بيت العدل اعظم بهائيت؛بن بست مشروعيت ( بخش دوم )

به قلم : سيد علي اسماعيلي

بهائیت در ایران برداشتی از مطلب چاپ شده در نشریه موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران :

بيت العدل در مقام پاسخگويي به اين پرسش، نسبت به رفتار شوقي افندي نيز به نوعي تعريض كرده ومي گويد:‹ حضرت شوقي افندي طي 36 سال ولايت بدون وجود بيت العدل اعظم به انجام وظيفه مي پرداختند، اينك بيت العدل اعظم بايد بدون ولي امر فعاليت كند›! ناگفته پيدااست كه معناي روشن چنين سخني، همانا تلافي رفتار نامقبول شوقي افندي در گذشته مي باشد.

بيت العدل، همچنين، از پيروان بهائيت درخواست كرده است در مواجهه با چنين سؤالاتي ،ايمان خود را تقويت كرده وبه همة تعاليم بهائيت يقين نمايند تا از انحراف مصون مانند، آنگاه خواهند فهميد كه هيچ تناقضي در تعاليم بهائي نيست و‹در اين زمينه ياران بايد اهميت سلامت فكري وفروتني را دريابند...بايد از توجهات مصلحت آميز درباره حقايق ضروريه برحذر بود واز اين قبيل كبر وغرور فكري قطعا اجتناب نمود›!

در هر حال،هاديان بيت العدل ومدعيان مسلك بهائيت بايد تكليف خود را با اين پارادوكس روشن ساخته وبه استناد متون رهبران خويش پرسشهاي مزبور ودهها پرسش مشابه ديگررا پاسخ گفته وتوده بهائيان را از بتلاق تناقضها وآشفتگيهاي موجود نجات دهند.

بحران ناشي از عدم تعيين جانشين ولي امرتوسط شوقي افندي

براساس متون منسوب به رهبران بهائي ،ولي امر موجود بايد ولي امر پس از خود را معرفي وتعيين كند. عباس افندي- دومين رهبر بهائيان- در الواح وصايا با صراحت براين امر تأكيد ورزيده است كه ‹احباي الهي ولي امر از زمان حيات خويش من هو بعده را تعيين نمايد تا بعد از صعودش اختلاف حاصل نگردد›.(همان، ص13) عقيم بودن يا مانع ديگري نيز نمي تواند باعث عدم تعيين ولي امر بعدي گردد، چه آنكه طبق دستور عباس افندي در الواح وصايا، اگر فرزند ذكور ولي امر، شايستة خلافت وجانشيني نبود بايد غصن وفرد ديگري به عنوان محور وحدت، مانع از فروپاشي جامعة بهائيان گردد.

اين نكته بسي حائز اهميت است كه براساس پيش بيني رهبران بهائي، سلسلة ولايت امر در جامعه بهائيان تا 24 نفر استمرار مي يابد. عباس افندي در تفسير مكاشفات يوحنا ضمن مقايسة مسلك بهائيت با اديان آسماني يهود، مسيحيت واسلام، وادعاي برتري مسلك بهائيت براديان مزبور تصريح مي كند:‹ ...در هر دوره، اوصيا واصفيا دوازده نفر بودند: در ايام حضرت يعقوب دوازده پسر بودند ودر ايام حضرت موسي دوازده نقيب رؤساي اسباط بودند ودر ايام حضرت مسيح دوازده حواري بودند ودر ايام حضرت محمد دوازده امام بودند،ولكن در اين حضور اعظم، بيست وچهار نفر هستند، دو برابر جميع، زيرا عظمت اين ظهور اين چنين اقتضا نمايد›.(مفاوضات،عبدالبهاء، صص 45-46)

علي رغم نقش وجايگاه ممتاز واختيارات گسترده اي كه در كلام رهبران بهائيت براي ولي امر تعريف شده وبرهمين اساس بر ضرورت حضور واستمرار سلسله ولايت امر تأكيد فراوان رفته و ولي امر موجود به تعيين وانتخاب ولي امر پس از خود مكلف شده است، شوقي افندي به دستور اجداد وبزرگان خود توجهي نكرده ومطابق نظر بيت العدل ولي امر پس از خود را انتخاب نكرده است وبدين ترتيب، جامعة بهائيان را از واسطه فيضي كه خود براي آنها قرار داده بود محروم ساخت.

عدم تعيين ولي امر بعدي توسط شوقي افندي ،نقض صريح منشور اداري؛دستورات ونصوص كارگزاران بهائي بوده وگواه روشني است بر آشفتگي در مسلك بهائيت .

بي توجهي وغفلت شوقي از تعيين ولي امر پس از خود، در واقع: غفلت از تعيين عضو ارشد ورياست دائمي سازمان بيت العدل ،غفلت وبي توجهي نسبت به تعيين وانتخاب مرجع كل جامعه بهائيان، غفلت از تعيين ستون وركن اول واعظم سازمان مديريت بهائيان، غفلت از تعيين تكيه گاهي كه مانع تزلزل جامعه بهائيت مي گردد، غفلت از تعيين وجودي كه بهائيان به موجب وجود وحضور او كسب فيض مي نمايند، غفلت از تعيين مقامي كه از تصميمات غلط بيت العدل جلوگيري نموده وبه وسيله او عناصر خاطي در سازمان بيت العدل تنبيه ويا اخراج گردند، غفلت از تعيين تنها مرجع صالح دريافت و توزيع حقوق الله بهائيان، غفلت از تعيين مقام مبين متون ونوشته هاي رهبران بهائي و...› است.

اينك:

اگر بپذيريم شوقي افندي وصيتي نداشته و ولي امر پس از خود را تعيين نكرده است؛ اين پرسش به جد مطرح مي شود كه چرا وچگونه شوقي به دستورات اكيد پدر بزرگش (عباس افندي) ودر واقع به مهم ترين سند نظم اداري بهائيان( الواح وصايا) عمل نكرده است؟

اگر مرام ميسن ريمي امريكايي را بپذيريم كه شوقي افندي داراي وصيت نامه بوده و به موجب وصيت نامه اش ،ميسن ريمي به عنوان ولي امر روم بهائيان انتخاب شده، در اين صورت وجود سازمان بيت العدل فعلي را كه قريب 50 سال است به تنهايي ، رهبري بهائيان جهان را به عهده دارد چگونه قابل توجيه است؟! وآيا در اين فرض، مشروعيتي براي بيت العدل كنوني قابل تصور مي باشد؟!

3- با توجه به تأكيد عباس افندي براينكه:‹اگر بهائيان دو فرقه بشوند وهر يك بيت العدلي بنا كنند ومخالفت يكديگر نمايند هر دو باطل است›(بدايع الآثار ،محمود زرقاني، 1/119) تكليف بهائيان موجود چيست؟ اگر اين سازمان، موجوديت ومشروعيتش را از رهبران خود مي گيرد، طبق دستور صريح عبدالبهاء ،سازمان بهائيت به دليل انشعابات واختلافات موجود، مشروعيتش را از دست داده ودر تاريكخانة بطلان سكنا گزيده است.

4-آيا عدم اقدام شوقي افندي به تعيين جانشين خود ومعرفي ولي امر بعدي، گواه عدم اعتقاد وي به جايگاهي كه خود وساير رهبران بهائي به گزاف براي ولي امر تعيين كرده اند، نيست؟!

5- آيا وجود تناقضات بيشمار در بين گفتار وكردار رهبران بهائيت، تحريف و نوسازي پياپي متون ونوشته هاي رهبران اوليه،(1- نظير تغييرات وتحريفات آشكاري كه در چاپهاي مختلف كتاب نظر اجمالي در ديانت بهائي(نوشتة احمد يزداني، نويسنده ومبلغ مشهور بهائي) بخشهاي مربوط به مقام ولي امر ومبين آيات و... صورت گرفته است وشرح آن فرصتي ديگر مي طلبد.) انشعابات متعدد در تمامي ادوارد بهائيت و ...، همه وهمه بيانگر اين حقيقت نيست كه اساسا در بين كارگزاران وسياستمداران طراز اول بهائيت، كوچك ترين نشانه اي از ايمان واعتقاد مشاهده نمي شودو...›

به راستي اگر شوقي افندي-اولين ولي امر بهائيان- به سخنان خود وبنيان گذاران مسلك بهائيت وقعي ننهاده، آيا سرسپردگي ودلدادگي افراد بهائي به او وديگر كارگزاران بهائيت، جز فروتن در باتلاق انحطاط وظلمت جهل وتعصب ، ومحروم ساختن خويش از معنويت ودرك حقيقت، وفاصله گرفتن از عقلانيت ،توجيه ديگري دارد؟!