بهائیت درایران : خوشبختانه با شکل‏ گیرى موج بیدارى اسلامى در جهان به دنبال انقلاب اسلامى، زمینه رشد این جریان انحرافى وابسته به شدت کاهش یافته است؛ فضاى فکرى حاکم بر جهان اسلام، دیگر فضاى «جهل»، «سازش» و «تقلید» از غرب نمى ‏باشد. بلکه فضاى «آگاهى»، «خودباورى»، «ایستادگى» و «جهاد» فکرى و عملى در برابر امپریالیسم، صهیونیسم و جریان‏هاى نفوذى ضاله و وابسته است که عملاً فضا براى پذیرفتن سیستم‏ها و ایدئولوژى‏ هاى وارداتى غربى تنگ شده، دیگر شرایط چندان مناسبى براى تبلیغ بهائیت و نظایر آن وجود ندارد و با گسترش موج بیدارى ملت‏ها، وضع از این هم که هست برایشان بدتر مى ‏شود. ضمن اینکه، حمایت آشکار قدرت‏هاى استکبارى از این فرقه، هرگونه تردید نسبت به وابستگى آنها به نظام سلطه جهانى را از ذهن‏ها می‏زداید، که این نیز به ضرر آنها است. از سوى دیگر تشکیلات جهانى بهائیت - که مقرّ آن در اسرائیل (بیت ‏العدل حیفا) قرار دارد - با ناکامى ‏ها و بحران‏هاى شدید درونى مواجه گردیده است. نظیر: 

بهائیت درایران :کاربران گرامی توجه داشته باشند  برخی از مطالب تکراری باشد که آنهم بدلیل انعکاس وقایع در کتب و مراجع تاریخی است و نمیتوان آنرا تغییری داد اما نقل مطالب با توجه به گذشت زمان در برخی موارد متفاوت است  . و نویسنده سعی داشته قرائت جدیدتری را ارائه نماید . بطور قطع  میرزا تقی خان امیرکبیر را میتوان  ستاره‌ی بی‌نظیر تاریخ ایران زمین نامید که  به عنوان صدراعظم ایران درخشید و در کمتر از سه سال و دو ماه بعد از شروع صدارتش خاموش شد. آشپززاده‌ای که به دلیل استعدادش مورد توجه قرار گرفت و توسط قائم مقام، والامقامی آگاه و وطن پرست شد.تاریخ ایران، میرزا تقی‏ خان امیرکبیر را رادمردی اصلاح‏‌گر می‌داند که عاشق پیشرفت و تعالی ایران بود و جان بر سر دفاع از آزادی و استقلال کشور گذاشت.

بررسی شگردهای جذب کودکان و نوجوانان به جلسات تشکیلاتی

بهائیت در ایران این مطلب توسط آقای سجاد وطن خواه تهیه شده است . 

بهائیت در ایران : این مطلب توسط آقای محمد تقی ریحانی نوشته شده است . 

با بررسی دستورهایی که سرکردگان بهائیت تحت عنوان «احکام» به پیروان خود ارائه کردهاند، میتوان دریافت فرمایشات این تشکیلات، ملغمهای است از انتخاب سلیقهای دستورالعملهای دیگر احکام، به علاوه برخی دستورها که به دلیل ایجاد تفاوت، بدون هر گونه مبنای فکری یا الهی، وضع شدهاند. از آنجایی که بهائیت به هیچ عنوان دین محسوب نمیشود، نمیتوان از وجوه مراتب احکام دردیگر ادیان از قبیل تأسی ،امضایی و ... به بررسی آن پرداخت. اما با درنظر گرفتن آن به عنوان یک تشکیلات، باز هم جای بسی تعجب است که قانون گذارانش، اعضای پایینتر را چه اندازه ناآگاه تصور کردهاند که تا این حد در فرمانهایشان به استحالهی مفاهیمِ اجتماعی، ذیل نام مقدس دین پرداخته اند!