بهائیت در سیرالئون دنبال چیست ؟
ا
بهائیت در ایران : اخبار رسیده حاکی از آن است که بهائیان از روزگار قدیم روی کشورهای فقیر افریقائی دست گذاشته و با اعزام مبلغ با هر پوششی قصد یار گیری داشته ودارند . یکی از این کشور ها کشور کوچک سیرالئون در قلب افریقاست . برای اینکه به پاسخ سوال برسیم . ابتدا به معرفی این کشور میپردازیم :
جمهوری سیرالئون کشوری در غرب آفریقا است که تا سال 2002 درگیر جنگهای داخلی خونین بود . این کشور از شمال و غرب با گینه و از جنوب شرق با لیبریا همسایه است. در غرب و جنوب غرب این کشور اقیانوس اطلس قرار گرفته است.
این کشور آب و هوای استوایی دارد و خاک آن هم دشتهای وسیع و هم جنگلهای در هم تنیده بارانی را در خود جای داده است . سیرالئون تا سال 1961 مستعمره انگلیس بود. پس از استقلال در این سال بیثباتی سیاسی کشور را در بر گرفت و در نهایت به وقوع جنگ بزرگ داخلی در سال 1991 منجر شد . این جنگ با دخالت سازمان ملل متحد و انگلیس در سال 2002 پایان یافت. دادگاه ویژه جنایات جنگی نیز در همین سال در سیرالئون تشکیل شد و بسیاری از رهبران جنگی به آن فراخوانده شدند . سیرالئون آخرین کشور در ردهبندی شاخص توسعه انسانی و هفتمین کشور فقیر جهان در ردهبندی شاخص فقر است . جمعیت این کشور حدود شش میلیون و 294 هزار نفر با میانگین سنی 5/17 سال است. امید به زندگی برای زنان 43 سال و برای مردان 39 سال است . 60 درصد از مردم مسلمان و 10 درصد مسیحی هستند. زبان رسمی این کشور انگلیسی است که تنها اقلیت باسواد مردم در سیرالئون به آن سخن میگویند. بقیه به زبانهای محلی حرف میزنند .
۱:۳۴:۱۶
موقعیت جغرافیائی پرچم
جایگاه و فعالیتهای بهائیت در سیرالئون
سیرالئون بیش از یک صدو پنجاه و سه سال مستعمره انگلستان بوده است. در این میان مبلغین بهائی با تبلیغات مسموم خود تلاش نموده اند تا غیرت دینی را در بین مسلمانان از بین ببرند.
فقر فرهنگی و اقتصادی ستون فقرات جامعه سیرالئون را تشکیل می دهد. اکثر مردم سیرالئون قادر به مقابله با اوضاع سخت اقتصادی نیستند. آن ها تنها به فکر سیر کردن شکم گرسنه خود می باشند و برای فردای خود هیچگونه طرح و برنامه ای ندارند.
جوانان سیرالئون صبح تا شام برای یافتن لقمه نانی در خیابان ها پرسه می زنند. زنان و مردان به حقوق خود آشنا نیستند. فرزندان طبق معیارهای دینی تربیت نمی شوند. در چنین جامعه ای هرکس به مردم محبت نماید به او روی می آورند. بار سنگین اقتصاد خانواده بر دوش زنان می باشد. زنان و دختران با فراهم آوردن اندکی سرمایه، کالاهائی چون میوه، بیسکویت، لوازم آرایش و... صبح تا شام بازارچه های سیار خود را بر روی سر حمل نموده و به امرار معاش مشغول هستند. در چنین اوضاعی بازار گرم تبلیغات فرقه های ضاله که به تجارت شباهت دارد، رونق گرفته است. حضور و فعالیت های بهائیت به خاطر مغایرت عقاید آن ها با اعتقادات مسلمانان مالکی مذهب این کشور دست آوردهای قابل توجه مردمی نداشته است.
پیروان اندک این فرقه در سیرالئون که به خاطر برخی منافع اقتصادی وارد بهائیت شده اند علی رغم اشتغال در فعالیت های آموزشی، بهداشتی و اقتصادی در این کشور در سطح پائین می باشند. مسلمانان سیرالئون علی رغم ضعف علمی و اطلاعاتی از اهداف و سیاست های فرقه بهائیت به این نکته پی برده اند که این فرقه برای انحراف عقاید مسلمانان از اعتقادات ناب اسلامی تأسیس شده است. همسوئی نا آگاهانه برخی سیاست مداران با سیاست های استعماری انگلستان و آمریکا یکی از دلایل حضور بهائیت در سیرالئون می باشد.
طبق قانون اساسی این کشور که انگلستان در تدوین آن دست داشته است انتخاب و تبلیغ دین در سیرالئون آزاد می باشد. در سیرالئون آزادی مذهبی و دینی، فرهنگی، اقتصادی و... کاملاً وجود دارد. هندوها و پیروان فرقه های دینی اعم از مسلمان، مسیحی و ... فعالیت می نمایند. شواهد حاکی از آن است که فرقه بهائیت نیز مانند سایر فرقه ها در استخراج الماس دست دارند.
فرقه های ضاله احمدیه، وهابیت و بهائیت در سیرالئون با پنهان نگهداشتن نقش انگلستان در تأسیس خود با سوء استفاده از اعتقادات دینی و گرایش های اسلامی مردم این کشور مسلمان تلاش نموده اند تا زمینه های حضور کشورهای استعمارگر غرب را هموار حفظ نمایند.
فرقه بهائیت در سیرالئون متفاوت با فرقه وهابیت با هیچ گروهی درگیری سیاسی و مذهبی آشکار ندارد. مبانی فکری این فرقه، آمیزه ای از اسلام، مسیحیت، زردشت، بودایی، باورهای خرافی و ... است. لذا شیوه های متفاوت و گاه متضاد در عقاید، کردار و روش های تبلیغ این فرقه ها مشاهده می شود. بهائیت حرکتی سیاسی است که با توجه به زمینه های اجتماعی مساعد در سیرالئون از دین اسلام برای جذب مردم این کشور حداکثر استفاده را نموده است.
لازم به توضیح است که از منظر کمیت و کیفیت فعالیت های فرقه های فعال در سیرالئون احمدیه نقش اول، وهابیت مقام دوم و بهائیت رتبه سوم دارند.
تاریخچه ورود بهائیت به سیرالئون
اولین بار پیروان بهائیت در سال ۱۹۵۰ از کیپ مونت کشور لیبریا وارد سیرالئون گردیده و تشکیلاتی در منطقه هستینگ واقع در شرق فریتاون به وجود آورد. دکتر هارون کول که یک پزشک آمریکائی بود، اولین بهائی می باشد که در دهه شصت میلادی در دانشگاه فورابه به تبلیغ آئین های بهائیت پرداخت. فعالیتهای رسمی فرقه بهائیت در سیرالئون در سال ۱۹۷۵ همزمان با تأسیس اولین «انجمن تبلیغی محلی بهائیان» در دانشگاه فورابه واقع در فریتاون آغاز گردید. در همان سال مجمع ملی بهائیت نیز در فریتاون تأسیس گردید.
مراکز بهائیت در سیرالئون و امکانات آنها
اولین مرکز بهائیت در سیرالئون در خیابان سیرکلار رود فریتاون، خیابانی که امروزه تشکیلات، انجمن و رادیو صدای اسلام ناشر افکار و عقاید وهابیت در آن واقع شده است، قرار داشت. رابرت مارتین آمریکایی دومین مبلغ سفید پوستی بود که بهائیت را در سیرالئون ترویج کرد. وی که معلم دبیرستان کالنتین شهرستان کامبیا واقع در شمال سیرالئون بود ساختمان فعلی مجمع تبلیغی بهائیان را واقع در خیابان سیگنال هیل رود فریتاون خریداری کرد.
مرکز بهائیت در سیرالئون دارای کتابخانهای به نام «کتابخانه مجمع ملی بهائیان» می باشد که تعدادی اندک از سیرالئونی ها عضو آن هستند. کتاب های این کتابخانه به زبان های فارسی، انگلیسی، فرانسه و عربی می باشند.
مرکز بهائیت سیرالئون که شعبه هائی در شهرهای دیگر این کشور دارد زمینهایی را در دیگر مناطق از جمله پوجیهون، کابالا، لنگی و ... جهت گسترش فعالیتهای آتی خود خریداری کرده و در شهرستان مکینی مرکز آموزشی ایجاد نموده که تنها مرکز آموزش بهائیان در این کشور می باشد. این مرکز همچنین قطعه زمینی به منظور ایجاد یک مرکز آموزشی دیگر خریداری نموده که به دلیل جنگ های داخلی یازده ساله، ناامن بودن منطقه و ... تا کنون عملیاتی نشده است.
قطعه زمین دیگری در گادریج فریتاون به منظور ایجاد اولین معبد بهائیان در سیرالئون خریداری شده است. فرقه بهائیت دو مدرسه ابتدائی در شهرستان مویامبا تأسیس نموده است. با این همه این فرقه از مدارس مسلمانان و مسیحیان نیز برای تبلیغ عقاید خود استفاده می کند. تأسیس فرقه ها و مذاهب دروغین برای انحراف افکار مردم و سست نمودن عقاید آنان و برهم زدن وحدت مسلمانان حربه کهنه ای است که استعمار از آن استفاده کرده و هنوز هم مورد بهره برداری قرار می دهد. فرقه ضاله بهائیت جزء این گونه فرقه ها است که توسط دولت استعمارگر انگلستان به وجود آمده و هم اکنون توسط دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی اسرائیل مورد حمایت جدی قرار دارد. گفته می شود فرقه بهائیت در نهان دشمن اسلام و مسلمانان می باشد. یک استاد دانشگاه فورابه طی اظهاراتی گفت بهائیت مانع پیشرفت مسلمانان بوده است. لذا این فرقه را مسلمانان دشمن بالقوه خود می دانند.
نقش سفارت آمریکا در ترویج بهائیت در سیرالئون
شوقی افندی رئیس بهائیان به خاطر نداشتن جانشین قبل از مرگ خود، نه نفر را جهت تأسیس شورای بین المللی بهائیت انتخاب نمود. یک آمریکائی به نام چارلز ماسون (میسون ) ریمی به ریاست شورای مذکور انتخاب و بدین ترتیب آمریکائی ها تشکیلات بهائیت را در جهان بدست گرفتند. در این راستا سفارت آمریکا در فریتاون بسیار تلاش نمود تا با نفوذ در دانشگاه ها و رسانه ها افراد با نفوذی را با وعده و وعید به سوی بهائیت بکشاند. همه ساله تعدادی را به اسرائیل فرستاده یا به عنوان کارمند محلی در سفارت آمریکا استخدام می نماید.
امروزه دهها نفر از افراد مرکز بهائیت سیرالئون در سفارت آمریکا مشغول کار هستند. الحاجی ماراه و الحاجی باری معروف به حاجی آمریکائی به عنوان امام جماعت از جمله افراد مشغول در سفارت آمریکا برای بهائیت تلاش می کنند. برنامه های تبلیغاتی بهائیان سیرالئون در آمریکا تهیه شده و بعضاً از رسانه های این کشور منتشر می شوند.
اسرائیل، آمریکا، انگلستان، کانادا و آلمان از جمله کشورهائی هستند که کمک های مالی به مرکز بهائیت سیرالئون اعطاء می کنند. ظرف سالهای اخیر فرامرز کرمی یک فرد ایرانی از جمله کسانی بود که جهت تبلیغ عقاید بهائیت از ستاد مرکزی این فرقه ضاله وارد سیرالئون شده و پس از چهار سال عازم سنگال گردید. فعالیتهای بهائیت در سیرالئون و بطور کلی در آفریقا همواره مورد حمایت آمریکا و انگلستان بوده و این دو کشور نیز از طریق نفوذ بهائیت برخی از برنامه های خود در آفریقا را دنبال می کنند.
لازم به ذکر است که بهائیان در لیبریا از آزادی عمل و امکانات بسیار زیادی برخوردار بودند.
فعالیتهای مرکز بهائیت در سیرالئون
دفتر مجمع تبلیغی بهائیان سیرالئون در خیابان سیگناهیل فریتاون واقع شده و هر روز محل اجتماع تعدادی از سیرالئونی ها می باشد. گفته می شود تعدادی از اعضای این مجمع در ادارات مختلف دولتی مشغول کار هستند. به این افراد گفته شده است تا هویت خود را پنهان نگه دارند. قوی ترین افراد فرقه بهائیت در سیرالئون کارمندان محلی سفارت آمریکا و انگلستان هستند که در راستای تقویت مالی آن فرقه تلاش می کنند. با توجه به فقر و محرومیت حاکم بر سیرالئون بهائیان در این کشور سعی نموده اند تا با اتخاذ شیوه های مناسب بهترین بهره برداری را از زمینه های موجود داشته باشند. فرقه بهایى که بعد از فرقه احمدیه به آفریقاى استوایى و جنوبى رسید در سال ۱۹۵۱ به کنیا و اوگاندا وارد شد. اما پیروان آن ادعا مى کنند که این دین پیروان فراوانى در آفریقا دارد. ظاهراً جاذبه اصلى بهائیت در پیام اتحاد میان همه نوع بشر، ادیان و مذاهب، پیامبران و فرقه ها نهفته است.
بهائیت با عوام فریبی خود در سیرالئون و سایر کشورهای قاره سیاه برادرى، عدالت حقوق و امتیازات برابر و هماهنگى با علم را تبلیغ مى کرده و تعصب، بردگى، گوشه نشینى، رهبانیت و روحانیت را محکوم مى کند. علاوه بر آن از آموزش اجبارى، ریشه کنى فقر، تک همسرى و اطاعت از حکومت دفاع مى کند.
نگاهی به برخی شیوه های تبلیغی بهائیت در سیرالئون
در حال حاضر شیوه های تبلیغی بهائیان با بهره گیری از ابزارهای تبلیغی غربی و صهیونیزم بین الملل به شکل های متعدد صورت گرفته و یک نوع پیچیدگی با توجه به شرایط زمانی و مکانی در آن مشاهده می شود. لذا شناخت به روز آن ضروری به نظر می رسد. زیرا تشکیلات مذهبی، شیوه های تبلیغی و آموزشی بهائیت به سازمان های مخوف فراماسونری شبیه است. بهائیان در سیرالئون با استفاده از شیوه های جذاب جزوه هایی مانند دیانت بهائی، جهان بهائیت همراه عکس و تصاویری از مراکز جهانی بهائی به پیروان خود می دهند.
در صورت پیشرفت شماره مخصوصی که به شماره تسجیلی تعبیر می شود، به پیرو خود اعطاء می کنند. پیروان بهائی از میان جوانان، افراد کم سواد، روستائیان و افراد فقیر انتخاب می شوند که معمولاً برای جذب جوانان از دختران و زنان استفاده می شود و برای افراد بزرگ سال و با نفوذ سیاست تطمیع مالی را لحاظ می کنند. صلح طلبی و خوش انصافی را در معاملات به افراد مستعد تعلیم داده و از آن ها می خواهند تا وسیله ارتباط با مسلمانان و بعضی ادارات دولتی باشند. مبلغین بهائی به پیروان خود در سیرالئون آموزش می دهند که در هیچ حالتی نفرت خود را ظاهر نکرده و خدمات رایگان به شیوه مبلغان مسیحیت ارائه نمایند. فردی که در سیرالئون بهائی می شود باید تمام اندیشه های قبلی خود را فراموش کرده و خود را دوباره متولد شده دانسته و اجازه سوال کردن در خصوص مبانی به هیچ وجه ندارد.
برخی از شیوه های حمایتی بهائیان جهت تبلیغ عقاید خود در بین مردم مستضعف سیرالئون به شرح ذیل می باشند:
کمک های جنسی به کودکستان مناطق مختلف از جمله لوملی، موری تاون و کینگ تاون فریتاون؛ شامل کتاب درسی، نوار و سی دی آموزشی عقاید، جزوه ها و بروشورهای مرکز بهائیت، پول و بیسکویت.
کمک های غیر نقدی به مدارس و آورگان مناطق بای بوره و ...
دایر نمودن دوره های آموزشی جهت تربیت مبلغین بهائیت مسلط به زبان های بومی.
تبلیغات گسترده برای افزایش اعضای خود.
برگزاری پارتی ها و مراسم شبانه برای جوانان.
اعطاء کمک هزینه تحصیلی و اعزام دانشجو به اسرائیل، آمریکا و انگلستان.
برگزاری نشست های با موضوعات اجتماعی.
اعضای اجرائی مرکز بهائیان در سیرالئون
مرکز بهائیان سیرالئون مرکب از نه نفر ترجیحاً از معلم ها و کارمندان عالی رتبه می باشند و سعی می شود هویت سه عضو اصلی آن به ویژه فرد وابسته به سفارت آمریکا مخفی نگاه داشته شود.
بهائیان سیرالئون که نسبتاً اندک هستند و از آزادی عمل و امکانات برخوردار می باشند هر سال مراسم بزرگداشت بهاء اله را از تاریخ بیست و یک آوریل تا دوم ماه می در فریتاون با شرکت اندک افرادی در محل مرکز بهائیت برگزار می نمایند. این مراسم با حضور و سخنرانی یک فعال بهائی از کشورهای غرب آفریقا یا اروپائی برگزار می گردد. در آخرین روز مراسم، اعضای جدید اجرائی مرکز بهائیت سیرالئون با هدایت سفارتخانه های آمریکا و انگلستان، انتخاب می شوند.
ظرف سالهای گذشته رایزنی فرهنگی کشورمان در سیرالئون با انتشار مقالات، انجام مصاحبه هائی، نشستها و فعالیتهای فرهنگی ماهیت استعماری و انحرافی فرق ضاله بهائیت، وهابیت و احمدیه را برای مردم مستضعف سیرالئون معرفی نموده است. ضمن تاکید بر افزایش فعالیت در حوزه آگاه سازی جامعه اسلامی با هدف ایمن سازی آنان در جذب به فرقه ضاله . ضرورت دارد از ظرفیت عظیم مسلمانان و کانونهای اسلامی برای مقابله با اهداف فرقه ضاله بهره برد .
در پایان به سخنرانی عبدالبها پیرامون سیاهان افریقا و امریکا اشاره می کنیم :
در اوائل قرن بیستم، جناب عبدالبهاء در سخنرانی خود ، برای خودشیرینی یا هر هدف دیگری که داشته، در مقام تعریف و تمجید از سیاهان آمریکایی و مقایسه ی آنان با سیاهان آفریقایی، چنین افاضه می کند:
" مثلا چه فرق است میان سیاهان افریک و سیاهان امریک اینها خلق الله البقر علی صورة البشرند آنان متمدن و با هوش و فرهنگ ... " .
(خطابات بزرگ ، ص 119) .