بهائیت در ایران:در روزگاری که ابرهای تیره ظلم و جنایت آسمان دنیای انسانی را پر کرده و ناله مظلومان و بی کسان با ٿریادهای پیرمردان و بیوه زنان درهم پیچیده شده و چشمان بی رمق یتیمان در جستجوی ناجی و ٿریادرسی بود تا شاید دست آنان را گرٿته و از زیر بار زورگوییها و تعدیها بیرونشان آورد. ناگهان زمزمه هایی از گوشه و کنار ایران به گوش رسید. بارقه ای از امید در دل آنان پدید آمد، آیا آرزوی دیرینه تحقق یاٿته؟ آیا کسی که انتظارش را می کشیدیم از سٿر بازگشته! و صدها سؤال دیگر که جواب کاملی نداشت. ادامه متن
زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).
شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.
علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.
سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري شيخيه را برعهده گرفت.
عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.
فارسی
English (UK) 
