چگونه رهبران بهائی و صهیونیستها بهم پیوند خوردند ؟

قسمت سوم

بهائیت در ایران : تا کنون مقالات و مطالب بسیاری در این خوزه در سایتها و پایگاهها و مجلات و رسانه ها ملاحظه و یا شنیده اید . خانم زینت سادات انوری تالیفی با ارزش با عنوان پیوند بهائیت و صهیونیسم دارد که بدلیل اهمیت موضوع و اطلاع کاربران محترم برگزیده های از این اثر ارزشمند را در پایگاه قرار میدهیم . در فصل سوم کتاب به حمایت صهیونیسم از بهائیت پرداخته شده است . دقت کنید :

0000

ج) دادگاه هاي اسرائيل، مددكار شوقي رباني

در طول سال هاي مديد پس از مرگ حسينعلي بهاء گروه هاي بهائي مخالفِ عباس افندي( كه بعدا مخالفان شوقي نيز بدان اضافه شدند) در فلسطين حضور داشتند كه عباس وشوقي را مستحق رهبري فرقه نمي دانستند. اينان( ناقضين) ( طرفداران محمد علي ( برادر عباس افندي) و مدعي جانشيني بهاء) مدت ها براماكن بهائي در فلسطين تسلط داشته واسباب رنج ودردسر براي شوقي بودند.( رك: پويا شكيبا، بهائيت واسرائيل، پيوند ديرين و فزاينده، ص 596)

از طرفي آنها( ناقضين) غالبا مردمي بي سياست وافرادي نافذ روابط پنهاني با انگلستان و صهيونيسم بودند كه پس از تشكيل دولت اسرائيل، مأموران اسرائيلي نظر خوبي به آنها نداشتند،( سيد محمد باقر نجفي، بهائيان، ص677) لذا دولت اسرائيل به محض تأسيس ،از جناح شوقي حمايت كردواز مخالفان وي خلع يد نمود.

شوقي در نامه ي يازدهم ژوئن 1952 م به محفل ملي بهائيان ايران، بشارت هايي مي دهد:

«به مناسبت شصتمين سال صعود حضرت بهاء الله دو بشارت ذيل به وسيله ي محافل روحانيه ي مليه به قطبه ي ياران در سراسر عالم بهائي ابلاغ مي گردد؛ يكي پيشرفت سريع مشروع مجللي كه در قلب جبل كرمل در جريان است وديگري سقوط واضمحلال مستمر بقيه ي ناقضين ميثاق كه هنوز به كمال جسارت در مقابل قواي غالبه ي جامعه ي بهائي در عالم مخالفت مي ورزند.»

سپس اشاره مي كند كه ناقضين از حوادث 60 ساله گذشته درس عبرت نگرفته و وكيل گرفته ودر برابر بهائيان كه « خانه ي مخروبه اي در جوار روضه ي مباركه را منهدم كرده اند، اعتراض كرده وبه دولت اسرائيل شكايت برده اند». دولت اسرائيل صلاحيت محكمه ي كشوري را در رسيدگي به اين موضوع رد كرد وآنها نيز «تهديد نمودند كه از رأي دولت به محكمه ي عالي استيناف خواهند داد ودر نتيجه موجبات عصبانيت اولياي امور را فراهم ساختند. » در اين هنگام شوقي وارد عمل شده وبه نخست وزير و وزير امورخارجه ي دولت اسرائيل مراجعه مي كند ومأموران مزبور «اجازه ي تخريب آن بناهاي ويران را صادر كردند.»

شوقي در ادامه مي گويد:« اين اقدام سخيفِ ناقضين كه ناشي از عناد و خصومت شديد وجاهلانه بود سبب شد كه از مزايايي كه طي مدت 60 سال در ايام متبركه ي بهائي از آن استفاده مي كردند، به كلي محروم گشتند.» ( رك: سيد محمد باقر نجفي، بهائيان، صص 677 – 679؛ پويا شكيبا، بهائيت واسرائيل، پيوند ديرين وفزاينده، ص 596 به نقل از مجله اخبار امري، ارگان محفل بهائيان ايران ، ش 2و3 خرداد و تير 1331 ش.)

وقتي رژيم اشغالگر فلسطين پايش را كنار كشيد و به شوقي چراغ سبز نشان داد، او نيز از اقدامات خشونت بار نسبت به رقيبان دريغ نكرد. از جمله اينكه «در جنب روضه ي مباركه در سمت مشرق نيز دكان آهنگري وجود داشت كه متعلق به يكي از ناقضين ومحل كار اوبود، برطبق دستور هيكل مبارك، دكّان مزبور نيز خراب گرديد واصطبل قديمي آن از ميان برداشته شد.»( رك: سيد محمد باقر نجفي، پيشين، صص 679 و 680 ، به نقل از مجله اخبار امري، ارگان محفل بهائيان ايران، ش 4، مرداد 1331 ه‍. ش)

دكتر لطف الله حكيم – منشي شرقي اولين شوراي بين المللي بهائي- طي نامه اي در اواخر ژوئن 1952 به منشي محفل ملي بهائيان ايران، جريان خرابه ي ناقضين و اعتراض آنها را بيان مي كند:« خلاصه الكلام دولت اسرائيل بالنتيجه امر صريح بر حقانيت اهل بهاء صادر و ناقضين پركين را محكوم مي نمايد ولهذا بدون درنگ آن مخروبه به امر هيكل مبارك منهدم مي شود و بعد از دور روز اثري از آن باقي نمي ماند... وسپس به باغ زيبايي تبديل مي شود...» ( سيد محمد باقر نجفي، پيشين، ص684 پويا شكيبا، پيشين، ص597 به نقل از مجله اخبار امري، ش 5 (شهريور ماه) سال 1331)

شوقي افندي در تلگراف پانزدهم دسامبر 1951 م صريحا به حمايت دولت اسرائيل در خصوص منازعات وي با مخالفانش برسراموال غير منقول موجود در اسرائيل اشاره و براي اطلاع محفل ملي بهائيان ايران مي گويد:

«به ياران بشارت دهيد كه پس از مدتي بيش از پنجاه سال كليدهاي قصر مزرعه توسط اولياي حكومت اسرائيل تسليم گرديد، اين مكان مقدس تاريخي كه حضرت بهاء الله پس از خروج از سجن عكا در آن اقامت فرمودند، اكنون مفروش مي گردد تا هنگام افتتاح، باب تشرّف براي زيارت زائرين مهيا باشد...» ( سيد محمد باقر نجفي، پيشين، ص680، به نقل از مجله اخبار امري، ارگان محفل بهائيان ايران، ش 8و9 ،آذر و دي 1329 ش)

با حمايت كامل اسرائيل، شوقي امتيازهاي گوناگوني گرفته و برمخالفان خويش فايق مي آيد:« قصر مبارك حضرت بهاء الله.... را از دستِ ناقضين عهد... ميرزا محمد علي خارج و آن را تبديل به موزه و مكاني مقدس فرمودند، جميع املاك ومتعلقات بهائي را از پرداخت ماليات بلدي و حكومتي معاف فرمودند. ازدواج بهائي را به عنوان نكاح قانوني سناساندند وحقيقت، عموميت و جامعيت امر بهائي را نخست به تصديق حكومت بريتانيا وسپس به نحوي محكم تر به تصويب دولت اسرائيل رسانيد...» ( پويا شكيبا ، بهائيت واسرائيل، پيوند ديرين و فزاينده ، ص 597 به نقل از آهنگ بديع، ش 8و10 (ويژه نامه شوقي) 1339 ،ص 219)

هيئت بين المللي بهائي حيفا در نامه اي خطاب به محفل روحاني ملي بهائيان ايران در تاريخ اول ژوئيه 1952 م شرح جامعي از دعاوي و مخالفت هاي مخالفان شوقي افندي و نقش و حمايت دولت اسرائيل از شوقي بيان كرده و حتي اشاره مي كند كه خريد زمين مقابل مسافرخانه وبيت عبدالبهاء به دليل وساطت شهردار حيفا، كمتر از قيمت اصلي خريد شده و در ادامه نيز مي گويد: كه مصالح ساختماني مقام اعلي، عوارض سنگيني به آنها تعلق مي گرفته كه دولت با حسن نظر و روح همكاري به بهائيان تخفيف داده است...( رك: سيد محمد باقر نجفي، بهائيان ، صص 681- 690 به نقل از مجله اخبار امري، ارگان محفل بهائيان ايران، ش5، شهريور 1331)

ساير موارد اختلاف بين شاخه هاي مختلف فرقه نيز با «توصيه « ي مسئولان اسرائيلي، يك به يك به نفع جناب شوقي حل گشت و شوقي از اينكه در مسير پيروزي بررقبا به حمايت ها و « به توصيه ي صهيونيست ها» اشاره كند، ابايي ندارد. او در نوامبر 1954 طي پيامي به بهائيان جهان نوشت:

«برحسب توصيه ي شهردار حيفا، وزير ماليه حكومت اسرائيل قرار دادي امضا نمود كه به موجب آن از قطعه زميني به مساحت 1300 متر مربع متعلق به خواهر فريد خصوم لدود مركز عهد و ميثاق الهي( خواهر عباس افندي كه دشمن وي بود.) خلع يد قوري به عمل آيد. اين اقدام تاريخي، مقدمه ي آن است كه به زودي سند مالكيت زمين مزبور از طرف حكومت اسرائيل به جامعه ي بهائي كه حال، مشغول تأسيس وتحكيم مركز اداري جهاني خويش در ارض اقدس مي باشد، انتقال يابد.» ( پويا شكيبا، پيشين، ص 598 ، سيد محمد باقر نجفي، ص690 به نقل از مجله اخبار امري، ارگان محفل بهائيان ايران، ش8و9(آذر ودي 1333) ص 5)

د) فراهم كردن تسهيلات خاص رفاهي در سرزمين اشغالي

-تأسيس اداره بهائي در وزارت اديان

شوقي در پيام آوريل 1954م به اين مطلب اشاره مي كند:« با رئيس جمهور اسرائيل ونخست وزير وپنج تن از وزراي كابينه وهمچنين رئيس پارلمان آن كشور تماس و ارتباط حاصل گرديد و وزير اديان، بيانات رسمي در پارلمان ايراد[ كرد] و جنبه ي بين المللي امر واهميت مركز جهاني بهائي را تصريح نمود...» ( پيشين، ص595 به نقل از اخبار امري،ْ ش 4و5، 1333، صص 2-5)

-به رسميت شناختن ايام متبركه بهائي

-به رسميت شناختن عقد نامه ي بهائي

در سالنامه ي جوانان بهائي ايران آمده:« ... عقد نامه ي بهائي به رسميت شناخته شد. وزارت اديان، قصر مزرعه را تسليم نمود ووزارت معارف اسرائيل ايام متبركه ي بهائي را به رسميت شناخت.» ( پويا شكيبا، بهائيت واسرائيل، پيوند ديرين و فزاينده، ص 595)

شوقي افندي نيز مي گويد:

«مصداق وعده ي الهي به ابناي خليل و وراق كليم، ظاهر وباهر دولت اسرائيل در ارض اقدس مستقر و به روابط متينه به مركز بين المللي جامعه ي بهائي مرتبط وبه استقلال و اصالت آئين الهي مُر و معترف و به ثبت عقد نامه بهائي و معافيت كافه ي موقوفات امريه در مرج عكا و جبل كرمل ولوازم ضروريه بناي بنيان مقام اعلي از رسوم دولت واقرار به رسميت ايام تسعه ي( ايام تسعه ( روزهاي نه گانه) تعطيلات رسمي بهائيان است كه كسب و كار درآن روزها حرام است . آن ايام كه برخي به ماه و روز قمري و برخي به ماه و روز شمسي اند عبارتند از: 1-اول محرم، تولد باب 2-پنجم جمادي الأولي ،مبعث باب 3-بيست وهشتم شعبان، اعدام باب 4-دوم محرم، تولد بهاء الله 5-روز هفتادم نوروز (8 خرداد) مرگ بهاء الله 6-اول نوروز، عيد صيام 7-اول ارديبهشت. عيد رضوان 8-دوازدهم ارديبهشت ، عيد رضوان 9-نهم ارديبهشت ، عيد رضوان. به نقل از محسن فيضي ، پير استعمار ، ص50) متبركه ي محرمه مؤفق و مؤيد.» ( محسن فيض، پيشين، صص49 و 50، بهرام، افراسيابي، تاريخ جامع بهائيت، ص573 به نقل از شوقي افندي، توقيعات مباركه ، ص290، آوريل 1952 م ، تهران ، مؤسسه ملي مطبوعات امري، 125 بديع)

-معافيت از گمرك و ماليات

همان طور كه گفته شد زمين هاي بهائيان كه مراكز بهائيان بر روي آن ساخته شد، باغ ها و ساختمان ها ومصالح و حتي هدايايي كه براي مقام اعلي آورده مي شود، از عوارض و ماليات معاف هستند.

-عدم بازرسي در فرودگاه وگمرك

حمايت واطمينان فوق العاده ي اسرائيل، تنها به شوقي و سران فرقه ي ضاله محدود نمي شود، بلكه تمامي نفوس بهائي در جهان را فرا مي گرفت. «عبدالله رفيعي» از بهائيان ايران كه در اسفند 1339 به همراه جمعي از هم مسلكان خود براي ديدار از مركز بهائيت به اسرائيل رفته، در بخشي از گزارش سفرش مي نويسد:« در گمرك تل آويو همين كه خود را بهائي معرفي نموديم، با كمال احترام، بدون تفتيش ما را فورا مرخص نمودند، در صورتي كه سايرين را به دقت رسيدگي و تفتيش مي نمودند.»( پويا شكيبا، پيشين، ص598 به نقل از آهنگ بديع، ش10، 1340 ، ص 252)

آقاي منصوري نيز در كتاب خود مي نويسد:« بهائيان در خدمت به اسرائيل از هيچ اقدامي فروگذار نكردند. در مقابل اسرائيل با بهائيت رفتاري بويژه داشت. به طوري كه رفتار مأمورين اسرائيلي نسبت به افراد سازمان بهائيت، متفاوت از رفتار آن نسبت به ساير افراد وحتي خود كليميان اعلام مي شود».

يكي از بهائيان به نام« فريدون رامش فر» درجلسه ي هفتگي بهائيان( 4/11/1349) در مورد ديدارش از اسرائيل گفت:

«...دولت اسرائيل آن قدر نسبت به بهائيان خوش بين است كه در فرودگاه خود، احباء( بهائيان ) را بازرسي نمي كند. به طوري كه وقتي رئيس كاروان به پليس اظهار مي دارد ،اينها بهائي هستند، حتي يك چمدان را باز نمي كند، ولي بقيه ي مسافرين و حتي كليمي ها را بازرسي مي كنند. به طوري كه يك كليمي اعتراضي كرده بود كه چرا بهائيان را بازرسي نمي كنيد وما را كه اينجا موطن مان است، مورد بازرسي قرار مي دهيد.» ( جواد منصوري، تاريخ قيام پانزده خرداد به روايت اسناد، ج1، ص330( سند 2/90)

حمايت دولت اسرائيل از بهائيان چنان بالا گرفت كه به گفته يكي از بهائيان ساكن اسرائيل به نام« حسين اقبال» : « هر دستوري كه حضرت ولي امرالله( شوقي افندي) بفرمايند ويا هر تقاضايي بنمايند. دولت اسرائيل فورا برآورده مي نمايند ودرنتيجه ما بهائيانِ ساكن فلسطين به نهايت روح و ريحان زندگي مي نماييم....»( پويا شكيبا، بهائيت واسرائيل، پيوند ديرين و فزاينده، ص598 به نقل از آهنگ بديع، ش10، 1340 ، ص 252)

حمايت صهيونيسم از بهائيان در سرزمين اشغالي ،به مراتب بيشتر از اين موارد است كه در اينجافقط گوشه اي از اين حمايت ها ،با توجه به اسناد ونوشتجات خود بهائيان ذكر شد. اين در حالي است كه مردم مسلمان فلسطين از سرزمين آباء و اجدادي خويش واز خانه ها و زمين هايشان اخراج مي شوند واز قطعي ترين وكمترين حقوق انساني وقانوني محروم و زن ومرد وموچك و بزرگ، آواره ي اردوگاه ها شده وديگر بعد از آن حق ورود به كشورشان را ندارند.( براي ديدن گوشه اي از جنايات صهيونيست هادر فلسطين اشغالي رك: مجيد صفاتاج، ماجراي فلسطين واسرائيل؛ مرتضي شيرودي، فلسطين و صهيونيسم.) پس به راستي راز حمايت صهيونيست ها از بهائيان در چيست؟ آيا حقوق انساني وحس بشردوستانه، آنها را به اين امور وا مي دارد؟! يا منفعتي كه از اين رابطه وحمايت عايدشان مي شود؟ مسلما نوع خدماتي كه بهائيان به صهيونيست مي دهند و روابط پيدا و پنهان سران آنها با صهيونيسم ها در حمايت شان از بهائيان مؤثر است.