بهائیت در ایران : پس از پیروزی انقلاب آنها از ابزارهای مدرن جهت تبیین اهداف خود
استفاده کردند. شبکه های من و تو، اندیشه تی وی، فیس
بوک ، گوگل
پلاس و
... ابزار آنها برای نسخ اسلام است.
به گزارش
خبرگزاری شبستان امروزه
با گسترش تشیع به عنوان نهضتی جهانی و خصوصا با شکل گیری نهضت بیداری
اسلامی ،
توجه به فرق ضاله ای مانند بهائیت و
وهابیت بیش از پیش جلوه می کند. تنش های اخیر در کشور سوریه و دیگر کشورهای اسلامی
و نقش پررنگ گروه های سلفی و وهابی در
ایجاد اختلاف بین امت اسلامی، اهمیت این موضوع را نشان می دهد. تاریخ کشور ایران
نیز سرشار از توطئه ها و دسیسه های فرقه ضاله بهائیت در صد و پنجاه سال گذشته بوده
است. جریانات فتنه سال 1388 که موجب آزردگی قلب شیعیان و
توهین به ساحت ولایت خصوصا امام
حسین (ع) شد،
از جمله آخرین اقداماتی که این فرقه در آن نقش داشت. به همین منظور و برای آشنایی
مخاطبان با اقدامات و حمایت های استعمارگران از این فرق با رضا قریبی، محقق حوزه
تاریخ معاصر ایران به گفتگو پرداختیم.
محقق حوزه تاریخ معاصر ایران درباره چگونگی تامین منابع مالی بهائیت گفت: این فرقه
در ابتدا توسط شبکه های اطلاعاتی و جاسوسی کشورهای استعمارگری مانند انگلیس و روسیه
مورد حمایت قرار گرفت. این فرآیند با رسوخ اعضای این فرقه در ساختارهای سیاسی و
اجتماعی کشورها خصوصا ایران تقویت شد.
وی ادامه داد: در دوره پهلوی با رسوخ اعضای این گروه به مناصب و مسئولیت های دولتی
و حکومتی، منابع بسیار عظیم مالی و امکانات وسیع ایران را در خدمت گسترش و
نفوذ استعمارگران قرار دادند. به عنوان نمونه می توان از دکتر ایادی، پزشک مخصوص
محمدرضای پهلوی که دارای مسئولیت های مختلف و متعدد در کشور بود، یاد کرد. امثال
وی و بهائیان دیگر در دوره پهلوی اول و دوم به وفور دیده می شوند.
قریبی درخصوص وجوه مشترک وهابیت و بهائیت تصریح کرد: این دو فرقه شباهت های بسیار
زیاد فکری و ساختاری دارند که ما در اینجا به چند مورد از آنها اشاره می کنیم. اول
هر دو جریان ساخته و پرداخته استعمار هستند، دوم ضدیت با اسلام و مکتب اهل بیت (ع)
مبنای کار این فرق است. مورد سوم اختلاف و تفرقه ای است که این فرق در جهان اسلام
ایجاد کرده اند. چهارم این دو فرقه به عنوان اهرم های بسیار محکمی برای استعمارگران
جهان به سوی کشور ایران و جهان اسلام ایفای نقش کرده اند. پنجم فعالیت های اطلاعاتی
و جاسوسی این دو فرقه بارها و بارها علیه کشورهای اسلامی خصوصا ایران، موجب خسارت
های بسیاری شده است.
این محقق و پژوهشگر در بیان تفاوت های این دو فرقه عنوان کرد: بهائیت به دنبال نسخ
اسلام و وهابیت در صدد مسخ آن است. بهائیت با انکار ختم نبوت و ادعای پیامبری علی
محمد باب و حسین علی بهاء سعی در انکار خاتمیت پیامبر اسلام (ص) دارد. بر همین اساس
این فرقه در سال 1264 هجری قمری در دشت بدشت واقع در حوالی شاهرود اعلام
نسخ دیانت اسلام و لغو احکام آن را کرد. در نقطه مقابل فرقه وهابیت با تغییر محتوای
مبانی اسلام سعی در معرفی یک اسلام آمریکایی و استعماری هستند.
وی درباره شیوه های تبلیغ بهائیان عنوان کرد: بهائیان در ابتدا برای جلب توجه مردم
ایران درصدد ترور و
ارعاب بودند. اما هنگامی که این سیاست بطور موفقیت آمیز به سرانجام نرسید، شیوه های
نرم تری مانند تبلیغات مکتوب و چهره به چهره در برنامه آنها قرار گرفت. در دوره
پهلوی اول با تاسیس رادیو بی
بی سی فارسی توسط
حسن موقرالدوله مرحله جدید و گسترده ای از این تبلیغات آغاز شد. در ادامه این
برنامه در دهه 40 هجری شمسی با تاسیس تلویزیون ملی توسط یک شخص یهودی-بهایی (ثابت
پاسال) پررنگ تر شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی آنها از ابزار های مدرن جهت تبیین
اهداف خود استفاده کردند. شبکه های «من و تو»، «اندیشه تی وی»، شبکه های مجازی
مانند «فیس بوک»، «گوگل پلاس» و بسیاری دیگر از شبکه های ضد انقلاب از جمله این
فعالیت ها است.
قریبی در پاسخ به این سوال که چطور بهائیت به عنوان ین مطرح شد، بیان کرد: دین
تعریف خاصی دارد و اینها مسلک های شبه دینی و فرقه های نوظهوری هستند که مناسک و
آداب خاصی دارند. اگر منظور از دین مجموعه ای از آداب و مناسک برای زندگی در دنیا
باشد، بسیاری از فرقه ها در طول تاریخ در زمره لقب دینی قرار می گیرند. بهائیت
ملغمه ای از ادیان گوناگون و تمدن های کهنی است که در قالب زندگی مدرن غربی و تنها
با هدف نفوذ استعمار شکل گرفته است.
وی خاطرنشان کرد: اما اگر دین را به آموزه ای آسمانی و وحیانی برای هدایت بشر به
سوی کمال او تعریف کنیم، بهائیت هرگز به عنوان یک دین مطرح نمی شود. اتفاقا یکی از
اهداف و سیاست های استعمار برای نفوذ در کشورهایی مانند ایران که بشدت به دین اسلام
و تشیع علاقه مند هستند، معرفی فرقه هایی مانند بهائیت به عنوان دین است. این شگرد
با تدابیر سنجیده اساتید و مراجع عالی قدر اسلام هر روز کمرنگ تر شده و ان شاالله
با افزایش بصیرت جامعه به کلی از بین می رود.