بهائیت در ایران : محیط های مورد تأکید بهائیت برای تبلیغ کدامند ؟

حسن معاشرت پیروان فرقه ضاله بهائیت یکی از دستورات تشکیلات بهائیت می باشد در بسیاری از موارد تشابه زیادی بین فرقه بهائیت و منافقین وجود دارد و اگر رؤسای تشکیلات دستور دهند تروری انجام شود با کمال میل انجام می‌دهند.

تبلیغ در بهائیت از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است به گونه ای که اگر تبلیغ را از این تشکیلات جدا کنید رگ حیات بهائیت خشکیده می شوند. به طور مثال در پیام بیت‌العدل در 26 ژوئن سال 2006، شدیداً تاکید به تبلیغ شده و تا آنجا پیش رفته که به اعضای بهائی گوشزد می‌کند «...اگر در تبلیغ سستی کنید رگ حیات تشکیلات قطع می‌شود در هر صورت باید تبلیغ کرد ولی با سیاست، اگر تبلیغ آشکار ممکن نشد در پنهان به جذب بپردازید...»
شیوه های تبلیغی تشکیلات بهائیت بر اساس تمام تجارب جهانی آنها انجام می گیرد و آنها بر اساس قشرشناسی و متناسب با هر فرد و هر تفکر امر تبلیغات را در پیش می گیرند. روش های تبیلغی بهائیت به این شکل است: محیط کاری، سیر آموزش‌های تبلیغی، آداب اجتماعی، فعالیت روستائی، فعالیت‌های توسعه اجتماعی با رویکرد تبلیغی، دوست‌یابی، تیم‌های ورزشی، دانشجویان، ایجاد سازمان‌های مردم‌نهاد(NGO)، همسایه‌ها، گزارش‌نویسی یا وقایع اتفاقیه توسط اعضاء. ودر دنیای مجازی شبکه های اجتماعی و استفاده از شبکه های اطلاع رسانی همچون تلگرام و...
روش تبلیغ در بهائیت بیشتر در محیط های کاری و در پایگاههای اجتماعی صورت می گیرد و آنها بیشتر با افرادی که از نظر اعتقادات دینی سست و ضعیف هستند ارتباط می گیرند و با برخورد اخلاق حسنه که در بهائیت یک دستور تشکیلاتی است ارتباط دوستانه را کلید می زنند. نوک تیز پیکان تبلیغ بهائیت آداب اجتماعی و ارتباط دوستانه در جامعه است. آنها با روابط دوستانه‌ای که ایجاد می کنند اعتماد افراد را که آگاهی کمتری نسبت به مسائل دینی دارند به خود جلب می‌کنند و بعد با این روابط کم‌کم ایراداتی که جامعه نسبت به آموزه‌های بهائیت وارد نموده است را با توجیهاتی پاسخ می‌دهند.
روش بهائیت برای نفوذ در روستاهای کشور/ حضور فعال در مشارکت های شهری
در روستاهای ایران ، استانهای مرزی و دیگر شهرستان‌ها، ردپای مبلغین بهائی به چشم می خورد. از آنجا که روستائیان نسبت به آموزه های دینی از تعصب بیشتری برخوردارند، مبلغین بهائیت با تدبیر بیشتری عمل می‌کنند یعنی در بدو ورود به آنها خدمات می‌دهند و بعد وارد گفتگوی سطحی با آنها می‌شوند و بعد که ارتباط دوستانه‌تری را با آنها بر‌قرار کردند، عقاید خود را در پس شبهات دینی به آنها القا می‌کنند و از آنجا که قشر روستایی جهت برطرف نمودن شبهات خود دسترسی به روحانیت، کتاب و یا رسانه‌ای مطمئن ندارد، مجبور به خواندن کتبی می شوند که توسط مبلغین بهائی در اختیار آنها گذاشته شده است.
بهائیت به تمام فضاهای تبلیغی خود به صورت کمی و کیفی نگاه می کند و عمدتا در شهرستانها، روستاها، دانشگاه، سینما و پارکها فعالیت دارند. تشکیلات بهائیت شاید در دانشگاه بتواند یک نفر را جذب و در فعالیت‌های حقوق بشری و یا سیاسی در ضدیت با نظام درآورد که این امر ارزشش از جذب افراد در روستاها برایشان بیشتر است. یکی دیگر از فضاهایی که بهائیت بر آن انگشت گذاشته است، ورود به تیمهای ورزشی و باشگاهی است؛ باشگاه‌های ورزشی، از مهم‌ترین مکان‌ها برای نفوذ در میان جوانان می‌باشد. تفاوت این نوع فعالیت با فعالیت دوست‌یابی در نحوه و اجراءآن می‌باشد. در دوست‌یابی محور تبلیغ، «فرد با فرد» است، ولی در محافل ورزشی سعی تشکیلات فرقه بر این است، تا با نفوذ افراد بهائی در یک تیم یا یک ورزشگاه، محل خاصی را تبدیل به پایگاه تبلیغ بهائیت کنند.
یکی از دستورات تشکیلاتی برای پیروان بهائیت در ارتباط با همسایگان است و برای آنها مسلمان و غیرمسلمان فرقی نمی کند و از بین همه افراد با هر دینی دست به جذب می‌زنند. یکی دیگر از فعالیتهای اجتماعی آنها حضور فعال در مشارکتهای شهری است تا در محل‌های سکونت خود نقش آفرین باشند. در این قبیل امور، از مبلغین بهائیت خواسته می‌شود، برای آنکه وجهه اجتماعی مؤثری در محل خود پیدا کنند اقداماتی از قبیل ذیل را در دستور کار خود قرار دهند: مشارکت فعال در امور محله در طی درخواست از شهرداری های هر منطقه، جهت تهیه سطل‌های زباله و یا گُل‌کاری کوچه ها و خیابان ها و از این قبیل فعالیت ها که توسط افراد فرقه در مناطق مختلف کشور صورت می گیرد، تهیه بروشور برای حفاظت محیط زیست و ضرورت محافظت از آن و توزیع در سطح شهر، بازسازی مناطق بهایی نشین.
فعالیت‌های توسعه در محله و کوچه، باعث جلب توجه همسایگان شده و تصویری مطلوب از فرد در ذهن همسایه‌ها پدید می‌آورد. مبلغین بهائیت در این مرحله از بروشورهای مخصوص خود استفاده می کنند. و در نتیجه، مرحله اول ارتباط، مرحله دوم اعتماد و در نهایت آشناسازی و تبلیغ مستقیم آغاز می‌شود. فعالیت در حوزه پارک‌ها و سینماها، فعالیتی مکمل شناخته می‌شود که در کنار فعالیت‌های دیگر در جهت تکمیل آنها مورد استفاده قرار می‌گیرد. تجربه فعالیت بهائیان در پارک‌ها نشان داده است که از هر 20 نفر سوژه هدف، تنها یک نفر جذب کامل شده و دورۀ «طرح روحی» را می‌گذراند. زیرا درجه اعتماد و عمق دوستی، در پارک‌ها به کندی پیش می‌رود و به جهت ایراد شبهات مناسب می‌باشد.
اما در کنار اینفعالیت همه جانبه مبلغین بهائی باید به یک موضوع مهم هم پرداخت:

سوال : علل گرایش برخی از افراد جامعه ایران به تشکیلات بهائیت چیست ؟

در پاسخ شفاف باید گفت علل گرایش برخی از افراد جامعه ایران به تشکیلات بهائیت به عللی همچون : عدم آگاهی، دین گریزی، سستی در باورهای دینی، رفع مشکلات مالی، سوء استفاده افراد و... برمی خوریم .به این معنی که برخی برای گرفتن اقامت در خارج، یا ارتباط جنسی آزاد و یا رفع مشکلات مالی جذب بهائیت می شوند. بهائیت با جمع آوری افراد بی خانمان به آنها امکانات زندگی می دهد و پس از مدتی به عنوان مبلغ به دل جامعه می فرستد.

 

موسسات مردم نهاد  یکی از بهترین بسترهای پوششی برای فعالیت تشکلات بهائیت است. فعالیت‌های بهائیان در قالب این قبیل سازمان‌ها، پوششی مناسب برای تمامی فعالیت‌هایِ دیگر تبلیغیشان است. فعالیت‌های تبلیغی و جذبی، فعالیت‌های توسعه اجتماعی و اقتصادی می‌تواند در این قالب ساماندهی شود. در واقع بستر چنین سازمان‌هایی ظرفیت مناسب و ایده آلی برای فعالیت‌های جامعۀ بهائی است. برخی از فعالیت های این بخش: تهیه و پخش بروشورهای مختلف در جامعۀ هدف، تشکیل کلاس‌های سوادآموزی از طریق NGO و در لوای این پوشش تبلیغ آموزه های فرقه. از این دست NGOها در بسیاری از نقاط مختلف کشور تشکیل شده و مشغول به فعالیت های خود هستند.
یا با راه اندازی مهد کودک به ویژه مهد کودک های استثنایی که جذابیت و توجه بیشتری ایجاد می کند، دست به جذب می زنند و یا مراکزی برای افراد بی سرپرست و کودکان خیابانی راه اندازی می کنند و وقتی این افراد را تحت پوشش خود قرار دادند  پس از چند سال به عنوان یک مبلغ  به جامعه می فرستند. این تشکیلات به صراحت اذعان نموده است که هدف اصلی از این امر، ایجاد پایگاه‌های دائمی و مستحکم می‌باشد تا بعد از مدت نسبتاً طولانی به فعالیت تبلیغی مؤثری تبدیل شود. جامعۀ بهائی از اینگونه تبلیغ، ثمرات بسیاری دیده ‌است و همواره آن را مد نظر قرار داده است.
و سخن آخر اینکه با توجهبه مطالب بیان شده مدیران فرهنگی وامنیتی کشور باید مراقب  نفوذ برخی عوامل بهائی در ارگانهای رسمی کشور باشند .

باید مراقب بود که حتی یک مورد نفوذ عناصر بهائی در نهادهای کشوری نداشته باشیم .  در حوزه تبلیغ هم همانطور که تبلیغات مثبت برای بهائیت اهمیت دارد به اذعان خود این تشکیلات تبلیغ منفی هم برایشان تبعات سنگین دارد استفاده از ظرفیت متبریان از بهائیت یک فرصت بسیار غنی برای مقابله با تبلیغ فرقه میباشد که تا کنون از آن به خوبی استفاده نشده است

بهائیت فرقه‌ای چند‌چهره ای است. چهره‌ای «صوری» مبتنی بر شعارهایی مزوّرانه و چهره‌ای «درونی» که همانند دیگر فرقه‌ها فشار معنوی و فیزیکی قابل توجهی بر اعضای خود وارد می کند تا آنها را وادار به تمکین خواسته های بیت‌العدل کند. این رفتارهای دوگانه در فرقه بهائیت بر مبنای یک عادت تبلیغی سامان‌دهی می‌شود.

بهائیت در ایران : یکی از آموزه هایی که مسیحیان تبشیری در بین تشریح انجیل به آن می پردازند، بحث لزوم تشکیل اسرائیل به استناد پیشگویی های کتاب مقدس می باشد که این امر روشن می سازد که تبشیری ها در راستای منافع صهیونیزم، مسیحیت را نیز به عنوان ابزار به کار گرفته اند.

روش "استناد به پیشگویی های کتاب مقدس برای تحقق حکومت اسرائیل" شیوه ای است که یهود بنا بر آن اهداف خود را ترسیم می کند و از این جهت این نوع اعتقاد به واسطه صهیونیست ها در فرقه ها و نحله های سایر ادیان نیز تسری داده شده تا حامیان صهیونیست منحصر در یهود نباشند.

اگرچه در مذهب یهود، نژاد و نسل حرف اساسی را می زند و یهودی حقیقی کسی است که از مادر به این کیش زاده شده باشد اما گرایش به صهیونیزم چنین محدودیتی ندارد زیراکه یک صهیونیزم در هر دین و ملتی قائل به برتری نژاد یهودی و تشکیل حکومت این قوم در سرزمین اشغالی می باشد که از این نظر صهیونیست ها را می توان سربازان غیر یهودی اسرائیل دانست.

بهائیان نیز در بهره گیری از روش "استناد به پیشگویی های کتاب مقدس برای تحقق حکومت اسرائیل"  بسیار کهنه کار هستند چنانچه بانیان این فرقه ضاله از این شیوه در آثارشان بسیار بهره برده اند. در کتاب وارثان کلیم، صفحه23 و 24 دقیقا با همان مشیی که مبلغان تبشیری در تفسیر کتاب مقدس دارند و با استناد به کتاب مقدس، حمایت همه جانبه خود از این رژیم غاصب را ابراز می کنند.

نکته جالب اینکه بهائیان حتی از مسیحیان تبشیری نیز در این رابطه سبقت گرفته و تاریخ تشکیل دولت اسرائیل را به انبیا منسوب کرده اند و در همان کتاب گفته اند که 1844 میلادی که آغاز غصب جدی اسرائیل بوده در کتاب دانیال نبی آمده است. در حقیقت بهائیان و مسیحیان تبشیری یک رسالت مشترک دارند و آن دشمنی با اسلام و حمایت تمام قد از جنایتکاران صهیون می باشد.

بر اساس این گزارش از دیگر نقاط مشترک بهائیان و مسیحیان تبشیری در حمایت از اسرائیل می‌توان به بحث ضرورت تبلیغ بین مسلمانان و فضاسازی برای رژیم اشغالگر قدس اشاره کرد چنانکه به نظر می‌سد هر دو فرقه به دنبال تربیت نیروی پیاده در داخل کشور هستند تا در وقت لزوم  برای ایجاد اغتشاش از آن‌ها بهره گیرند.

ماموریت جریان تبلیغ مسیحیت در ایران همانند فرقه بهائیت ماموریتی تباه کننده در بین ایرانیان مسلمان است و از این منظر است که در قاموس روابط پیدا و پنهان اسرائیل، تبشیری ها جایگاه ویژه ای پیدا می کنند و سران جریان تبشیر از سوی این رژیم تکریم می‌شوند.

در ابعاد رسانه ای هم نگاهی گذارا به سایت های راه اندازی شده توسط اردوگاه صلیبی گویای این است که آنها راهبرد خبری شان را طوری چیده اند که از تبشیری ها و بهائیان به عنوان دو اقلیت مظلوم در ایران نام برده شود و مدافعی تمام عیار برای این دو فرقه باشند.

اردوهای برگزار شده توسط اردوگاه صلیبی در اسرائیل با شرکت مسیحیان فارسی زبان ، تعریف و تمجیدهای سران تبشیری ها از اسرائیل، حمایت های دو جانبه اسرائیل و تبشیری ها همگی نشان دهنده علت های ناگفته حمایت از جریان تبشیر از سوی صهیونیست ها است.

در پایان باید خاطر نشان ساخت تمامی آنچه در این مجال اندک بیان شد تنها بخشی از علل ناگفته حمایت صهیونیست از بهائیت و مسیحیت تبشیری است که هم راستا با نظام سلطه و اسرائیل در تخریب فرهنگی ایران اهتمام جدی دارند.