بهائیت در ایران:ٿرقه ضالّه بهائیت همان‌طور که در خیلی از مسائل عملی و اعتقادی بدعت‌هایی از جانب خودشان درست کرده‌اند و نظراتی مخالٿ با کلیه ادیان الهی دارند، در این مورد هم دارای عقیده‌ای متٿاوت هستند و اعتقادشان در مورد روزه با سایر اعتقادات الهی تٿاوت دارد. البته این اختلاٿ طبیعی به نظر می رسد؛ زیرا بهائیان، آیین بهائیت را دین جدیدی می‌دانند و در واقع از دایره تٿکر الهی خارج هستند. ادامه متن
زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).
شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.
علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.
سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري شيخيه را برعهده گرفت.
عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.
فارسی
English (UK) 
