلمبیا 1997. بوده که توسط باربارا مت کالف مورد بررسی و تلخیص قرار گرفته است این مطلب بدون هیچگونه باز تنظیم ارائه میگردد . درج این مطلب با توضیحاتی که در انتها داده شده  فقط ارائه نمونه ای از یک  تبری از بهائیت بدون گرایش  اسلام از سوی یک فرد خارج از فضای جمهوری اسلامی ایران میباشد . و بمعنای تائید شخص خوان کول نیست  .

بهائیت در ایران: کتاب " حق باقی" نگارشی است در پاسخ به شبهات مهدویت که قسمت اول آن در پاسخ به کتاب " استدلالیه" میرزا نعیم اصفهانی بهائی به رشته تحریر درآمده است. این کتاب در پنج باب توسط استاد ارجمند اکبر بیرامی و مقدمه حسن ارشاد به زیور طبع آراسته شده است.

بهائیت در ایران : كتاب «كنكاشي در بهائي ستيزي» در واقع پاسخي است به مقاله «جستارهائي از تاريخ بهائيگري در ايران» به قلم آقاي عبدالله شهبازي، نویسنده کتاب در مقدمه آن با تأكيد بر اين كه «هدف ما از بحث و گفتگو با آقاي شهبازي و شهبازي‌ها فقط و فقط بازكردن روزنه‌اي به تاريخ گذشته اين جنبش است»(ص16) زمينه‌ مناسبي را براي بحث و بررسي پيرامون اين فرقه فراهم آورده است؛

بهائیت در ایران : استعمارگران، در طول تاريخ، از هر ابزاري براي غارت و چپاول ملت ها استفاده کرده اند. استفاده از عقايد انحرافي، يکي از اين ابزارهای مهم و کاربردی برای این چپاول بوده است . طي قرون 18 و 19 ميلادي، رغبت استعمارگران براي استفاده از جريان هايي که عقايد انحرافي را در جهان اسلام ترويج مي کردند، بيشتر شد. برخي از مورخان معتقدند که اين جريان هاي انحرافي، در واقع، توسط استعمارگران به وجود آمده بودند تا در راستاي اجراي نقشه هاي استعماري آنها، به کار گرفته شوند. گرچه اين نظر اندکي مبالغه آميز است، اما شکي نيست که فرق انحرافي، نقشي مهم و اساسي در تحقق اهداف استعمارگران در سرزمين هاي اسلامي ايفا کرده اند. فرقه هايي نظير بابيه، بهائيت، وهابيت و قادياني گري، که از قضا، در يک دوره تاريخي، به وجود آمدند، از جمله جريان هايي هستند که فعاليت آن ها بسيار مورد توجه و حمايت استعمارگران قرار گرفت.